جابربن عبدالله انصاری گفت: روزی نبیاکرم(ص) وارد منزل حضرت فاطمه(س) شد،
دخترش را دید در حالی که لباسی از پشم شتر بر تن داشت و با یک دست گندمها
را آسیاب و آرد میکند و با دست دیگر فرزندش را در آغوش گرفته شیر میدهد.
با دیدن این صحنه اشک در چشمهای مبارک رسول خدا(ص) حلقه زد و گریست و
فرمود: دخترم! تلخیها و مشکلات دنیا را به یاد شیرینی آخرت و سعادت بهشت
جاوید بر خود گوارا ساز. حضرت فاطمه(س) در جواب پدر فرمود: ای رسول خدا(ص)
خدا را در برابر بخششها و نعمتهای بیکرانهاش، حمد و شکر و سپاس
میگویم.
آنگاه این آیه شریفه از جانب خداوند نازل شد «ولسوف یعطیک ربک فترضی» (ضحی-5)
و رسول خدا(ص) فرمود: خداوند به زودی در سرای آخرت آنچنان (پاداشی) به تو عطا میکند که راضی و خشنود گردی.(1)
___________________
1- بحارالانوار، ج43، ص85