مذاکرات هیئت مذاکره‌کننده ایران و آمریکا امروز (دوشنبه) در یکی از هتل‌های شهر ژنو برگزار می‌شود.
به گزارش پایگاه 598 به نقل از «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ این اولین بار است که دو طرف خارج از مذاکرات رسمی در محلی جداگانه با یکدیگر دیدار می‌کنند. این دیدار ساعت ۱۴ به وقت محلی در یکی از هتل‌های شهر ژنو برگزار می‌شود.
تیم مذاکره‌کننده ایران به منظور گفتگو با هیئت آمریکایی به سرپرستی سید عباس عراقچی، بامداد امروز (دوشنبه) راهی ژنو شد.
اعضای تیم‌مذاکره کننده ایران را علاوه بر عراقچی، مجید تخت روانچی، حمید بعیدی‌نژاد، پژمان رحیمیان و داود محمدنیا، از اعضای تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای تشکیل می‌دهند.
همچنین اعضای تیم مذاکره‌کننده آمریکا را ویلیام برنز معاون وزیر خارجه آمریکا، وندی شرمن معاون وزیر خارجه، جیک سالیوان مشاور امنیت ملی معاون رئیس‌جمهور، بروک امدرسون معاون سابق نماینده آمریکا در سازمان ملل، جیم تیم بی، مشاور ارشد کنترل سلاح و رابرت مالی مشاور ارشد خاورمیانه در شورای امنیت ملی آمریکا تشکیل می‌دهند.
در این دیدار هلگا اشمید معاون کاترین اشتون نیز حضور خواهد داشت.
این ملاقت بخشی از دیدارهای دو جانبه ای است که ایران با اعضای گروه 1+5 قبل از دور آتی مذاکرات برنامه ریزی کرده است.
ایران هسته ای در این باره می نویسد 3 نکته مهم درباره این دیدار وجود دارد.
نکته اول این است که ایران در این دیدار سطح مذاکره کننده خود را بالاتر نبرده بلکه این امریکایی ها هستند که ویلیام برنز قائم مقام وزیر خارجه خود را به مذاکرات فرستاده اند.
برنز البته در مذاکرات هسته ای ایران و غرب دخیل بوده ولی از زمان انتقال مذاکرات به وین دیگر در مذاکرات مشارکت مستقیم نداشته است.
حدس زده می شود افزایش سطح مذاکرات از سوی امریکا با این هدف انجام شده است که فردی به مذاکرات اعزام شود که اجازه گرفتن آن دسته از تصمیم گیری های دشواری را که مستلزم تعیین تکلیف سیاسی است داشته باشد.
برنز به زودی وزرات خارجه امریکا را ترک می کند و شرمن جای او را خواهد گرفت.
منابع گفتند برنز تجربه مذکرات دو جانبه مفصلی را با عراقچی در مسقط دارد، همان مذاکراتی که منجر به امضای توافق ژنو در 3 آذر 1392 شد.
دومین نکته این است که اکنون روند مذاکرات ایران و 1+5 گرفتار نوعی بن بست شده است. کارشناسان می گویند اگرچه امریکا مایل است اینگونه وانمود کند که علت اصلی این بن بست خطوط قرمز جدیدی است که ایران در مذاکرات وین 4 روی میز گذاشت، ولی علت واقعی این بن بست این نیست؛ بلکه آنچه مذاکرات را دچار توقف کرده این است که امریکا در وین 4 در یک عقب گرد آشکار همه آنچه را که در مذاکرات قبلی پذیرفته بود، انکار کرد.
یک دیپلمات در تهران به «ایران هسته ای» گفت: «ایران در وین 4 حرف جدیدی نزد. ما همان چیزهایی را گفتیم که قبلا هم بارها گفته بودیم. اما امریکایی ها حتی گفته های خود در مذاکرات وین 3 را هم فراموش کرده بودند».
