انقلابی‌های فرسوده و پشیمان چه می‌گویند؟

نهی مسلمانان از برقراری پیوندهای دوستانه با كفار و نیز عمل نكردن بر وفق مراد آنان، از مهم‌ترین دستورهای سیاسی آیین اسلام به شمار می‌آید. پروردگار متعال در فرازهای متعددی از كلام وحی به پیروان خود در مورد دوستی با كافران هشدار داده و این اقدام را موجب قطع جریان حمایت‌های الهی از ایشان دانسته است. مسلمین باید از میان ولایت كفار و ولایت خداوند یكی را برگزینند و در صورت پیروی از اهواء كافران، لاجرم از زیر سایه‌ی ولایت و نصرت الهی خارج خواهند شد: «وَ لَئِن اتَّبَعتَ اَهوائَهُم بَعدَ الّذی جائكَ مِنَ العِلمِ ما لَكَ مِن اللهِ مِن ولیٍّ وَ لا نَصیرٍ»¹

دلیل این مسئله آن است كه كافران هرگز خیرخواه مسلمانان نیستند و به خاطر كینه‌ی عمیقی كه نسبت به اهل حق دارند، از هیچ تلاشی برای تضعیف اسلام فروگذار نمی‌كنند: «لا یَألونَكُم خَبالاً وَدُّوا ما عَنِتُّم قَد بَدَتِ البَغضاءُ مِن أفواهِهِم وَ ما تُخفِی صُدُورُهُم اَكبَر»² همچنین به استناد قرآن كریم، حد نهایت مطالبه‌ی آنان از مسلمین، تبعیت از مرام و مسلك ایشان است كه در حكم پذیرش سرپرستی طاغوت و شرك به پروردگار متعال محسوب می‌شود: «وَ لَن تَرضَی عَنكَ الیَهُودُ وَ لا النَّصارَی حَتّی تَتَّبِعَ مِلَّتَهُم»³

با این حساب، هرگونه نرمش و مداهنه در برابر كفار و تن دادن به هوس‌ها و زیاده‌خواهی‌های آنان در شریعت مبین اسلام ممنوع است و سبب از دست رفتن صلاحیت دریافت امدادهای الهی می‌گردد.

از ابتدای شكل‌گیری نظام جمهوری اسلامی، رهبران انقلاب -حضرت امام خمینی رحمه‌الله و حضرت آیت‌الله خامنه‌ای- بر مبنای همین منطق روشن قرآنی سیاست آشتی‌ناپذیری با كفار را پی گرفته‌اند و حتی در كوران مشكلات و بحران‌ها نیز حاضر به عدول از آن نشده‌اند. اصولاً جمهوری اسلامی به واسطه‌ی ماهیت ارزشی خود نمی‌تواند دوستی با كافران را برتابد و چنین اقدامی به منزله‌ی مرگ ارزش‌های انقلاب و تهی شدن نظام از جوهره‌ی انقلابی‌اش خواهد بود.

البته در طول تاریخ حیات انقلاب اسلامی همواره شاهد بوده‌ایم كه برخی از سیاسیون با اتخاذ رویكردی عمل‌گرایانه، راهبرد مدارا و نرم‌خویی و برقراری روابط حسنه با كفار را دنبال می‌كردند. به زعم ایشان چون كشورهای نظام سلطه بیشترین قدرت و ثروت جهانی را در اختیار دارند، مقاومت در برابر آنها ثمربخش نخواهد بود ولذا برای پیشرفت و كسب وجهه و اعتبار در محیط بین‌الملل و مصون ماندن از تهدیدات ابرقدرت‌ها، چاره‌ای جز كرنش، عقب‌نشینی و كوتاه آمدن در برابر آنان نیست.

این افراد تلاش بسیاری را با هدف عادی‌سازی مناسبات ایران با غرب و به‌ویژه با آمریكا به كار بستند. رهبر معظم انقلاب اما در بیانات خود آنان را عده‌ای انقلابی فرسوده‌ی پشیمان خواندند كه به دلایل گوناگون، زندگی راحت و سازش را ترجیح داده‌اند یا رقصیدن به ساز دشمن را عیب نمی‌دانند.⁴

رهبر معظم انقلاب در رد مدعای طرفداران سازش با كفار نیز می‌گویند: «این‌جور نیست كه حالا ما چون ایستادگی كردیم، چون استقامت به خرج دادیم، بگوییم این‌ها را سر لج آوردیم؛ نه. یك روزی در خطابه‌های مسئولین‌مان مناقب آمریكا ذكر می‌شد. همان روزها رئیس‌جمهور وقت آمریكا با سبكسریِ تمام، ایران را به عنوان محور شرارت معرفی كرد. [...] هر وقت ما كوتاه آمدیم، یك خرده‌ای سست برخورد كردیم، آنها پرروتر شدند.»⁵

باید توجه داشت كه پافشاری رهبر معظم انقلاب بر شعارها و مبانی انقلاب، ریشه در اصول اساسی شریعت اسلام دارد و كاملاً مبتنی بر منطق كلام وحی است. ایشان این رویّه را موجب افزایش عزت جمهوری اسلامی در سطح جهانی می‌دانند و نه صرفاً یك تعارف و مبالغه.

