عضو کمیسیون فرهنگی: مصوبهای از شعام درباره حجاب به مجلس نرسیده است؛
به گزارش 598 به نقل از خبرنامه دانشجویان ایران: یادآوری خاطرات گذشته علاوه بر نشان دادن تغییر چهره آدمها و جریانهای سیاسی، چند فایده دیگر هم دارد.
اول اشاره به تناقضِ آدمهایی است که دیروز خودشان را مخالف صهیونیسم و امپریالیسم، حامی مستضعفان و محرومان دنیا و طرفدار شعارهای انقلابی میدانستند و امروز خود را به طور مادرزاد اصلاح طلب، آزادی خواه، لیبرال، دموکرات، مخالف انزوای ایران، مخالف شعارهای ایدئولوژیک، طرفدار مذاکره با غرب و رژیم صهیونیستی، مخالف دخالت در امور فلسطین و حتی مخالف نظام سوریه و قذافی معرفی میکنند!دوم یادآوری نقش تاریخی، سیاسی و اجتماعی آدمهای مختلف در دوران مسئولیتشان است.
سوم اشاره به این موضوع که این آدمها از سر لجبازی و مخالفت با وضعیت فعلی، به جایی میرسند که منافع ملی، مصلحتهای نظام، تصمیمات و سیاستهای رسمی جمهوری اسلامی را حتی در زمان امام و دفاع مقدس هم زیر سوال میبرند.
چهارم مقایسه اظهارات دیروز این آدمها با ژستهای امروزشان هم جالب است. ژستهایی که نه فقط مخالف سیاستهای فعلی جمهوری اسلامی که در حقیقت مخالف سیاست و گذشتهی خودشان هم هست!
مثلا اگر امروز به برخی سایتهای اصلاح طلب و یا جریان موسوم به سبز نگاه کنید، تحلیلها و اظهارات زیادی را درباره اوضاع فلسطین، لیبی، سوریه و… میبینید که آن تحلیلگر و آن نویسنده محترم، خود را مخالف قذافی، بشار اسد و یا حماس و حزب الله نشان میدهد. در حالی که دقیقا همین آدم و یا دوستان او در زمان مسئولیتشان در دولت و یا وزارت خارجه، کاری جز تعریف و تمجید و حمایت از گروههای مقاومت، اسد و حتی قذافی نداشتند. (نه فقط در ابتدای انقلاب، که حتی در زمان دولت اصلاحات!)
عکس زیر بریده روزنامه جمهوری اسلامی مورخه ۳۰ شهریور ۱۳۶۰ و مربوط به مصاحبه این روزنامه با وزیر خارجه وقت یعنی جناب میرحسین موسوی است. یعنی روزهایی که ژست انقلابی گری خریدار داشت!
آقای موسوی در این مصاحبه داستان سفر خود به لیبی و مذاکرهاش با مقامات این کشور را تعریف میکند. از قذافی دفاع و حمایت میکند. از اینکه اظهارات قذافی در ایران منعکس نشده، گلایه میکند! همچنین از تشکیل جبهه اسلامی ضدصهیونیستی و ایجاد یک جبهه اسلامی در سراسر جهان خبر میدهد و …
هدف از انتشار این سخنرانی، فقط بیان تغییر رفتار آقای موسوی نیست، بلکه مهمتر از آن اشاره به تغییرات بنیادی و ریشهای در همه شعارها و آرمانهایی است که موسوی و آدمهایی مثل او، همهی هویت انقلابی، سیاسی و اجتماعی خود را مدیون همان شعارها هستند.
این روزها که در اثر گذشت زمان و فراموشی و بی خبری مردم و مخصوصا جوانها، مدعیان و دروغگویان مشغول تحلیلهای به ظاهر آزادیخواهانه و اصلاحطلبانه درباره حوادث سوریه و لیبی و فلسطین هستند و حتی گناه مذاکره با لیبی و قذافی را هم به گردن دیگران میاندازند، خواندن این مصاحبه خالی از لطف نیست.
البته ما ایرادی به مواضع انقلابی آقای موسوی در دهه شصت و دیدار او با قذافی نمیگیریم، ایرادی هم به پشیمانی و تغییر چهره امروز او و دوستانش نمیگیریم؛ اعتراض ما به تحریف واقعیات گذشته و پاک کردن نقش خود در تصمیمگیریهای مختلف نظام و ادعاهای امروزشان است و نیز دروغهایی که امروز درباره دیگران مینویسند.