به عنوان نمونه، منابع مطلع می گویند در حالی که در مذاکرات قبلی امریکا عدد 1600 را برای تعداد ماشین هایی که ایران می تواند در طول گام نهایی حفظ کند پذیرفته بود، در مذاکرات وین 4 گفته است که فقط می تواند 500 ماشین را بپذیرد.
کارشناسان می گویند این وضعیت موجب شده است که احتمال به نتیجه نرسیدن مذاکرات تا قبل از ضرب الاجل 30 تیر قوت بگیرد و احتمالا اعزام برنز به ژنو وبرنامه ریزی برای دیدار دو جانبه ایران و امریکا تلاشی برای اجتناب از این وضعیت است.
با این حال، به عقیده کارشناسان در تهران، اگر امریکا آمادگی پذیرش حفظ ظرفیت فعلی غنی سازی ایران را نداشته باشد، شانس به نتیجه رسیدن مذاکرات صفر خواهد بود.
مسئله ظرفیت غنی سازی مهم ترین اختلاف ایران و 1+5 در مذاکرات فعلی است اما اخیرا جزئیات بیشتری در این باره منتشر شده است.
بر اساس اطلاعات اخیرا منتشر شده، موضع ایران در مذاکرات این است که باید بتواند به اندازه ظرفیت غنی سازی داشته باشد که بتواند سوخت مصرفی نیروگاه بوشهر راتولید کند.
نیروگاه بوشهر سالانه 30 تن دی اکسید اورانیوم 5 درصد مصرف می کند و برای تامین سوخت آن، ایران باید 54000 ماشین سانتریفیوژ نوع اول را به طور کار مل راه اندازی کند.
ایران در مذاکرات تاکید کرده است اصراری به استفاده از نوع خاصی از ماشین ها ندارد ولی تعداد و نوع ماشین ها باید به اندازه ای باشد که در مجموع ایران بتواند 120 هزار سو (SWU) غنی سازی لازم برای تامین سوخت راکتور بوشهر را انجام بدهد.
ایران اکنون حدود 8000 ماشین فعال دارد. تعداد کل ماشین های نصب شده ایران در نطنز و فردو 21000 عدد است.
منابع مطلع می گویند موضع فعلی ایران در مذاکرات این است که هیچ ماشینی را برنمی چیند و همین تعداد ماشین را حفظ خواهد کرد ولی آماده است درباره برنامه زمان بندی افزایش این تعداد ماشین ها به 54000 عدد با 1+5 مذاکره و تفاهم کند.
متقابلا، امریکا اصرار دارد که ایران فقط می تواند 4000 ماشین سانتریفیوژ نوع اول را حفظ کند و باید بقیه ماشین ها را برچیند.
استدلال امریکایی ها این است که اگر تعداد ماشین های ایران بیش از این باشد، زمان گریز هسته ای ایران (Break out) به کمتر از 6 ماه کاهش پیدا می کند و حال آنکه از دید امریکا، هدف اساسی این مذاکرات افزایش این زمان به 12-18 ماه است.
مقصود از زمان گریز هسته ای، مدت زمانی است که طول می کشد تا ایران اورانیوم لازم (25 کیلو) برای یک وسیله انفجاری هسته ای را غنی سازی کند.
کارشناسان در تهران می گویند موضع فعلی ایران یک تاکتیک چانه زنی نیست بلکه موضعی کاملا واقعی است که اگر غرب آن را نپذیرد مذاکرات شکست خواهد خورد.
این کارشناسان می گویند به لحاظ سیاسی این برای ایران غیر ممکن است که حتی یک ماشین را برچیند و 1+5 باید به فرمولی بیندیشد که بر اساس آن ضرورتی به برچیدن ماشین ها در ایران نباشد.
سومین نکته هم این است که ناظران حدس می زنند این دیدار مقدمه یک سلسله دیدارهای فشرده میان ایران وامریکا در ماه های آینده باشد.
از ابتدا نیز حدس زده می شد که با نزدیک شدن به زمان 30 تیر چنین فشردگی در مذاکرات ایجاد شود.
