به گزارش پایگاه 598 ، وبلاگ چمدان آبی نوشت: یادم نمیرود اولین باری که لفظ و اصطلاح «اتوبوس شهادت» بر زبانم آمد و از آن استفاده کردم و بعد هم خیلی معروف شد و هنوز هم که هنوز است از این اصطلاح یعنی «اتوبوس شهادت» استفاده میشود؛ در اجرای برنامههای مراسم تشییع و تدفین و مجلس ترحیم (پنج شنبه هشتم و جمعه نهم اسفند ماه 1364) شهدایی بود که در کشاکش عملیات والفجر 8 بر اثر بمباران هوایی هواپیماهای عراقی در کناره رودخانه بهمنشیر به فیض شهادت رسیده و آسمانی شدند.
گذشت و گذشت تا اینکه در روز جمعه 6 اسفند سال 89 با پیگیریها و همت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی دزفول برنامهای تدارک دیده شد تا برای اولین بار خانوادههای شهدای (اتوبوس شهادت) را به محل شهادت این عزیزان ببرند هرچند بعضی از پدران و مادران این شهدا به رحمت ایزدی پیوسته بودند و الباقی هم عمری ازشان گذشته بود.
بنده هم به عنوان مجری برنامه به اتفاق فرماندهانی از سپاه دزفول و لشکر7 حضرت ولی عصر(عج) خوزستان عازم منطقه جنوب آبادان روستای خضر شدیم؛ در آنجا حالتی برای خانواده شهدا پیش آمد که در وصف ناید.
مراسمی برگزار شد و اقامه نمازی و بعداز ظهر هم بازدیدی از اروند و محل عملیات والفجر 8 و با خاطرات زیادی از آن روز به یاد ماندنی شبانه به دزفول مراجعت کردیم.
و اما یادی از شهدای (اتوبوس شهادت) با یادآوری نام مبارکشان:
1-احمد اردیزاده
2- سید مرتضی اشتاء
3- محمد اکبریان
4- علیرضا باقریان
5- عبدالرضا بصیری فر
6- منصور بصیری فر
7- ناصر بوش
8- عبدالحسین بویزه
9- حمید (اردشیر) بهرامی
10- جمعه بیاد
11- عبدالمحمد پاطلا
12- محمدرضا پرموز
13- عبدالعلی پوریارقلی
14- احمد جهانبخش نبوتی
15- منصور حسینی فر
16- عبدالحسین خیاط غیاثی
17- محمود دوستانی دزفولی
18- عبدالحسین دینوی زاده
19- غلامرضا رضایی
20- محمدرضا شاحیدر
21- محمدعلی صالحی
22- عبدالحسین صحتی
23- ریاض صفار
24- سلطانعلی طاهر دناک
25- عبدالمحمد عباسعلی طاهر
26- محمود فرزانه جیبری
27- غلامرضا فرهی
28- مصطفی کمال
29- حمید گیمدیلی
30- محمد لامی
31- شاهگل محبی
32- حسن معتمدی نیا
33- عبدالامیر ناجی دزفولی
34- علیرضا ناخدا