به گزارش پایگاه 598 به نقل از مهر، مراسم نکوداشت حسین اسرافیلی شاعر انقلاب اسلامی عصر روز گذشته با حضور جمع زیادی از اهالی شعر و ادب و سید عباس صالحی معاون فرهنگی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در سازمان فرهنگی رسانه‌ای اوج برگزار شد.
در این نشست علیرضا قزوه مدیر مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری در سخنانی اظهار داشت: در تاجیکستان زمانی که فردی به سن 63 سالگی می‌رسند که سن پیامبر است آن روز را جشن می‌گیرند. امروز هم جشن 63 سالگی آقای اسرافیلی است.
وی ادامه داد: شعر انقلاب مثل مرغان سیمرغ عطار ویژگی خاص خودش را دارد. برخی اهل تظاهرند و برخی هم نه. آدم‌هایی هستند که بر شانه شعر انقلاب گام می‌گذارند تا خود را عبور دهند. به عبارت دیگر برخی می‌خواهند شعر انقلاب را خرج خود کنند و برخی هم بدون منت برای آن کار می‌کنند.
قزوه افزود: امسال سال نفرین شعر انقلاب بود. برخی می‌خواستند یدالله رویایی آن شاعر هتاک به امام خمینی(ره) را به ایران دعوت کنند آن هم بدون اجازه شورای سیاستگذاری جشنواره شعر فجر. می‌خواستند تا از این آب گل‌آلود ماهی بگیرند اما همین آقای اسرافیلی بود که در دفاع از شعر انقلاب در جلسه شورا مانع از این کار شد.
وی افزود: دفاع آقای اسرافیلی از شعر انقلاب در آن جلسه در خاطر من ماند. او چنان جوانمردانه از انقلاب و شعر آن دفاع کرد که دیگرانی هم که تمایل داشتند در دفاع از این دعوت چیزی بگویند ساکت شدند. اسرافیلی با این کار نمی‌خواست خودش را قهرمان کند بلکه تنها هدفش دفاع از انقلاب اسلامی بود.
وی همچنین به ادبیات دفاع مقدس اشاره کرد و گفت: من تصور نمی‌کردم که این ادبیات بتواند ما را متحول کند اما امروز به مدد آن هم ادبیات آئینی داریم و هم ادبیات انقلاب را که سبک خاص ادبیات انقلاب را تولید می‌کند.
قادر طراوت‌پور مدیر دفتر شعر وزارت فرهنگ و اشاد اسلامی نیز در ادامه این مراسم در سخنانی اظهار داشت: در دهه‌های هفتاد و هشتاد برخی از شاعران انقلاب دست به بیان واگویه‌هایی شکست و دلشکستگی خود از فراموش شدن آرمان‌های انقلاب بعد از دفاع مقدس زدند اما شعر آقای اسرافیلی اصلا دچار این اتفاق نشد و یک سیر مشخص را پیمود. او و شعرش دچار دلشکستگی نشده و همراه با انقلاب راه خودش را طی کرده است.
وی ادامه داد: ما منتظر فتوحات دیگری در شعر آقای اسرافیلی هستیم. شعر او همیشه سرشار از امید و آرزو برای انقلاب است.
طراوت‌پور همچنین گفت: شعر اسرافیلی با اسلام فقهی و ایدئولوژیک همواره همخوان بوده و از تصوف و عرفان کمتر بهره برده است.