با این حال، این نگرانی به طور جدی وجود دارد که تکیه بیش از حد به مذاکرات دو جانبه با امریکا مجددا به حصول توافق بد، همچون توافق ژنو منجر شود.
تیم مذاکره‌کننده ایران به منظور گفتگو با هیئت آمریکایی به سرپرستی سید عباس عراقچی، بامداد امروز (دوشنبه) راهی ژنو شد.
اعضای تیم‌مذاکره کننده ایران را علاوه بر عراقچی، مجید تخت روانچی، حمید بعیدی‌نژاد، پژمان رحیمیان و داود محمدنیا، از اعضای تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای تشکیل می‌دهند.
همچنین اعضای تیم مذاکره‌کننده آمریکا را ویلیام برنز معاون وزیر خارجه آمریکا، وندی شرمن معاون وزیر خارجه، جیک سالیوان مشاور امنیت ملی معاون رئیس‌جمهور، بروک امدرسون معاون سابق نماینده آمریکا در سازمان ملل، جیم تیم بی، مشاور ارشد کنترل سلاح و رابرت مالی مشاور ارشد خاورمیانه در شورای امنیت ملی آمریکا تشکیل می‌دهند.
در این دیدار هلگا اشمید معاون کاترین اشتون نیز حضور خواهد داشت.
این ملاقت بخشی از دیدارهای دو جانبه ای است که ایران با اعضای گروه 1+5 قبل از دور آتی مذاکرات برنامه ریزی کرده است.
ایران هسته ای در این باره می نویسد 3 نکته مهم درباره این دیدار وجود دارد.
نکته اول این است که ایران در این دیدار سطح مذاکره کننده خود را بالاتر نبرده بلکه این امریکایی ها هستند که ویلیام برنز قائم مقام وزیر خارجه خود را به مذاکرات فرستاده اند.
برنز البته در مذاکرات هسته ای ایران و غرب دخیل بوده ولی از زمان انتقال مذاکرات به وین دیگر در مذاکرات مشارکت مستقیم نداشته است.
حدس زده می شود افزایش سطح مذاکرات از سوی امریکا با این هدف انجام شده است که فردی به مذاکرات اعزام شود که اجازه گرفتن آن دسته از تصمیم گیری های دشواری را که مستلزم تعیین تکلیف سیاسی است داشته باشد.
برنز به زودی وزرات خارجه امریکا را ترک می کند و شرمن جای او را خواهد گرفت.
منابع گفتند برنز تجربه مذکرات دو جانبه مفصلی را با عراقچی در مسقط دارد، همان مذاکراتی که منجر به امضای توافق ژنو در 3 آذر 1392 شد.
دومین نکته این است که اکنون روند مذاکرات ایران و 1+5 گرفتار نوعی بن بست شده است. کارشناسان می گویند اگرچه امریکا مایل است اینگونه وانمود کند که علت اصلی این بن بست خطوط قرمز جدیدی است که ایران در مذاکرات وین 4 روی میز گذاشت، ولی علت واقعی این بن بست این نیست؛ بلکه آنچه مذاکرات را دچار توقف کرده این است که امریکا در وین 4 در یک عقب گرد آشکار همه آنچه را که در مذاکرات قبلی پذیرفته بود، انکار کرد.
یک دیپلمات در تهران به «ایران هسته ای» گفت: «ایران در وین 4 حرف جدیدی نزد. ما همان چیزهایی را گفتیم که قبلا هم بارها گفته بودیم. اما امریکایی ها حتی گفته های خود در مذاکرات وین 3 را هم فراموش کرده بودند».
به عنوان نمونه، منابع مطلع می گویند در حالی که در مذاکرات قبلی امریکا عدد 1600 را برای تعداد ماشین هایی که ایران می تواند در طول گام نهایی حفظ کند پذیرفته بود، در مذاکرات وین 4 گفته است که فقط می تواند 500 ماشین را بپذیرد.
