يك برداشت ازسخنان جليلي در دانشگاه شيراز

نكته حائز اهميت در لحن سخنان جليلي اخلاق و متانتي است كه مي توان ادعا كرد كه تحفه ي وي به سياسيت ايراني است. او در روزگاري اين چنين در خفا انتقاد مي كند كه كساني كه اكنون بر كابينه دولت حاكم اند نسبت به دوره قبلي سياست سياه نمايي را اتخاذ كرده اند و به عوام فريبي و هوچيگري روي آورده اند.

 

 

اما انتقادها نسبت به برخي بيقاعدگي ها در سياست خارجي نبايد متوقف شود. ما به عنوان جنبش منتقدان يك توافق چهارصفحه اي با بيش از 15 ابهام حقوقي بايد اين نكات را به افكار عمومي انتقال دهيم. در فضايي كه رسانه ملي صد متاسفانه سياست حمايت بي منطق، پوشالي و غير عقلاني از توافق ‍ژنو را دنبال مي كند و هيچ گونه فضايي براي منتقدان و مخالفان توافق نامه فراهم نمي كند بايد به دنبال راهكارهاي مفيد و ايضا رسانه اي بود.

 

شايد برخي ها بخواهند براي توافق نامه اي كه منجر به دخالت امريكا در امور داخلي ما مي شود جشن راه بياندازند و توافق قرن عنوانش كنند اما ما به عنوان منتقدان اين توافق نامه حرف هاي عقلاني تر و منطقي تر جز جوسازي و عوام فريبي داريم: بررسي علمي سياست خارجي دولت توسط دانشگاهيان و انديشمندان كشور. اين انتقادها به درستي از مجاري خاص و قانوني و رسانه اي آن در حال پيگيري است. همايش دلواپسيم كه به مثابه ي يك سونامي، براي مدت ها روزنامه هاي زنجيره اي را در لاك دفاعي فرو برد مهم ترين و اثرگذارترين انتقادها به سياست خارجي دولت يازدهم بوده است. همايش دلاوران دلواپس به درستي ادامه انتقاد به سياست خارجي نامتوازن دولت است. و اين تنها اغاز راه بايد باشد...