به گزارش پایگاه 598 به نقل از تابناک، اگر شما هم جزو آن دسته افرادی باشید که از فوتبال بیزارند، حتما
تاکنون بارها از فراگیر شدن تب فوتبال در موسم برگزاری مسابقات خاص این
رشته آزارتان داده اما چون ناگزیر از تحمل بودهاید، چه بسا ترجیح دادهاید
که اعتراض نکنید اما اینکه قرار باشد به چوب این تب رانده شوید، موضوعی
متفاوت است.
هنوز چند ماه تا آغاز موسم نهایی جام جهانی فوتبال زمان
باقی مانده که پرداختن به مسائل ریز و درشت دنیای توپ گرد نقش پر رنگی در
رسانهها یافته و به تبع آن، تبدیل به نقل محافل بسیاری شده تا همه از لغو
اردوهای تدارکاتی تا محل استقرار ملی پوشان در برزیل آگاهی داشته و حتی گاه
در دغدغه مندی برای چگونگی پوشش تصویری این مسابقات به لحاظ پوشش خاص
مردمان سرزمین استوایی میزبان مسابقات، از مسئولان و متولیان ایرانی این
امر پیشی گرفته باشند!
هر چه تا این میزان پرداختن به ورزش محبوب
فوتبال طبیعی و حتی قابل قبول به نظر برسد، ماجرا در رویکرد مسئولان دیگر
حوزه ها به این اتفاق جالب توجه و گاه عجیب و غریب جلوه میکند؛ مثل تصمیم
مسئولان نهادهای آموزشی کشور برای تعطیلی مدارس و دانشگاه ها پیش از آغاز
رقابت های جام جهانی فوتبال در برزیل.
یکی دو هفته پس از آنکه رئیس
مرکز سنجش آموزش و پرورش از برنامه ریزی مجموعه شان برای به اتمام رساندن
امتحانات نهایی سوم متوسطه در همه شاخههای تحصیلی تا یک روز مانده به جام
جهانی (یعنی ۲۲ خردادماه) سخن گفت، اکنون خبر میرسد که این تصمیم به شکلی
عجیب قرار است در تمامی مقاطع تحصیلی و حتی تحصیلات تکمیلی اعمال شود.
از
این رو میگوییم عجیب که ظاهرا مبنای تصمیم گیری دانشگاه ها و مراکز آموزش
عالی، بخشنامهای است که برایشان ارسال شده و در آن خواسته شده که موسم
امتحانات پیش از آغاز جام جهانی به اتمام برسد.
این فوتبال زدگی در
مسئولان تصمیم ساز در نهادهای آموزشی تا آنجا پیش رفته که حتی خبر میرسد
زمان برگزاری آزمون ارشد پزشکی نیز قرار است برخلاف روال هر ساله، به جای
اواخر خرداد یا اوایل تیر، در ۲۲ و ۲۳ خرداد برگزار شود چراکه احتمالا
تشخیص مسئولان این بوده که جام جهانی و آزمون نباید هم پوشانی داشته باشد.
گویی
فوتبال و به طور خاص، جام جهانی برزیل اینقدر مهم و حیاتی است که میتواند
مبدا و مقصد امور دیگر را تعیین کرده و حتی در نقشی فراتر از مناسبت های
خاص تقویمی مانند روزهای مذهبی یا ملی نقش آفرینی کرده و کشور را تحت تاثیر
خود قرار دهد.
جدای اینکه در این مسیر چه اجحافی به جامعه علمی
کشور، به ویژه کسانی که فوتبال برایشان سرگرمی نیست روا داشته میشود، با
کمی دقت در این تصمیم فراگیر، درخواهیم یافت که محاسبه سود و زیان برای آن
صورت نگرفته و یا اگر انجام شده، اعلام نشده است و همین موضوع را میتوان
بزرگترین نقطه ضعف این تصمیم دانست.
این محاسبه نشدن سود و فایده
زمانی آشکارتر میشود که بدانیم تعطیل کردن جامعه علمی کشور، به ویژه
دانشجویانی که در راه تخصص یافتن تلاش میکنند، نه تنها هیچ تاثیری در
موفقیت یا عدم موفقیت تیم ملی فوتبال و شادی عمومی (در صورت موفقیت و البته
سرخوردگی بزرگ با عدم موفقیت تیم ملی) نخواهد داشت، بلکه میتواند به دلیل
رقم زدن تعطیلات تابستانی طولانی تر به نسبت سالهای گذشته، اثر نامطلوبی
بر محیط علمی کشور گذاشته و در قالب افت تحصیلی هویدا شود.
اکنون
اگر بیاندیشیم که محصول نهایی این دست تعطیلات ممکن است به ترویج عادت
تعطیل کردن کسب و کار در جامعه شده و با دست کشیدن جراحی که امروز
دانشجوست، مهندسی که امروز دانشجوست، محققی که امروز دانشجوست و ...، از
کار تخصصی خود در سالهای آتی همراه شود، آن زمان بیشتر مجاب خواهیم شد که
از مسئولان بپرسیم چرا به جای مقابله با ویروس فوتبال زدگی در جامعه که
عارضه های نامطلوب آن دست از سرمان بر نمیدارد، در انتشار آن پیش قدم شده و
جلوتر از متولیان فوتبال در برنامه ریزی برای جام جهانی گام بر میدارند؟!