بیانیه ستاد کل نیروهای مسلح؛
تردید را کنار بگذاریم. عملکرد علی دایی را به عنوان سرمربی سرخپوشان باید تأیید کنیم.
تیمی با آن همه حاشیه که در ابتدای فصل، کلاه‌کج، کریم انصاری‌فرد، محمد قاضی و … را کنار هم گذاشته و با جذب جوانانی مثل عالیشاه، پیام صادقیان، سیدصالحی، عباس‌زاده، میلاد غریبی و یونس شاکری مورد انتقاد ظاهر شد، البته بعدها خلعتبری و مسلمان جذب شده، غریبی، خانزاده، هادی نوروزی و غلامرضا رضایی به تیم‌های دیگر پیوستند اما به هر حال ترکیب اولیه و ابتدای فصلی تیم علی دایی با شاکله نیلسون، جلال حسینی، بنگر، میثم حسینی، ماهینی، رضا حقیقی، دهنوی، غلامرضا رضایی، هادی نوروزی، محمد نوری و سیدصالحی که تا پایان فصل اصلاح شده، حسینی جایش را به پولادی، دهنوی جایش را به کفشگری، رضایی و نوروزی و نوری و صالحی هم جایشان را به پیام صادقیان، عالیشاه، خلعتبری و عباس‌زاده دادند، چه کسی در ابتدای فصل باور داشت عالیشاه، عباس‌زاده و حتی صادقیان بتوانند در پرسپولیس ایفاگر نقشی چنین مهم و جذاب باشند، علی دایی کارش در مقاطعی قابل انتقاد بود.
رفتار او از این جهت انتقادآمیز بود که روی نیمکت پرسپولیس از وجود محمد دایی، فروزانی و غلامپور بهره برد که تنها به دلیل دوستی یا انتساب به علی دایی مهم شده بودند، این درست که یک سرمربی می‌تواند از آنچه بخواهد و آن که دوست دارد بهره ببرد اما در مجموعه پرسپولیس می‌توانست از آدم‌های قوی‌تر بهره ببرد.
رفتارهای قابل حمایت علی دایی هم اندک نبودند.
- جذب برخی از پدیده‌های بزرگ و آینده‌دار مثل صادقیان، مسلمان، عالیشاه، کفشگری و عباس‌زاده و بدل ساختن آنها به ستارگان گرانقیمت و مهره‌هایی جذاب.
- ایجاد و القای بیشترین درجه از نظم برای پرسپولیس
- ایجاد حس عمیق اعتماد به نفس و قهرمانی در رگ و ریشه بازیکنان
در مجموع دایی می‌توانست به جای فرکی قهرمان لیگ شود البته اگر یکسری مسائل را رعایت می‌کرد و مثلاً جلوی اعتصاب و… را می‌گرفت.
