علی مطهری که از نمایندگی مجلس استعفا داده بود، متن استعفانامه خود را منتشر کرد.
به گزارش «تابناک»، متن مذکور بدین شرح است:
بسم الله الرحمن الرحيم
جناب آقاي دكتر علي لاريجاني
رياست محترم مجلس شوراي اسلامي
با اهداء سلام، همان طور كه مستحضر هستيد نامه سؤال از رئيس جمهور با امضاي صد تن از نمايندگان محترم در تاريخ 5/4/90 - پس از يك انتظار طولاني براي فرا رسيدن وقت مناسب از نظر رعايت شرايط كشور- به رئيس وقت جلسه علني مجلس جناب آقاي مهندس باهنر تحويل داده شد و ايشان نيز در بالاي آن اعلام وصول نمودند. اما روز بعد، در جلسه هيئت رئيسه، يكي از اعضا مأمور شد كه امضاها را پس بگيرد و عضو ديگر نيز مأمور شد كه طي مصاحبه‌اي مخالفت هيئت رئيسه مجلس با سؤال از رئيس جمهور را در رسانه‌ها اعلام كند. يعني به جاي آنكه هيئت رئيسه محترم پس از دريافت نامه سؤال، طبق قانون آيين‌نامه داخلي مجلس بلافاصله آن را به جريان اندازد و سؤالات را به كميسيون‌هاي مربوط ارسال كند، درصدد انهدام طرح سؤال برآمد.
البته پس از نامه محرمانه اينجانب به جناب عالي- كه رونوشت آن به ساير اعضاي هيئت رئيسه تقديم شد- و تهديد به استعفا در صورت ادامه اين روند، اين عمليات ويژه متوقف شد. در آن يورشِ هيئت رئيسه 14 نفر از امضاكنندگان امضاي خود را پس گرفتند و غالبا افرادي بودند كه از ابتدا هم محكم نبودند. البته برخي از همان افراد اكنون مي گويند ما آن زمان را مناسب نمي دانستيم و امروز را مناسب مي دانيم و در واقع امضاي خود را پس نگرفته ايم.
به هر حال، پس از مذاكره با هيئت رئيسه بنا شد اين سؤال در فرصت مناسب به جريان افتد اما مدتي گذشت و خبري نشد. كم‌كم بهانه‌هايي مطرح شد كه مثلا آقاي احمدي‌نژاد اكنون زخم خورده است و ممكن است در صحن علني پروژه‌اي مانند مناظرات انتخاباتي را پياده كند و شايد رهبر انقلاب نيز به خاطر همين ملاحظات مخالف باشند. براي رفع اين نگراني‌ها تعدادي از امضاكنندگان پيشنهاد داديم كه هيئت رئيسه سؤالات را به كميسيون‌ها ارجاع نمايد تا طبق آيين‌نامه، نماينده رئيس جمهور در حضور نماينده سؤال‌كنندگان پاسخ گويد. اگر همچنان 72 نفر از امضاكنندگان قانع نشدند و قرار بر حضور رئيس جمهور محترم در صحن علني شد، آنگاه مي‌توان براي رفع آن نگراني‌ها به درخواست چندتن از امضاكنندگان و تصويب مجلس، رئيس جمهور در جلسه غيرعلني حضور يابد.
اين پيشنهاد را تقديم جناب عالي كردم و شما تلقي به قبول نموديد و قول داديد كه اقدام نماييد. تا اين كه از چند روز پيش زمزمه‌هايي از سوي برخي اعضاي هيئت رئيسه در رسانه‌ها به گوش مي‌رسد كه تعداد امضاها از حد نصاب كمتر است و هرگاه به حد نصاب برسد مطرح مي‌شود. در حالي كه اساسا امضاكنندگان به فكر پس گرفتن امضا نبوده‌اند و اگر امضاي جديدي پس گرفته شده باز با طراحي هيئت رئيسه بوده است كه به جاي اجراي آيين‌نامه درصدد انهدام طرح سؤال برآمده است. همچنين گفتند بسياري از امضاها در زمان خانه نشيني آقاي رئيس جمهور جمع شده و بعد از آن، امضاكنندگان منصرف شده اند، در حالي كه تنها دوازده امضا از صد امضا در آن روزها گرفته شد.
اكنون عرض مي‌كنم كه ما حاضريم حتي يك سؤال از آن ده سؤال به كميسيون مربوط ارجاع شود و اگر منجر به حضور رئيس جمهور در صحن علني گرديد و آن نگراني‌ها وجود داشت باز حاضريم درخواست جلسه غيرعلني بدهيم. آيا بيش از اين مي‌توان كوتاه آمد؟!
در مقابل رئيس جمهوري كه علنا مي‌گويد فلان قانون را اجرا نمي‌كنم، آيا ما حق يك سؤال نداريم؟! آن هم سئوالي كه راي گيري براي قانع شدن يا نشدن مجلس ندارد. آيا امضاي صد نماينده ارزش توجه ندارد؟! تحقق سئوال از رئيس جمهور در هر شرايطي، نشانه استحكام نظام جمهوري اسلامي و وجود دموكراسي واقعي در اين نظام است.
