تحلیل استراتژیهای محور مقاومت و غرب در تنشهای منطقهای؛
در اين كه انصاريفر بازيكن خوبي است ترديدي وجود ندارد، اما جذب او توسط پرسپوليس ميتواند به ابهامات فني اين تيم دامن بزند.
علي دايي در دوران مربيگرياش ثابت كرده به سيستمي غير از 4-2-3-1 قائل نيست و در اين سبك از مهرهچيني، فقط يك مهاجم نوك ميتواند به كار گرفته شود. فصل گذشته همين مساله باعث شد ستاره مستعدي مثل عباسزاده مدتها نيمكتنشين شود و بازي سيدصالحي را تماشا كند. حالا اين خطر وجود دارد كه با حضور انصاريفر، همان سناريو براي مهاجم شمالي سرخپوشان تكرار شود.
آيا دايي آنقدر قابليت و انعطاف تاكتيكي دارد كه بتواند از هر دوي اين بازيكنان به شكل همزمان استفاده كند، يا باز قرار است با بيرون ماندن يكي از آنان فرصتسوزي دوبارهاي در پرسپوليس رخ بدهد؟