یادگیری از گذشته؛
بولتن نیوز :عده ای از پیشمرگان سابق کومله در نامه ای که برای بولتن نیوز ارسال کرده اند، با اشاره به این نکته که گروهک کومله هر روز با انشعابی تازه و تقسیم شدن به ده ها گروه کوچک تر، مواجهند، تاکید کرده اند که این افراد نادان دیگر مورد اعتماد و باور کسی نیستند و دچار انحراف شده اند و قادر به گفت و گو با سایر گروه ها و مردم کرد نیستند.
در بخشی از این نامه آمده است: بار دیگر خبر درگیری و انشعاب، در میان صفوف موسوم به کومله زحمتکشان کردستان، در سایت های اینترنتی، پخش شد، این بار نیز اقلیتی به رهبری یکی از کادرهای کومله، سر برآورد. اگر با این شیوه پیش برود، تعداد کومله ها به ده ها و یا شاید هم صدها کومله دیگر برسد. یعنی هر کهنه پیشمرگی با خانواده اش پرچمی را برای خود، بر می افرازد و نام خود را کومله می گذارد.
مردم گرامی کردستان، به اعتقاد ما پیشمرگان سابق کومله، آنچه که بر سر سازمان های سیاسی کردستان، در این چند سال گذشته، پیش آمده، حاصل نظرات، عقاید و سیاست هایی است که سردمداران کومله در پیش گرفته اند و بر آن حاکمیت می کنند، یعنی همانطوری که در صفوف سازمان های کردی و غیر کردی، هر رئیس عشیره بلند شده و دست به بی پرنسیبی بزند، مردم انقلابی منطقه، تاثیر خود را بر روی سازمان ها و گروه های کردستان ایران، که در کنار آنها و با حقوق آنها زندگی می کنند، گذاشته اند.
امروز که چنین وضعیتی برای تشکیلات حزب کومله پیش آمده، کم و بیش در میان سازمان های دیگر، نیز وجود دارد و پیش آمده و یا در آینده، پیش خواهد آمد.
از حزب دمکرات کردستان ایران گرفته تا حزب کمونیست ایران، خبات، پاک و پنج و شش کومله ای که در حال حاضر وجود دارد.
بله! زمانی که انسان منافع شخصی خود را از منافع مردم جلو می اندازد، از اینکه هست بهتر نخواهد شد. ما به سهم خودمان، بسیار ناراحت شدیم و متاسفیم که زبان دیالوگ، توسط کومله ها کم ارزش شده و هیچ استفاده ای از آن نمی شود و همزمان نیز، حاضر نیستیم از هیچکدام از این جناح ها، پشتیبانی کنیم و یا تقصیر را به گردن یکی از آنها بیاندازیم، زیرا معلوم نیست که چه کسی راست می گوید، بنا براین به هیچکدامشان هم، باور نداریم.
آنچه که می خواهیم روی آن بحث کنیم این است که کومله خیلی وقت است که دفترش را بسته یعنی پروژه کومله، خیلی وقت است که کارش خاتمه یافته و مدتی است که گفته ایم و تکرار می کنیم که پروژه کومله، دیگر جای اعتماد هوادارانش نیست، کومله ای که ما و هزاران جوان کردستان، به اشتباه بر آن باور داشتیم و در آن، سیاست دروغ آموختیم، کومله ای که به اصطلاح، پرچمدار آزادی زحمتکشان خلق کردبود. اکنون در هیچ جای کردستان نمانده است. حال این دوستانی که نام خود را کومله انقلابی زحمتکشان کردستان ایران، کومله زحمتکشان کردستان، جریان سوسیالیستی کومله، حزب کمونیست ایران، کومله - حزب سوسیال دمکرات کردستان و یا هر نام دیگری بر خود، گذاشته اند، فقط خود را خسته می کنند و اعتبار خود را در میان هواداران خود، بیش از گذشته از دست می دهند.
آنها باید بدانند که مورد اعتماد و باور هیچکس در کردستان نیستند و در آینده هم نخواهند بود، حتی در صفوف خود نیز اعتبار ندارند.این محافل، هر کدامشان، با قابلمه ای، دلمه/سیر می شوند.
این دوستان نادان، در جنگ کردستان شاهد هستند که جنگ داخلی، چه زیان بزرگی، به بار آورده و تا چه حد، در میان هواداران، مواضع خود را از دست داده اند.
آیا کومله ها، نباید هیچوقت از گذشته خود، درس و عبرت، بگیرند؟
چرا وقتی در جایی قدرت را بدست می آوریم، مانند(عبدالله مهتدی،عمر ایلخانی زاده،سید ابراهیم علیزاده،عبدالله کهنه پوشی)، فکر می کنیم، تا وقت مرگ، فقط خودمان صاحب این برج و بارگاه هستیم.
اگر اینطور دمکراسی را درک کرده ایم، پس صد رحمت به علی مام فیضه، که می گفت: تمام خانه را برای شما، از دمکراسی پر می کنم. تنها درخواست ما پیشمرگان سابق کومله، ازاین دوستان نادان این است که دیگر بنام کومله، بازی نکنند، که دیگر بنام کومله، بازی کردن با آرزوهای کشته شدگان کومله و معامله کردن با آن، بس است.