اصلاح امور تنها با استقلال و اقتدار مجلس تحقق مي يابد. مجلس قوي به نفع كل نظام است. اين كه برخي سخن از مخالفت رهبر انقلاب به ميان مي آورند، مخالفت ايشان براي من قطعي نيست و بعيد است كه ايشان براي امضاي صد نماينده ارزشي قائل نباشند. فرضا مخالف باشند، بايد نظر ايشان با توجه به سهل‌گيري فوق‌الذكر ما معلوم شود و البته دخالت دادن رهبر انقلاب در اين گونه مسائل را به صلاح كشور نمي‌دانم. در عين حال براي دفع بهانه اين گونه افراد، اينجانب نامه‌اي را حدود يك ماه پيش براي معظم‌له ارسال داشتم و از ايشان تقاضا كردم كه دست مجلس را در موضوع سئوال از رئيس جمهور باز بگذارند. تا كنون پاسخي نيامده و سكوت ايشان را دليل رضايت و لااقل بي نظري مي‌دانم.
اصولا اگر رهبر انقلاب در چنين موضوعاتي نظر مخالف داشته باشند در نطق عمومي خود اعلام مي نمايند و همه از طريق صداوسيما و ساير رسانه ها با خبر مي شويم. ايشان مسئله اي پنهان از مردم ندارند و اگر نظري در چنين اموري داشته باشند مانند امام خميني(ره) مسئوليت انجام يا عدم انجام امر مورد نظر را به عهده مي گيرند. علاوه بر اين كه اساسا اجراي طرح سؤال از رئيس جمهور موجب تفاهم بيشتر دولت و مجلس خواهد شد و حتي بيشتر به نفع رئيس جمهور است كه فرصتي مي‌يابد تا سوء تفاهمات وكدورتها را برطرف نمايد. قبلا گفته‌ام دو گروه با طرح سؤال از رئيس جمهور مخالفند، يكي دوستان نادان رئيس جمهور و دولت و ديگر دشمنان داناي آنها.
به هرحال با توجه به اين كه هيئت رئيسه محترم بر خلاف قانون آئين نامه داخلي مجلس همچنان درصدد منتفي كردن طرح سؤال است و مجلس قادر به استفاده از اختيارات قانوني خود در انجام كارهاي اساسي نيست، بدين وسيله استعفاي خود را از نمايندگي مردم تهران، شهرري، اسلام‌شهر و شميرانات – كه قادر به استيفاي حقوق آنها نيستم – اعلام مي‌نمايم. مستدعي است اقدام قانوني انجام گردد.
جناب آقاي دكتر علي لاريجاني
رياست محترم مجلس شوراي اسلامي
با اهداء سلام، همان طور كه مستحضر هستيد نامه سؤال از رئيس جمهور با امضاي صد تن از نمايندگان محترم در تاريخ 5/4/90 - پس از يك انتظار طولاني براي فرا رسيدن وقت مناسب از نظر رعايت شرايط كشور- به رئيس وقت جلسه علني مجلس جناب آقاي مهندس باهنر تحويل داده شد و ايشان نيز در بالاي آن اعلام وصول نمودند. اما روز بعد، در جلسه هيئت رئيسه، يكي از اعضا مأمور شد كه امضاها را پس بگيرد و عضو ديگر نيز مأمور شد كه طي مصاحبه‌اي مخالفت هيئت رئيسه مجلس با سؤال از رئيس جمهور را در رسانه‌ها اعلام كند. يعني به جاي آنكه هيئت رئيسه محترم پس از دريافت نامه سؤال، طبق قانون آيين‌نامه داخلي مجلس بلافاصله آن را به جريان اندازد و سؤالات را به كميسيون‌هاي مربوط ارسال كند، درصدد انهدام طرح سؤال برآمد.
البته پس از نامه محرمانه اينجانب به جناب عالي- كه رونوشت آن به ساير اعضاي هيئت رئيسه تقديم شد- و تهديد به استعفا در صورت ادامه اين روند، اين عمليات ويژه متوقف شد. در آن يورشِ هيئت رئيسه 14 نفر از امضاكنندگان امضاي خود را پس گرفتند و غالبا افرادي بودند كه از ابتدا هم محكم نبودند. البته برخي از همان افراد اكنون مي گويند ما آن زمان را مناسب نمي دانستيم و امروز را مناسب مي دانيم و در واقع امضاي خود را پس نگرفته ايم.
به هر حال، پس از مذاكره با هيئت رئيسه بنا شد اين سؤال در فرصت مناسب به جريان افتد اما مدتي گذشت و خبري نشد. كم‌كم بهانه‌هايي مطرح شد كه مثلا آقاي احمدي‌نژاد اكنون زخم خورده است و ممكن است در صحن علني پروژه‌اي مانند مناظرات انتخاباتي را پياده كند و شايد رهبر انقلاب نيز به خاطر همين ملاحظات مخالف باشند. براي رفع اين نگراني‌ها تعدادي از امضاكنندگان پيشنهاد داديم كه هيئت رئيسه سؤالات را به كميسيون‌ها ارجاع نمايد تا طبق آيين‌نامه، نماينده رئيس جمهور در حضور نماينده سؤال‌كنندگان پاسخ گويد. اگر همچنان 72 نفر از امضاكنندگان قانع نشدند و قرار بر حضور رئيس جمهور محترم در صحن علني شد، آنگاه مي‌توان براي رفع آن نگراني‌ها به درخواست چندتن از امضاكنندگان و تصويب مجلس، رئيس جمهور در جلسه غيرعلني حضور يابد.
