در این مناطق صنعت عظیمی در چرخه است و مجموعهای از نیروهای انسانی متخصص و دلسوز عمران و آبادانی کشور مخلصانه در حال تلاش و کوششاند با امکانات ومزایای حداقلی و با شرایط بد آب و هوا و صعوبت و سختی کار در این محیط خشن مشغول به کار می باشند.
اما به تازگی هیئت مدیره شرکت ملی نفت ایران درجلسه مورخ ۱۳/۱۱/۹۲ در حرکتی قابل تأمل، بخشنامهای تصویب کرد که براساس آن فرمول حقوقی پرسنل دستخوش تغییراتی ویژه شد. ماحصل فرمول جدید، کم توجهی فراوان نسبت به مناطق عملیاتی جنوب کشور به چشم میآید، که در ادامه اجرا، تبعات جبران ناپذیری برای نگه داشت نیروی انسانی در مناطق عملیاتی در پی دارد و سیل مهاجرت از مناطق سخت آب و هوایی به مناطق سهل تر را فراهم میکند.
پس از اینکه این مصوبه در تاریخ ۱۸/۱۲/۹۲ به نامه ی شماره ۳۱۷۸۹-۱۸۶۳ به عنوان مصوبه ی هیئت مدیره ارائه شد، موجی از ناامیدی و دلسردی در نیروهای خدوم و عملیاتی به وجود آمد
همگان بی توجهی و بی تدبیری مدیرعامل مناطق نفت خیز جنوب را علیرغم هشدارهای قبلی دلسوزان صنعت نفت و همچنین عدم شرکت وی در جلسات ابتدایی و تصمیم ساز خاص این موضوع را عامل اصلی بروز این مصوبه قلمداد میکنند و کاهش حقوق جمعیتی معادل ۷۰ % درصد پرسنل شاغل در مناطق نفت خیز جنوب با تولید روزانه حدود سه میلیون بشکه نفت (هشتاد درصد تولید روزانه نفت کشور) را ناشی از ضعف مدیریتی در جنوب می دانند.
اجرای این تصمیمات در حالی است که دراردیبهشت ماه سال جاری رهبر معظم انقلاب درجمع کارکنان گروه صنعتی مپنا، فرمودند : ما معتقدیم جامعه کارگریِ ما باید مورد تکریم قرار بگیرد؛ مورد احترام قرار بگیرد. معتقدیم هر کسی که مشغول کار است و کار خود را انجام میدهد و این کار را خوب انجام میدهد، این مورد رحمت الهی است؛ فرمود: رَحِمَ اللهُ اِمرَءً عَمِلَ عَمَلاً فَأَتقَنَه؛ آن کسی که کار را درست انجام میدهد، مورد رحمت پروردگار است.