خداوند متعال صراحتاً به كسانی كه از رهگذر برقراری پیوند دوستی با كفار به دنبال كسب عزت هستند، گوشزد می‌كند كه سخت در اشتباهند، زیرا عزت به تمام معنی از آنِ خداست و طالبان عزت باید آن را در بارگاه الهی جست‌وجو كنند: «الَّذینَ یَتَّخِذُونَ الكافِرینَ أولیاءَ مِن دُونِ المُؤمِنینَ أیَبتَغُونَ عِندَهُمُ العِزَّةَ فَإنَّ العِزَّةَ للهَ جَمیعاً»⁶ حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام نیز در تفسیر این آیه می‌فرمایند: «هر كس از غیر خدا عزت جوید، آن عزت (ظاهری) وی را هلاك و نابود خواهد ساخت.»⁷

بر این اساس تلاش كشورهای اسلامی برای تحكیم و تعمیق مناسبات با كافران به منظور افزایش عزت و وجهه‌ی بین‌المللی، یك خطای فاحش و بدفرجام خواهد بود. این مسئله در برهه‌ی كنونی كه شاهد خروشیدن امواج بیداری اسلامی و پیداییِ حالت برانگیختگی و آگاهی در امت اسلامی هستیم، اهمیتی دوچندان می‌یابد. امروز ملت‌های مسلمان منطقه مطالبه‌ی رجعت به میراث غنی ارزش‌های اسلامی را فریاد می‌زنند. پس باید از اشتباهات فاحش تاریخی قرون گذشته بر حذر باشند.

تجربه‌ی بسیار درس‌آموزِ سرنوشتِ مشابه دیكتاتورهای مشهور خاورمیانه، از پهلوی گرفته تا صدام، بن‌علی، مبارك و قذافی، برای همگان به‌روشنی اثبات نموده كه ابرقدرت‌ها هیچ تعهدی در قبال نوكران جیره‌خوار خود در نقاط مختلف جهان ندارند، بلكه آنان را تنها وسیله‌ی تأمین منافع استعماری خود قرارمی‌دهند و به محض این‌كه احساس كنند این مهره‌های سوخته دیگر قادر به انجام وظایف پیشین نیستند، دست از حمایت آنان كشیده و آنها را در تنهایی و انزوا رها می‌كنند.

از همین رو است كه رهبر انقلاب اسلامی در اجلاس بیداری اسلامی در مورد اعتماد به قدرت‌های غربی هشدار می‌دهند:
«هرگز به آمريكا و ناتو و به رژيم‌هاى جنايتكارى چون انگليس و فرانسه و ايتاليا كه زمانى دراز سرزمين شما را ميان خود تقسيم و غارت كردند، اعتماد نكنيد. به آنها سوءظن داشته باشيد و لبخند آنها را باور نكنيد. پشت اين لبخندها و وعده‌ها، توطئه و خيانت نهفته است. راه حل خود را خود با بهره‌گيرى از سرچشمه‌ى فياض اسلام به دست آوريد و نسخه‌هاى بيگانه را به خودشان پس دهيد.»⁸

به شهادت قرآن كریم، بدخواهی كافران برای مسلمین یك اصل بلااستثنا است كه باید همواره مد نظر رهبران كشورهای اسلامی باشد. اكنون كه جهان اسلام در آستانه‌ی یك تحول عظیم و بی‌سابقه قرار دارد، لازم است كه سیاسیون، نخبگان و اهل فكر با عبرت‌گیری از تجربیات تلخ تاریخی بكوشند تا بار دیگر در دام مكر و خدعه‌ی كفار گرفتار نیایند و با سوء ظن به اقوال و افعال ابرقدرت‌ها، مشت آهنین آنها را در زیر دستكش مخملین‌ ایشان مشاهده كنند.

بی‌شك پرهیز از دوستی و همكاری با كفار و نیز توكل و اعتماد راسخ به تأییدات الهی، همان‌طور كه رهبر فرزانه‌ی انقلاب گفتند، دستورالعمل كامل و كارسازی است كه می‌تواند ضامن تداوم انقلاب اسلامی و دیگر انقلاب‌های ملل مسلمان در منطقه و جهان باشد.

پی‌نوشت:
1. سوره‌ی بقره، آیه‌ی 120
2. سوره‌ی آل عمران، آیه‌ی 118
3. سوره‌ی بقره، آیه‌ی 120
4. بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار مسئولان نظام، 1390/5/16
5. بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار دانش‌آموزان، 1388/8/12
6. سوره‌ی نساء، آیه‌ی 139
7. «مَن اِعتَزَّ بِغَيرِ اللهِ أهلَكَهُ العِزُّ»، ميزان‌الحكمة، جلد 3، ص 443
8. بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در اجلاس بین‌المللی بیداری اسلامی، 1390/6/26