اين پيشنهاد را تقديم جناب عالي كردم و شما تلقي به قبول نموديد و قول داديد كه اقدام نماييد. تا اين كه از چند روز پيش زمزمه‌هايي از سوي برخي اعضاي هيئت رئيسه در رسانه‌ها به گوش مي‌رسد كه تعداد امضاها از حد نصاب كمتر است و هرگاه به حد نصاب برسد مطرح مي‌شود. در حالي كه اساسا امضاكنندگان به فكر پس گرفتن امضا نبوده‌اند و اگر امضاي جديدي پس گرفته شده باز با طراحي هيئت رئيسه بوده است كه به جاي اجراي آيين‌نامه درصدد انهدام طرح سؤال برآمده است. همچنين گفتند بسياري از امضاها در زمان خانه نشيني آقاي رئيس جمهور جمع شده و بعد از آن، امضاكنندگان منصرف شده اند، در حالي كه تنها دوازده امضا از صد امضا در آن روزها گرفته شد.
اكنون عرض مي‌كنم كه ما حاضريم حتي يك سؤال از آن ده سؤال به كميسيون مربوط ارجاع شود و اگر منجر به حضور رئيس جمهور در صحن علني گرديد و آن نگراني‌ها وجود داشت باز حاضريم درخواست جلسه غيرعلني بدهيم. آيا بيش از اين مي‌توان كوتاه آمد؟!
در مقابل رئيس جمهوري كه علنا مي‌گويد فلان قانون را اجرا نمي‌كنم، آيا ما حق يك سؤال نداريم؟! آن هم سئوالي كه راي گيري براي قانع شدن يا نشدن مجلس ندارد. آيا امضاي صد نماينده ارزش توجه ندارد؟! تحقق سئوال از رئيس جمهور در هر شرايطي، نشانه استحكام نظام جمهوري اسلامي و وجود دموكراسي واقعي در اين نظام است.
اصلاح امور تنها با استقلال و اقتدار مجلس تحقق مي يابد. مجلس قوي به نفع كل نظام است. اين كه برخي سخن از مخالفت رهبر انقلاب به ميان مي آورند، مخالفت ايشان براي من قطعي نيست و بعيد است كه ايشان براي امضاي صد نماينده ارزشي قائل نباشند. فرضا مخالف باشند، بايد نظر ايشان با توجه به سهل‌گيري فوق‌الذكر ما معلوم شود و البته دخالت دادن رهبر انقلاب در اين گونه مسائل را به صلاح كشور نمي‌دانم. در عين حال براي دفع بهانه اين گونه افراد، اينجانب نامه‌اي را حدود يك ماه پيش براي معظم‌له ارسال داشتم و از ايشان تقاضا كردم كه دست مجلس را در موضوع سئوال از رئيس جمهور باز بگذارند. تا كنون پاسخي نيامده و سكوت ايشان را دليل رضايت و لااقل بي نظري مي‌دانم.
اصولا اگر رهبر انقلاب در چنين موضوعاتي نظر مخالف داشته باشند در نطق عمومي خود اعلام مي نمايند و همه از طريق صداوسيما و ساير رسانه ها با خبر مي شويم. ايشان مسئله اي پنهان از مردم ندارند و اگر نظري در چنين اموري داشته باشند مانند امام خميني(ره) مسئوليت انجام يا عدم انجام امر مورد نظر را به عهده مي گيرند. علاوه بر اين كه اساسا اجراي طرح سؤال از رئيس جمهور موجب تفاهم بيشتر دولت و مجلس خواهد شد و حتي بيشتر به نفع رئيس جمهور است كه فرصتي مي‌يابد تا سوء تفاهمات وكدورتها را برطرف نمايد. قبلا گفته‌ام دو گروه با طرح سؤال از رئيس جمهور مخالفند، يكي دوستان نادان رئيس جمهور و دولت و ديگر دشمنان داناي آنها.
به هرحال با توجه به اين كه هيئت رئيسه محترم بر خلاف قانون آئين نامه داخلي مجلس همچنان درصدد منتفي كردن طرح سؤال است و مجلس قادر به استفاده از اختيارات قانوني خود در انجام كارهاي اساسي نيست، بدين وسيله استعفاي خود را از نمايندگي مردم تهران، شهرري، اسلام‌شهر و شميرانات – كه قادر به استيفاي حقوق آنها نيستم – اعلام مي‌نمايم. مستدعي است اقدام قانوني انجام گردد.
اخبار ویژه
در دیدار هزاران نفر از زنان و دختران؛
بحران انرژی در سایه اختلافات نفت و نیرو؛
سکوت اصلاحطلبان
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
