به گزارش پایگاه 598 به نقل از رجا، بازی با الجزیره آخرین شانس استقلال در
لیگ قهرمانان آسیا است تا هم از یک فاجعه بزرگ جلوگیری شود و هم روزنههای
صعود باز. نگاهها به این بازی دوخته شده و اگر امیرقلعهنویی موفق شود پس
از باختهای پیدرپی از سد الجزیره بگذرد آنگاه استقلال به صعود از این
گروه امیدوار میشود و از سویی پایههای متزلزل مربیگری او در استقلال محکم
خواهد شد.
رمز و راز تداوم در استقلال تنها کامیابی
است و رخدادهای تاریخی در این باشگاه نشان میدهد حتی بزرگانی همچون
پورحیدری و حجازی به دنبال ناکامیهای خود از اخراج مصون نماندند و
گزینههای دیگر جایشان را گرفتند. همین قلعهنویی حضورش در استقلال را
مدیون ناکامی دیگر مربیان است و اگر مربیان پیشین به پیروزیهای خود ادامه
میدادند شاید او تا همین امروز پشت در باشگاه استقلال منتظر بود.
حالا خیلیها همان شرایطی را دارند که
قلعهنویی سالها پیش داشت و انتظار میکشند او از کار برکنار شود تا بدل
به گزینه مربیگری در استقلال شوند. تعداد این افراد کم نیست. از علی منصور
گرفته تا پاشازاده و زرینچه و مجید نامجومطلق و حتی مربیانی که پیش از
قلعهنویی زمامدار امور بودند.
امیر خود نیز این تزلزل را حس کرده است.
تناقضگویی در مصاحبههایش موج میزند. او در عین حال که گاهی تیمش را به
لحاظ مهره در جایگاه و مرتبه مطلوبی میداند گاهی از نداری ناله میکند و
بیپروا میگوید: «دستم خالی است.» این نشانههایی از ناتوانی امیر در
مواجهه با بحرانهای خودساخته فصل جاری است.
امیر قلعهنویی قدری مستاصل به نظر میرسد
و سخت به دنبال راهحلی است تا از این بحران خارج شود. امیر اما هر
احتمالی را در سر متصور میداند. او برای وقتی که استقلال نتواند مقابل
الجزیره نتیجه لازم را بگیرد هم برنامهای دارد. برنامه امیر استعفا است.
آری، استعفا!
زمزمه طرح استعفای قلعهنویی شنیده
میشود و حتی واکنشهایی از سوی مدیران استقلال به این ماجرا نشان داده شده
است. از طرفی قلعهنویی خود گفته است با سپاهان به توافقهایی رسیده که
این نشان میدهد سرمربی استقلال راهکار لازم برای زمانی که از استقلال کنار
رفت را نیز اندیشیده است.
اگر شایعه استعفای قلعهنویی در صورت
تکرار باخت را حقیقی بدانیم این پرسش در ذهن متبادر میشود که چرا او
میخواهد پیش از پایان فصل چنین موضوعی را رسانهای کند و به چه دلیل
رسانهای شدن استعفای خود از استقلال را به بعد از بازیهای لیگ موکول
نمیکند؟
آنچه مسلم است استقلال در این برهه سخت
به آرامش نیاز دارد و حتی زمزمه استعفای قلعهنویی از استقلال نیز میتواند
منجر به بروز تنشهای پنهانی میان بازیکنان شود و تعادل ذهنی را از آنها
سلب کند. قلعهنویی در حالی این بحث را جسته و گریخته مطرح کرده که ادعای
او در اینکه دستش خالی بوده و مهرههای آنچنانی در فصل جاری نداشته سخت توی
ذوق میزند. مشخص نیست چرا تیمی که بهترین دروازهبان فوتبال ایران را
دارد،
مدافعان تیم ملی را در خود میبیند، به
زعم کارشناسان صاحب بهترین خارجی لیگ است و خط حملهاش را بازیکنانی همچون
برهانی و قاضی و حتی کبه تشکیل میدهند از سوی امیر قلعهنویی تیمی بیمهره
و فاقد بازیکنان کارا خوانده میشود.
قلعهنویی در حالی تیمش را تهی از
بازیکن میداند که تمام بازیکنان جدید فصل جاری نیز به خواست او با استقلال
قرارداد بستند و از سویی نباید حمایتهای فتحا...زاده را از وی نادیده
گرفت. شاید اگر مربی دیگری روی نیمکت استقلال بود بابت باختهای پی در پی
ماههای اخیر دوام نمیآورد.