وال استریت زیرپای پولدارها، بر شانه‌های فقرا

 به عبارت دیگر، معترضان می گویند در وال استریت دوباره "دیواری" بنا شده که پشت آن مرفه‌ها شادکامند و این طرف دیوار "99 درصد" مردم عادی هستند که هر روز زندگی به کام‌شان تلخ‌ترمی شود.

بر اساس اين گزارش،وال استریت نماد سرمایه داری غرب است و اوج گیری اعتراضات در آمریکا نشان می دهد مردم از نظام سرمایه داری به ستوه آمده اند.

وال استریت اگر چه امروز با برج های سر به فلک کشیده و بانک های نامدارش در ذهن ها نقش بسته، اما در حقیقت خیابانی است کوتاه که در قرن هفدهم میلادی احداث شد، یک قرن پس از آن بر سر زبانها افتاد و اکنون بخش مهمی از تاریخ معاصر آمریکا از این خیابان می‌گذرد.

یکی از پذیرفته شده‌ترین روایت ها برای علت اصلی نامگذاری این خیابان به وال استریت یا همان "خیابان دیوار"، این است که در قرن هفدهم، مهاجران هلندی و آلمانی برای جلوگیری از حمله مهاجران انگلیسی یا سرخ‌پوستان در آن دیواری احداث کرده بودند.

هلندی‌ها که موفق به خرید بخش شمالی سرزمینی که امروز شهر نیویورک نامیده می شود، شده بودند و نام آن را "نیو آمستردام" گذاشته بودند، از بیم حمله قبایل سرخ پوست و دیگر همسایگان خود که بخش مهمی از آنها مهاجرانی از شبه جزیره بریتانیا بودند، ابتدا حصارهایی میان خود و "بیگانگان" احداث کردند اما با گذر زمان و بالا گرفتن اختلافات میان ساکنان اولیه آمریکا و هلندی‌ها، دیوار قطور و قطورتر شد.
 
شواهد نشان می‌دهد که شهرت اولیه خیابان وال استریت از آنجا شروع شد که در دهه های ۸۰-۱۷۷۰ و پس از جنگ انقلاب آمریکا و استقلال این کشور از بریتانیا، گروهی از تجار و بازرگانان در زیر یک درخت در این خیابان گرد هم آمدند و تصمیم گرفتند که با اتخاذ سیاست های مشترک و سرمایه گذاری‌های مشترک، به کسب و کار خود رونق دهند.

ادامه این جلسات اقتصادی زیر درخت چنار و کنار دیوار، در سال ۱۷۹۲ به تاسیس موسسه ای تحت عنوان "انجمن درخت چنار" انجامید که هسته اصلی بازار بورس نیویورک امروز در خیابان وال استریت بود.

موفقیت این موسسه اقتصادی کم کم تمامی بازرگانان و تجار را تشویق کرد که در این خیابان دفتری تاسیس کنند و به اصطلاح وال استریت تبدیل شد به "پاتوق تجارتخانه‌های موفق" در شهری که حالا نام نیویورک بر آن نهاده شده بود.

موسسه اولیه ناشر روزنامه وال استریت ژورنال هم که به اخبار بورس می پردازد بیش از ۱۳۰ سال پیش در این خیابان راه اندازی شد و اکنون از پرتیراژترین روزنامه های آمریکاست.

اما بخشی از تاریخ این خیابان که به اعتراضات چند روز اخیر بسیار نزدیک است به سال ۱۹۲۹ باز می گردد.

سالی که در آن سقوط ارزش سهام در بازار بورس نیویورک، آغاز رکود اقتصادی بی‌سابقه‌ای را موجب شد که در تاریخ آمریکا هنوز تکرار نشده است.

بحران اقتصادی سال ۱۹۲۹ به مدت ۱۲ سال ادامه یافت و تاثیرات آن بر کل اقتصاد کشورهای غربی نمایان شد و تنها ورود آمریکا به جنگ جهانی دوم و پیروزی متفقین در این جنگ بود که اقتصاد آمریکا را جانی دوباره بخشید و وال استریت را احیاء کرد.

 
در میان سالخوردگان آمریکایی ضرب المثلی راجع به آن ایام هست که می گوید "هر جوانی که در آن سالها سهامی از وال استریت خرید، موهایش سفید شد تا آن را به ارزش روز اول فروخت."
 
حالا ۸۰ سال بعد از آن تلخ کامی‌ها، و فراز و نشیب های فراوان در اقتصاد جهان، دوباره یک دوره رکود اقتصادی به وال استریت بازگشته و داد مردم عادي را درآورده است.


این اعتراضات وارد هفته سوم شده است و معترضانی از طبقه های مختلف خانواده های بیکاران، افراد با شغل های نیمه وقت حضور دارند، معلمان در گوشه ای از پارک با بیانیه هایی اعتراض خود را به سیاست های آموزشی و کاهش بودجه بخش آموزشی اعلام کرده اند.
 
با وجود بازداشت صدها تظاهرکننده از سوی نیروهای پلیس، تظاهرات اعتراض‎آمیز مردم آمریکا اکنون به خیابانهای لس‎آنجلس، بوستون، شیکاگو و سانفرانسیسکو  هم رسیده است.

معترضان تصمیم گرفته اند تا اعتراضاتی گسترده در اواسط هفته برگزار کنند و امیدوارند اتحادیه ها هم از آنها حمایت کنند.