ترویج مد ایرانی با مانتوهای 700هزار تومانی!

اما واقعیت این جشنواره چندان با گفته های مسئولان همخوانی ندارد. مد و لباسی که در دوره سوم به نمایش گذاشته شد با آنچه که دبیر جشنواره و معاون امور هنری درباره اهداف برگزاری جشنواره گفتند و حتی عرف جامعه امروز چندان تناسب ندارد. از مدلها، طرح ها و رنگها گرفته تا قیمت های چند صد هزار تومانی.

محل این نمایشگاه با دو  راهرو در ابتدای خیابان شهریار آغاز می‌شود. اگر بازدیدکننده در اولین راهرو حاضر شود تصور می کند نمایشگاه همین یک راهروست و ادامه ندارد. مگر آنکه از راهنمایان حاضر در نمایشگاه پرس و جو کند تا اینکه برسد به مجموعه تالار وحدت و طبقات بالایی آن.

از جمله مهمترین ویژگی اغلب مانتوهای عرضه شده قد بلند و حجاب کامل است. ضمن اینکه در طراحی مانتوها استفاده از پارچه‌های خاتم بیشتر به چشم می‌آید.

اما نکته قابل توجه این است که این جشنواره عنوان بین المللی را ید می کشد بدون اینکه حتی در طبقات بالای تالار وحدت نشانی از لباس کشورهای دیگر باشد. این درحالی است که حداقل در دوره های گذشته لباسهای ترک، افغان و سوری جزو لباسهای خاص اسلامی عرضه شده بود.

نشانی که باعث گران سدن لباس می شود

در بخش مانتوهای ایرانی اسلامی، مانتوهایی به معرض نمایش گذاشته شده که عنوان شده جزو بهترین ها هستند و نشان "شیما" را دریافت کرده اند؛ به این معنا که در این مانتوها تمام استانداردهای لازم رعایت شده و البته کاملا ایرانی هستند.

اما قیمتی که برای لباس و مانتوی دارای نشان شیما گذاشته شده از 500 تا 700 هزار تومان است. توجیه طراحان این لباس نیز وقتی از آنها علت بالابودن قیمت را جویا شدیم این است که کار زیادی برده و با دست دوخته شده است.

برخی از همین مانتوها دارای طرحها و رنگهایی هستند که چندان با سلیقه بازدید کنندگان خوش نمی آید. زهرا رحیمی یکی از بازدیدکنندگان است که به خبرنگار مهر می گوید: در پایین یکی از همین مانتوها نقشی دیدم که با حروف چاپی درباره نفس عمل و توصیح هایی برای خوب زندگی کردن نوشته شده بود. من هر چند که معتقد به این موضوع باشم بازهم حاضر نمی شوم روی مانتو این عبارتها را آن هم با فونت معمولی ببینم. برخی از مانتوها هستند که شعری و یا عبارتی را با خط نستعلیق نوشته اند اما این مانتو با آن عبارت و گرافیک هیچ زیبایی نداشت ولی نشان شیما گرفته بود.

با این حال درباره قیمت بالای مانتوهای ارائه شده در این جشنواره، حمید قبادی که مسئولیت دبیری جشنواره را بر عهده دارد گفته است که عدد 100 هزار تومان برای یک لباس خوب عدد بالایی نیست و تاکید می‌کنم بخش فروش ما به همت اتحادیه پوشاک در حال برگزاری است. لباس خوب نه این که گران فروخته شود، اما باید قیمت آن منطقی و مناسب باشد. انصافا قیمت‌های آن‌ها نصف قیمت بازار است و البته این که تمامی لباس‌هایی که در جشنواره فروخته می‌شود واجد این شرایط باشند این‌گونه نیست. وی گفته که" هدف جشنواره ارزان فروشی نیست و نمی توانیم به فروشندگان تاکید کنیم که ارزان بفروشند بلکه قیمت ها منطقی است و به طور حتم محصولاتی عرضه می شوند که تاییدیه ما را داشته باشند، بنابراین قیمت های مناسب با کیفیت های مطلوب عرضه می شوند."

طرح جغد روی مانتو

اعظم همتی نیز که از شهریار برای دیدن این نمایشگاه آمده می گوید: سال گذشته تنوع در رنگ و مدل لباس ها زیاد بود ولی امسال این طور نیست و مانتوهایی عرضه می شوند که یا قیمت بسیار بالایی دارند و یا اگر با قیمت کم فروخته می شود کیفیت لازم را ندارند.

برخی از مانتوهای مورد انتقاد این بازدید کننده طرحی دارند که قابل پوشیدن برای یک زن ایرانی نیست. به عنوان مثال طرح یک جغد و یا آتش روی مانتو!

این درحالی است که علی مراد خانی، معاون امور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفته بود: "تلاش زیادی می‌شود تا پوشش جاری جامعه، فاخر و مطابق با فرهنگ اعتقادی کشور باشد،. جشنواره مد و لباس فجر، فرصت طلایی برای معرفی انواع پوشش‌های فاخر برای شهروند ایرانی است."

معمولا غرفه مربوط به لباسهای به غیر از مانتو این نمایشگاه خلوت تر از غرفه های دیگر است. مسئول یکی از این غرفه ها درباره تفاوت نرخ لباس های ارائه شده در نمایشگاه با تولیدی به خبرنگار مهر می گوید: گاهی لباسی در انبار مانده و صاحب کارگاه تولیدی می خواهد آن لباس را هر چه زودتر تا قبل از آمدن سال جدید بفروشد به همین دلیل آن را در نمایشگاه با نرخ پایین می فروشد به همین دلیل می بینید که تفاوت قیمت لباسی که در نمایشگاه وجود دارد با نرخ تولیدی زیاد است اما در برخی از موارد یا درصد این تفاوت فیمت کم است که در آن صورت بازهم تولید کننده ضرر نمی کند و یا از همین نمایشگاه برای خود مشتریان زیادی جمع می کند که در هر دو صورت بازهم به صرفه است.

اگر چه برگزاری هر سال جشنواره و نمایشگاه مد و لباس ایرانی اسلامی با نقاط قوت و ضعف همراه است اما انتظار می‌رفت بعد از گذشت سه سال تجربه، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بتواند نمایشگاهی برپا کند که محصولات عرضه شده در آن بانوان ایرانی را به استفاده از الگوهای وطنی تشویق کند.