قلعه نویی تیم فصل بعدش را دریک آبمیوه فروشی لو داد

به گزارش پایگاه 598 به نقل از ایران ورزشی، «سپاهان من را می‌خواهد. فصل بعد می‌روم آنجا.» خندید و آبمیوه‌اش را خورد و رفت. انگار داستان جدی است و فصل بعد دیگر او را روی نیمکت استقلال نمی‌بینیم اما یک سوال مدام در ذهنمان می‌چرخد؛ چرا پی درپی در مصاحبه‌هایش می‌گوید اولویتم برای فصل بعد استقلال است؟ اگر اولویتش استقلال است چرا در محافل خصوصی صحبت از سپاهان به میان می‌آورد؟ امیرقلعه‌نویی گیجمان کرده است.

اظهارات رسمی‌اش نشانی از رفتن ندارد اما در صحبت‌های غیررسمی‌اش رگه‌هایی از ماندن را نمی‌شود مشاهده کرد. آنهایی که در یک آبمیوه‌گیری حوالی میدان قدس تجریش حرف‌های امیر قلعه‌نویی را شنیدند قاطعانه از جدایی امیر قلعه‌نویی می‌گویند اما اینجا در رسانه‌ها صحبت قطعی از رفتن قلعه‌نویی نیست.

شاید با تداوم نتایج ضعیف استقلال این احتمال قوت بگیرد اما اکنون نمی‌شود جدایی او را از استقلال قطعی دانست هر چند که آن حرف‌ها را هم نمی‌شود نادیده گرفت، یعنی از این گوش شنیده و از گوش دیگر در داد.

قلعه‌نویی به چه چیزی فکر می‌کند؟ آیا او دوباره می‌خواهد شانسش را در اصفهان بیازماید؟ اساسا آیا سپاهانی‌ها این شایعات را تایید می‌کنند؟ آیا آنها هم راغبند دوباره با قلعه‌نویی کار کنند؟ اینها سوال‌هایی است که به زودی پاسخش را خواهیم یافت.

می‌گویند قرار است استقلال فصل بعد زیر و رو شود. فتح الله زاده برود و قلعه‌نویی هم همچنین و این وسط هواداران معطل مانده‌اند که چه کسی مدیر می‌شود و چه کسی مربیگری.

شاید خیلی‌ها دوست داشته باشند مربی استقلال به واسطه نمایش ضعیف ماه‌های اخیر تغییر کند اما قلعه‌نویی هنوز هم میان بسیاری از هواداران جایگاه دارد و ممکن است رفتنش از استقلال آسیب‌هایی به این تیم وارد کند.

به هر شکل ماجرای امیر و استقلال با شنیدن این جمله از زبان امیر قلعه‌نویی قدری پیچیده می‌شود و این پرسش را بارها به ذهن متبادر می‌کند که چرا قلعه‌نویی در مصاحبه‌های رسمی‌اش حرف از ماندن زده اما انگار پشت پرده در حال رایزنی با اصفهانی‌ها است و حتی کار را هم تمام کرده است.

از این شنیده‌ها البته می‌شود برداشت‌های گوناگونی داشت و چند احتمال را داد. شاید قلعه‌نویی برای بازارگرمی آن حرف‌ها را زده باشد، برای اینکه دستمزدش را بالا ببرد و شاید هم جدایی او قطعی است و فصل بعد مربی دیگری به استقلال خواهد آمد. قدری صبر می‌کنیم...