کارشناسان می گویند این وضعیت موجب شده است که احتمال به نتیجه نرسیدن مذاکرات تا قبل از ضرب الاجل 30 تیر قوت بگیرد و احتمالا اعزام برنز به ژنو وبرنامه ریزی برای دیدار دو جانبه ایران و امریکا تلاشی برای اجتناب از این وضعیت است.
با این حال، به عقیده کارشناسان در تهران، اگر امریکا آمادگی پذیرش حفظ ظرفیت فعلی غنی سازی ایران را نداشته باشد، شانس به نتیجه رسیدن مذاکرات صفر خواهد بود.
مسئله ظرفیت غنی سازی مهم ترین اختلاف ایران و 1+5 در مذاکرات فعلی است اما اخیرا جزئیات بیشتری در این باره منتشر شده است.
بر اساس اطلاعات اخیرا منتشر شده، موضع ایران در مذاکرات این است که باید بتواند به اندازه ظرفیت غنی سازی داشته باشد که بتواند سوخت مصرفی نیروگاه بوشهر راتولید کند.
نیروگاه بوشهر سالانه 30 تن دی اکسید اورانیوم 5 درصد مصرف می کند و برای تامین سوخت آن، ایران باید 54000 ماشین سانتریفیوژ نوع اول را به طور کار مل راه اندازی کند.
ایران در مذاکرات تاکید کرده است اصراری به استفاده از نوع خاصی از ماشین ها ندارد ولی تعداد و نوع ماشین ها باید به اندازه ای باشد که در مجموع ایران بتواند 120 هزار سو (SWU) غنی سازی لازم برای تامین سوخت راکتور بوشهر را انجام بدهد.
ایران اکنون حدود 8000 ماشین فعال دارد. تعداد کل ماشین های نصب شده ایران در نطنز و فردو 21000 عدد است.
منابع مطلع می گویند موضع فعلی ایران در مذاکرات این است که هیچ ماشینی را برنمی چیند و همین تعداد ماشین را حفظ خواهد کرد ولی آماده است درباره برنامه زمان بندی افزایش این تعداد ماشین ها به 54000 عدد با 1+5 مذاکره و تفاهم کند.
متقابلا، امریکا اصرار دارد که ایران فقط می تواند 4000 ماشین سانتریفیوژ نوع اول را حفظ کند و باید بقیه ماشین ها را برچیند.
استدلال امریکایی ها این است که اگر تعداد ماشین های ایران بیش از این باشد، زمان گریز هسته ای ایران (Break out) به کمتر از 6 ماه کاهش پیدا می کند و حال آنکه از دید امریکا، هدف اساسی این مذاکرات افزایش این زمان به 12-18 ماه است.
مقصود از زمان گریز هسته ای، مدت زمانی است که طول می کشد تا ایران اورانیوم لازم (25 کیلو) برای یک وسیله انفجاری هسته ای را غنی سازی کند.
کارشناسان در تهران می گویند موضع فعلی ایران یک تاکتیک چانه زنی نیست بلکه موضعی کاملا واقعی است که اگر غرب آن را نپذیرد مذاکرات شکست خواهد خورد.
این کارشناسان می گویند به لحاظ سیاسی این برای ایران غیر ممکن است که حتی یک ماشین را برچیند و 1+5 باید به فرمولی بیندیشد که بر اساس آن ضرورتی به برچیدن ماشین ها در ایران نباشد.
سومین نکته هم این است که ناظران حدس می زنند این دیدار مقدمه یک سلسله دیدارهای فشرده میان ایران وامریکا در ماه های آینده باشد.
از ابتدا نیز حدس زده می شد که با نزدیک شدن به زمان 30 تیر چنین فشردگی در مذاکرات ایجاد شود.
با این حال، این نگرانی به طور جدی وجود دارد که تکیه بیش از حد به مذاکرات دو جانبه با امریکا مجددا به حصول توافق بد، همچون توافق ژنو منجر شود.
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