شما به این شیوه نمی توانید، احساس و عشق به کومله را زنده کنید، چرا؟ بخاطر آنکه آن را زیر پا، له کرده اید. اگر چه این دوستان نادان در وقت خود، کومله بودند، در صفوف کومله، جنگیدند، اما با این شیوه ای که امروز، در پیش گرفته اند، هیچ دخلی به کومله نداشته و نخواهند داشت. ما امیدوار نیستیم که این افراد نادان، بتوانند، در آینده ای نزدیک، این سیاست های انحرافی را از مغز خود، دور کنند و به شیوه ای مدرن و امروزی با هم دیالوگ کنند
در بخشی از این نامه آمده است: بار دیگر خبر درگیری و انشعاب، در میان صفوف موسوم به کومله زحمتکشان کردستان، در سایت های اینترنتی، پخش شد، این بار نیز اقلیتی به رهبری یکی از کادرهای کومله، سر برآورد. اگر با این شیوه پیش برود، تعداد کومله ها به ده ها و یا شاید هم صدها کومله دیگر برسد. یعنی هر کهنه پیشمرگی با خانواده اش پرچمی را برای خود، بر می افرازد و نام خود را کومله می گذارد.
مردم گرامی کردستان، به اعتقاد ما پیشمرگان سابق کومله، آنچه که بر سر سازمان های سیاسی کردستان، در این چند سال گذشته، پیش آمده، حاصل نظرات، عقاید و سیاست هایی است که سردمداران کومله در پیش گرفته اند و بر آن حاکمیت می کنند، یعنی همانطوری که در صفوف سازمان های کردی و غیر کردی، هر رئیس عشیره بلند شده و دست به بی پرنسیبی بزند، مردم انقلابی منطقه، تاثیر خود را بر روی سازمان ها و گروه های کردستان ایران، که در کنار آنها و با حقوق آنها زندگی می کنند، گذاشته اند.
امروز که چنین وضعیتی برای تشکیلات حزب کومله پیش آمده، کم و بیش در میان سازمان های دیگر، نیز وجود دارد و پیش آمده و یا در آینده، پیش خواهد آمد.
از حزب دمکرات کردستان ایران گرفته تا حزب کمونیست ایران، خبات، پاک و پنج و شش کومله ای که در حال حاضر وجود دارد.
بله! زمانی که انسان منافع شخصی خود را از منافع مردم جلو می اندازد، از اینکه هست بهتر نخواهد شد. ما به سهم خودمان، بسیار ناراحت شدیم و متاسفیم که زبان دیالوگ، توسط کومله ها کم ارزش شده و هیچ استفاده ای از آن نمی شود و همزمان نیز، حاضر نیستیم از هیچکدام از این جناح ها، پشتیبانی کنیم و یا تقصیر را به گردن یکی از آنها بیاندازیم، زیرا معلوم نیست که چه کسی راست می گوید، بنا براین به هیچکدامشان هم، باور نداریم.
آنچه که می خواهیم روی آن بحث کنیم این است که کومله خیلی وقت است که دفترش را بسته یعنی پروژه کومله، خیلی وقت است که کارش خاتمه یافته و مدتی است که گفته ایم و تکرار می کنیم که پروژه کومله، دیگر جای اعتماد هوادارانش نیست، کومله ای که ما و هزاران جوان کردستان، به اشتباه بر آن باور داشتیم و در آن، سیاست دروغ آموختیم، کومله ای که به اصطلاح، پرچمدار آزادی زحمتکشان خلق کردبود. اکنون در هیچ جای کردستان نمانده است. حال این دوستانی که نام خود را کومله انقلابی زحمتکشان کردستان ایران، کومله زحمتکشان کردستان، جریان سوسیالیستی کومله، حزب کمونیست ایران، کومله - حزب سوسیال دمکرات کردستان و یا هر نام دیگری بر خود، گذاشته اند، فقط خود را خسته می کنند و اعتبار خود را در میان هواداران خود، بیش از گذشته از دست می دهند.
آنها باید بدانند که مورد اعتماد و باور هیچکس در کردستان نیستند و در آینده هم نخواهند بود، حتی در صفوف خود نیز اعتبار ندارند.این محافل، هر کدامشان، با قابلمه ای، دلمه/سیر می شوند.
این دوستان نادان، در جنگ کردستان شاهد هستند که جنگ داخلی، چه زیان بزرگی، به بار آورده و تا چه حد، در میان هواداران، مواضع خود را از دست داده اند.
آیا کومله ها، نباید هیچوقت از گذشته خود، درس و عبرت، بگیرند؟
چرا وقتی در جایی قدرت را بدست می آوریم، مانند(عبدالله مهتدی،عمر ایلخانی زاده،سید ابراهیم علیزاده،عبدالله کهنه پوشی)، فکر می کنیم، تا وقت مرگ، فقط خودمان صاحب این برج و بارگاه هستیم.
اگر اینطور دمکراسی را درک کرده ایم، پس صد رحمت به علی مام فیضه، که می گفت: تمام خانه را برای شما، از دمکراسی پر می کنم. تنها درخواست ما پیشمرگان سابق کومله، ازاین دوستان نادان این است که دیگر بنام کومله، بازی نکنند، که دیگر بنام کومله، بازی کردن با آرزوهای کشته شدگان کومله و معامله کردن با آن، بس است.
شما به این شیوه نمی توانید، احساس و عشق به کومله را زنده کنید، چرا؟ بخاطر آنکه آن را زیر پا، له کرده اید. اگر چه این دوستان نادان در وقت خود، کومله بودند، در صفوف کومله، جنگیدند، اما با این شیوه ای که امروز، در پیش گرفته اند، هیچ دخلی به کومله نداشته و نخواهند داشت. ما امیدوار نیستیم که این افراد نادان، بتوانند، در آینده ای نزدیک، این سیاست های انحرافی را از مغز خود، دور کنند و به شیوه ای مدرن و امروزی با هم دیالوگ کنند
اخبار ویژه
یادآوری/ بازنشر
مقاومت لبنان و جنگ رسانه ای
بمناسبت یادواره سیامین سرداران و فرماندهان شهدای استان قم؛
نظرات بینندگان
فیلم و عکس
جدیدترین اخبار پربازدید ها
