برگزاری شب شعر یا ترویج عقاید مارکس و توصیف روابط نامشروع!

یکی از دانشجویان این دانشگاه با ارسال گزارشی، به بیان برخی جزئیات این مراسم پرداخت.

گفته می شود برگزار کنندگان اصلی این شب شعر که برخی از آنها جزء زندانیان امنیتی بودند نیز از طرف دیگر به جهت دار بودن این شب شعر دامن می زدند.

سوال این است که افرادی که حضورشان در فتنه  مشخص است اما چگونه توانسته اند در حکومتی که ساختار و پایه های آن را قبول ندارند بعد از گذراندن زندان، دوباره به دانشگاه راه پیدا کنند و وارد فعالیت های سیاسی شوند.

کسانی که خط مشی تخریبی خود را نسبت به نظام جمهوری اسلامی ایران مشخص کرده اند چطور توانسته اند در معادلات سیاسی دانشگاه ورود کنند، کسانی که هم فکرهایشان در دانشگاه شیراز اسم مقدس "الله" را از پرچم کشورمان پاک و عکس سران فتنه را به جای آن قرار دادند، چگونه اجازه فعالیت داده می شود؟

دانشجویان دانشگاه می گویند مجری این برنامه که خود دارای 2 سال سابقه سیاه زندان بوده نیز بسیار جلب توجه می کرد. کسی که در صفحه های اجتماعی، علاقه مندی خود به افکار مارکس و کمونیست را به وضوح بیان می کند.

در محتوای اشعاری که درشب شعر قرائت شد، حکومت اسلامی را یک حکومت تک حزبی دانستند و از سوی دیگر بی بند و باری را تبلیغ می کردند.

موضوع شب شعر که انسان و شهر بود نیز حاشیه ساز شده بود. اکثر آثار بی ربط با موضوع بود و خود این ناشی از بی قانونی و جهت دار بودن جلسه و فقط فرمالیته بودن موضوعی که به خاطر آن مجوز گرفته شود، خبر می داد! با وجود این عدم تفاهم ولی از محتوای شعرهای شاعران که دیگر نمی توان صرف نظر کرد؛ شعر هایی که محتوای آنها از توصیف روابط نامشروع، نفی ادیان الهی، نفی خدا و توهین به پیامر اسلام(ص) را در بر داشت و گویا هیچ کسی را آزار نمی داد! و یک میتینگ سیاسی به شمار می رفت نه یک جلسه شعر در مملکت اسلامی که اکثر مردم آن دارای مذهب اسلام هستند.

به پیامبر هم توهین می کنند  و بعد از نبود آزادی بیان دم می زنند و مسئولین دانشگاه و حراست دانشگاه هم که گویا به خواب غفلت فرو رفته اند و خود را به بی خبری می زنند و حتی از این برگزار کنندگان فتنه گر به عنوان نمایندگان تشکل های دانشجویی دعوت به حضور در جلسه خصوصی تشکل های دانشجویی در دانشگاه می کنند! و با برنامه قبلی خواهان دادن مشروعیت و مجوز به آنها هستند.

فضای جلسه نیز از طرف دیگر حکایت خاص خود را داشت و از جو غیر اخلاقی حاکم بر آن به شدت رنج می برد و در این برنامه که به صورت مختلط برگزار شده بود  صحبت ها و رفتار های افراد در سالن خارج از شان یک دانشجو به شمار می رفت و گویا از میان مسءولین به اصطلاح فرهنگی کسی به فکر این مسئله نبود...