اعتبار پاسپورت ایرانی تغییری نکرد

یکی از مواردی که روزنامه های زنجیره ای سالیان سال در طول مدت دولت احمدی نژاد روی آن مانور می دادند، از بین رفتن اعتبار ایرانی ها در خارج از کشور و به تبع آن پاسپورت ایرانی بوده است.

به گزارش پایگاه 598 به نقل از خیبرآنلاین، این رسانه ها با مطلب سازی روزانه از این قضیه در رسانه های مجازی خود و بازخورد آن در روز بعد و در بین روزنامه های طیف متبوع، سعی می کردند طوری وانمود کنند که پافشاری بر روی موضع مقاومت، لازمه اش از بین رفتن اعتبار ایران و ایرانی در خارج از کشور آن هم در نه تمام کشورها، بلکه صرفا بخش اندکی از کشورهای غربی است.

پیش کشیدن این مثال که از ایرانی ها و ورزشکاران ایرانی در خارج از کشور انگشت نگاری می کنند و همچنین انجام نگرفتن دیدار بین رئیس جمهوری ایران اسلامی با سران کشورهای اروپایی ادله دیگری از سوی رسانه های جریان اصلاح طلب و همچنین برخی از منتقدین بود.

فضاسازی های انجام شده توسط این گروه منجر به این رویداد گردید که با توجه به اوضاع کاذب ایجاد شده در جامعه، شیخ حسن روحانی در برنامه های انتخاباتی و خصوصا فیلم تبلیغاتی خود بگوید که "اعتبار را به پاسپورت ایرانی برمی گردانم." (اینجا)

این جمله روحانی دقیقا در برنامه "انتخاب ایرانی" شبکه جام جم در تاریخ 9 خرداد 1392 مطرح شد و وی با اشاره به مشکلات اقتصادی و اجتماعی که گریبان کشور را گرفته بود، اضافه کرد که: "در زمینه سیاست خارجی و روابط خارجی با مشکل مواجه بوده ایم که تبعات آن نه تنها شامل حال همه مردمی که در این سرزمین زندگی می‌کنند شد، حتی شامل حال شما عزیزان که در گوشه و کنار جهان زندگی می‌ کنید نیز شد."

شکل گیری مانور روحانی بر روی "پاسپورت ایرانی"

موسسه بین‌المللی "هنلی اند پارتنرز" در سال ۲۰۱۳ براساس لیستی که از میزان اعتبار پاسپورت کشورها ارائه می دهد، با توجه به نوع کشورهایی که از پاسپورت کشور مبدا حساب بین المللی برده و دیگر مدرکی از مسافر آن کشور نمی خواهند، رتبه بندی ای انجام داد.

این موسسه در حالی این گزارش را در سطح جهانی منتشر نمود که کشورهایی مانند فنلاند، سوئد و بریتانیا در صدر پاسپورت های به ظاهر معتبر دسته بندی شده بودند. این موسسه در ماه های منتهی به انتخابات ریاست جمهوری ایران با انتشار گزارشی تحریک برانگیز، ایران را در این رتبه بندی تنزل داد و این کاهش رتبه را به تحریم های ضدایران مرتبط دانست. ایران در رتبه 86 این رده بندی قرار گرفته بود و با گزارش تحریک برانگیز روزنامه شرق - در رابطه با از اعتبار خارج شدن پاسپورت ایرانی در عمان به دلیل رجوع ایرانی برای گدایی به این کشور - این جایگاه تنزل بیشتری یافت.

جالب اینجاست که کشور بسته ای چون کره شمالی که قوانین سخت و پیچیده ای در خروج اتباع خود از کشورش بهره دارد در این رتبه بندی بالاتر از ایران قرار گرفت. نکته حایز اهمیت این است که کشور اسکاتلند، کشوری که ظاهرا تحصیلات دکترای حسن روحانی در آنجا به اتمام رسید و جزئی از پهنه جغرافیایی بریتانیای کبیر به حساب می آید، در صدر فهرست کشورهای "پاسپورت معتبر" دنیا قرار دارد. (اینجا)

پروسه فشار بر افکار عمومی ایرانی ها برای به نتیجه رساندن این نکته که "اعتبار پاسپورت" کشورشان تقریبا از بین رفته، در ماه های پایانی سال 91 تکمیل شده بود و فضای کشور برای مطرح نمودن طرح رئیس جمهور مبنی بر "اعتبار بخشیدن" به پاسپورت های بی اعتبار (!) ایرانی فضای برد خبری پیدا می کرد. طرح این موضوع در بین ایرانیانی که در طی 8 سال دولت قبل با سفر به برخی از کشورهای مخالف سیاست جمهوری اسلامی، برخوردهای نامناسبی را دیده بودند، خیلی حائز اهمیت می نمود و باعث شد که این مطلب از سوی شیخ حسن روحانی خیلی سریع جایش را در بحث های شب های قبل از انتخاباتی مردم باز کند.

