سرویس سیاسی پایگاه 598 -
حجت الاسلام حسین ابراهیمی/ بعضی در تاریخ اسلام مانند خلیفه دوم معروف به خشونت هستند اما با این وجود هیچ گاه در جنگ ها و جهاد ها در تاریخ نام و نشان و چهره بارز و چشمگیری از آنها دیده نمی شود؛ از آن طرف علی علیه السلام که می گفتند چون زیاد شوخی می کند به درد حکومت نمی خورد و نیز در موضع برخورد با یتیمان ،آنطور متواضعانه با آن ها بازی می کرد،همین علی جنگاور معروف سپاه اسلام است که لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار.
پس درجه پیرو بودن ،ولایتی بودن و شیعه بودن تنها در میدان عمل و امتحان و جانبازی برای الله و اولیاء او خود را نشان می دهد و این در حالی است که در زمانه ما کسانی که علیرغم حکم علی گونه ی امام خامنه ای بر وحدت مسلمین و حرمت اهانت به مقدسات مذاهب اسلامی، در هفته وحدت ،نعره برائت سر می دهند و هم با وجود فتوای ایشان مبنی بر حرمت قمه زنی، نمایش خونین و وهن آلود قمه زنی را در ادعای ولایتی بودن و حسینی بودن به راه می اندازند همین ها در میدان عملی برائت و جهاد غایب و ساکتند.
جایی که مزدورانی از تبار آل امیه و دشمنان خونی علی، شیعیان او را سر می برند و شهر ها و سرزمین آنها را به خاک و خون می کشند و حرم آل الله و کربلای حسینی که قلب تپنده و رگ حیات شیعه هستند را مورد تعدی و تهدید قرار می دهند.
از شگفتی های روزگار همین است که همانطور که اسلام آل سعود با دشمنان اسلام و پیامبر بزرگ آن ناسازگاری ندارد و با دوستی با اسرائیل می سازد، همینطور شیعه بودن این افراد نیز با دشمنی دشمنان خونخوار شیعه در عمل و سیاست ،سر ناسازگاری ندارد.
در حالی که حتی اهل سنت هم اعلام جهاد کرده، آیت الله سیستانی حکم جهاد کفایی صادر نموده اند(
+) و علمای شیعه لباس رزم بر تن کرده اند(
+ +)، چرا این آقایان مدعی دوستی سید الشهدا که تریبون ها و شبکه های ماهواره ای و پول های هنگفت دارند و ادعایشان گوش فلک را کر کرده است، گوشه ای نشسته و لب به دعا بیانیه صادر می کنند؟ آیا این حرکت در این شرایط بسیار مضحک و البته قابل تامل نیست؟
آری باید گفت پول و حمایتی که از طرف انگلیس و مستکبرین باشد فقط صرف جبهه تفرقه افکنی بین مسلمین می شود و شکمی که از این پول ها پر شود دیگر غیرت دفاع از حرم آل لله را از دست می دهد که بی شک این اسلام آمریکایی و این شیعه انگلیسی هیچگونه مخالفتی با موالید کثیف وهابیت ملعون نخواهد داشت.
پی نوشت:
1-فخر رازي از بزرگترين علماي تاريخ اهل سنت در باره فرار عمر و عثمان در جنگ احد مينويسد :از فرار كنندگان (در جنگ احد) عمر بود ؛ ولي او از نخستين فرار كنندگان نبود و زياد دور نرفته بود ؛ بلكه بر بالاي كوه ثابت ماند تا پيامبر صلی الله علیه و آله به آنجا آمد.(تفسير الرازي ، الرازي ، ج 9 ، ص 50 )
حتي يك روايت از كتابهاي اهل سنت در باره شجاعت و جنگاوريهاي عمر در ميدان جنگ نیامده است.اما وقتي در برابر زنان ، پير مردان و مسلمانان عادي قرار ميگرفت بسیار خشن و شجاع ميشد: "عمر در ميان صفوف زنان حركت ميكرد، بوي خوشي از سر يكي از زنان استشمام كرد ، گفت : اگر بدانم كه بوي خوش از سر كداميك از شما است ، فلان و فلان ميكنم شما بايد بوي خوش را براي همسرانتان استفاده كنيد..راوي ميگويد : به من خبر دادند زني كه بوي خوش استفاده كرده بود ، از ترس عمر شلوارش را خيس كرده بود" (المصنف ، عبد الرزاق الصنعاني ، ج 4 ، ص 373 – 374، ح8117 ) "عمر ، زن حاملهاي را خواست تا از وي در باره مسألهاي سؤال كند ، آن زن از ترس هيبت عمر فرزندش را سقط كرد" .(شرح نهج البلاغة ، ابن أبي الحديد ، ج 1 ، ص 174)