مقاله خواندنی شهید مرتضی آوینی

به گزارش پایگاه 598 به نقل از بسیج دانشجویی دانشکده سینما و تئاتر،‌ بیست و دو سال از مقاله مرتضی آوینی می گذرد ولی هنوز این متن حال و روز این روزهای دانشکده های سینمایی کشور را بیان می کند.

" مدرسه های سینما در کشور ما "نظام آموزش کارگاهی" ندارند و بنابرین شناخت دانشجویان ازسینما کاملاً انتزاعی و غیر واقعی است.حتی با همین نگاه،که به سینما چون یک هنر مدرن می نگرد و نسبت آن را با صنعت و اقتصاد در نظر نمی گیرند، بازهم می توان متوقع بود که نظام آموزش مدارس سینمایی ما طور دیگری باشد، چرا که در رشته های نقاشی و مجسمه سازی هم آن چه در ایران رایج است، آموزش کارگاهی است. چرا در رشته سینما چنین نیست؟ علت این امر از یک سو آن است که تولید فیلم هزینه ی بسیار زیادی داردو خواه نا خواه این دانشگاه است که باید متقبل هزینه ی تجربیات فیلمسازی دانشجویان بشود... که نشده است، چرا که از همان آغاز، بنیان این مدارس در کشور ما بر مبنای تفکری نهاده شده است که آموزش سینما را نیازمند تجربیات کارگاهی نمی دیده است،حال آنکه هیچ دانشجویی نمی تواند سینما را فقط از طریق خواندن تاریخ سینما و مطالعه انتزاعی در صنعت فیلمسازی و حرافی و مباحاثات بیهوده درباره سینما یاد بگیرد، چنان که در رشته معماری نیز کم و بیش وضع از همین قرار است و به همین علت، بزرگترین آرشیتکت های دنیا همچون لوکوربوزیه و رایت، خود تحصیلات آکادمیک نداشته اند.

من مخالف تحصیلات آکادمیک نیستم، اما در رشته هایی چون معماری، فیلمسازی، نقاشی، مجسمه سازی و دیگر رشته های هنری، هنرمند ناگزیر است که خود را در کشاکش تجربیات عملی و کارگاهی بازیابد، نه در حرف.پس تا هنگامی که نظام آموزش مدارس سینمایی ما چنین است،بسیار طبیعی است اگر استادان این مدارس اغلب کسانی باشندکه خودشان فیلم نمی سازند و فقط درباره ی فیلمسازی حرف می زنند.و باید بدانید که این یک پارادوکس است، زیرا فیلمسازی را کسانی می دانند که تجربه فیلمسازی داشته باشند و همین کسان اند که می توانند این هنر تکنولوژیک را در کارگاه ها به دانشجویان بیاموزند.بدیهی است که ما به آموزش تئوری های سینمایی و یا تاریخ سینما نیز نیازمند هستیم،اما ماهیت این دروس در یک مدرسه ی مطلوب سینمایی که دارای نظام کارگاهی است با آنچه اکنون در مدارس ما وجود دارد کاملاً متفاوت خواهد بود.”

ویژه نامه ی سینمایی سوره، بهار 1371(آيينه جادو/ جلد سه / ص ٥١‏‏‏ و ٥٢)