اما پس از انتخابات ریاست جمهوری و به موازات دست گرفتن سکان دولت توسط اعتدالیون، واقعیت به گونه دیگری برای آنها رخ عیان کرد. این نکته که برخی از کارشکنی ها و برخوردهای بد با ایرانیان خارج از کشور به دلیل سیاست های اصولی و تغییرناپذیر جمهوری اسلامی است و ربطی به دولت ها ندارد، خیلی سریع برای دستگاه دیپلماسی دولت یازدهم و همچنین شخص رئیس جمهور نمایان گردید.

نپذیرفتن نماینده رسمی دولت ایران در سازمان ملل

با اتمام دوره تصدی نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل تو سط خزاعی، دولت تصمیم گرفت تا نماینده کشور را در سازمان ملل را تغییر دهد. به همین جهت، حمید ابوطالبی، دیپلمات کشورمان که حسن روحانی او را دیپلماتی کار کشته و قدیمی خوانده بود، برای این مسند معرفی شد. کارشناسان سیاسی این انتخاب را پس از تماس تلفنی اوباما و روحانی، نشان از تغییر سیاست ایران در قبال آمریکا دانسته بودند زیرا ابوطالبی از افراد دخیل در تسخیر لانه جاسوسی آمریکا در تهران بود. پیام اعتدالیون به آمریکا شاید این بود که به طرف آمریکایی بفهماند تسخیر سفارت آنها در تهران اقدام غلطی بوده و به همین خاطر، یکی از افرادی که در این ماجرا دخیل بوده، برای این امر - یعنی نمایندگی ایران در سازمان ملل - پا پیش گذاشته است. (اینجا)

این ناز و نیاز دولت اعتدال با عدم صدور روادید از سوی آمریکا، حتی برای نماینده رسمی جمهوری اسلامی ایران، به بن بستی حل نشده تا به امروز برای دستگاه دیپلماسی کشور تبدیل شده است. فشار آمریکایی ها به سازمان ملل برای عدم صدور روادید در حالی صورت گرفت که ظریف بارها در طول مذاکرات هسته ای با وزیر خارجه آمریکا دیدار کرده بود و حتی از تعهد آمریکایی ها به کاهش تخاصم با ایران نیز سخن گفته بودند.

البته مقامات وزارت خارجه از شکایت کشورمان به سازمان ملل بابت عدم صدور روادید خبر دادند ولی بعید است این طرح شکایت به جایی برسد.

استقبال معاون شهردار چین از روحانی به جای وزیر خارجه!

شیخ حسن روحانی برای شرکت در اجلاس سران "سیکا" در اردیبهشت ماه سال جاری به کشور چین سفر کرد اما در همان لحظه ورود به شانگهای اتفاقی غیرمنتظره چشم رسانه ها را متوجه خود کرد؛ هیچیک از مقامات رسمی و بلندپایه چین به استقبال روحانی نیامده بود.

معاون شهردار شانگهای - شهر اقتصادی چین - به همراه معاون وزیر خارجه تنها کسانی بودند که برای استقبال از عالی ترین مقام اجرایی کشور به فرودگاه آمده بودند که با بهت خبرنگاران و روزنامه نگاران حاضر در محوطه قسمت ویژه فرودگاه حاضر که برای انعکاس این رویداد فعالیت می کردند، مواجه شد. (اینجا)

سوال و نکته مهمی که در اینجا مستتر است آن است که آیا رئیس جمهور، وزیر خارجه و یا حتی شهردار چین نمی توانستند برای استقبال از ریاست جمهوری اسلامی ایران به فرودگاه بیایند؟ آیا نزدیکی بیش از حد دولت روحانی به طرف های غربی و خصوصا آمریکا، برخورد سلبی چین را در پی داشته است؟

البته سکوت نامفهوم وزارت خارجه در این رابطه جای تعجب داشت و گویا هیچ مشکلی از سوی وزارت خارجه در این مورد دیده نشده بود. بر طبق معاهدات و عرف بین المللی استقبال از یک مقام عالی کشور، باید در همان سطح باشد ولی در مورد استقبال از رییس دولت یازدهم نه تنها فردی در همان رتبه به فرودگاه نیامد، بلکه فردی با چهار درجه نزول مرتبه از ریاست جمهوری ایران اسلامی استقبال کرد.

اگر چه اعتبار کشوری در بین مردم کشورهای دیگر صرفا به پاسپورت نبوده و اصلا اعتبار در بین کشورهای دیگر در دید انقلاب اسلامی، به مورد توجه بودن ایران در بین توده های مردم آن کشور است و نه دولتها، اما در عین حال، این وعده روحانی حتی در زمینه پاسپورت و ویزای مقامات عالیرتبه خود دولت نیز صدق نکرد چه برسد به مردم عادی!