تحلیل استراتژیهای محور مقاومت و غرب در تنشهای منطقهای؛
شمارش معکوس برای بازگشایی «خانه دوم» دانش‌آموزان آغاز شده است، اما پاسخ‌های چندان روشنی برای سؤالات و دغدغه‌های خانواده‌های دانش‌آموزان، به ویژه در رابطه با سرویس‌های حمل و نقل دانش‌آموزی شنیده نمی‌شود.
به گزارش 598 به نقل از خبرنگار اجتماعی باشگاه خبری فارس «توانا»، کمتر از یک هفته دیگر و با برگزاری مراسم رسمی در روز یک شنبه سوم مهرماه، سال تحصیلی 91 ـ 90 آغاز می‌شود تا بیش از 12 میلیون دانش‌آموز در مقاطع و پایه‌های مختلف تحصیلی، بهار تعلیم و تربیت خود را آغاز کنند.
در شرایطی «بوی ماه مهر» به مشام دانش‌آموزان و خانواده‌های آنان می‌رسد که مثل هر سال مسائل مختلفی در نظام آموزش و پرورش کشور مطرح می‌شود؛ از آماده‌سازی و شاداب‌سازی فضای مدارس و مراحل پایانی صدور ابلاغ معلمان گرفته تا بازار داغ لوازم‌التحریر و حواشی فرهنگی و اقتصادی آن، همه و همه چهره این روزهای شهرها را "مدرسه‌ای" کرده است؛ هرچند در این میان مسائل جدیدی مانند طرح تعطیلی پنج‌شنبه‌های دبستان‌ها و اما و اگرهای فراوان آن نیز به منظومه بازگشایی مدارس افزوده شده است.
اما این روزها، شاید یک موضوع بیش از هر مورد دیگری ذهن و دل اولیای دانش‌آموزان را به خود مشغول کرده و آن هم، دغدغه رفت و آمد دانش‌آموزان در مسیر «خانه اول» و «خانه دوم» آنان است که باعث می‌شود تا خانواده‌ها به تکاپوی تأمین «سرویس» برای آمد و شد فرزندان خود مخصوصاً در شهرهای بزرگ مانند تهران بیفتند، اما انگار سرویس‌های مدارس هم برای خود داستان جداگانه‌ای دارند که پرداختن به این داستان حداقل «صرفاً جهت اطلاع» مسئولان خالی از لطف نیست.
* 3 شرط مهم برای رانندگان سرویس‌های مدارس
شاید «صلاحیت اخلاقی و حرفه‌ای رانندگان» سرویس‌ها که قرار است مسئولیت حمل و نقل فرزندان مردم را به عهده بگیرند، مهمترین دغدغه این روزهای خانواده‌ها باشد؛ هرچند در آئین‌نامه اجرایی سرویس‌های مدارس برای رانندگان آنها شرایطی از جمله «سن بالای 25 سال، تأهل و عدم اشتهار به مواد مخدر» در نظر گرفته شده است، اما این شرایط تعیین شده و تأکیدهای پشت سر هم مسئولان در ایام بازگشایی مدارس، برطرف‌کننده نگرانی‌ها و دغدغه‌های اولیای دانش‌آموزان نیست، به ویژه اینکه بخشی از سرویس‌های مدارس به دختران دبیرستانی تعلق دارد و اهمیت این موضوع بیشتر به چشم می‌آید.
البته در روزهای گذشته خبرهای جسته و گریخته‌ای از به‌کارگیری «رانندگان زن» برای سرویس‌های «مدارس راهنمایی و دبیرستان‌های دخترانه» شنیده شده است، اما این نگرانی برای خانواده‌ها همچنان پا برجاست که مدارس و ادارات آموزش و پرورش مناطق، در عقد قرارداد با شرکت‌های حمل و نقل درون‌شهری مسافر، علاوه بر توجه به اصل «صرفه‌جویی»، تا چه حد به احراز صلاحیت اخلاقی و مهارت‌های حرفه‌ای رانندگان سرویس‌ها توجه می‌کنند؟
در این رابطه، فرشته حشمتیان، رئیس سازمان مدارس غیردولتی و توسعه مشارکت های مردمی و خانواده 17 شهریور ماه امسال، با اشاره به تنظیم دفتر انضباطی رانندگان سرویس‌های دانش‌آموزی بر اساس مطالبات خانواده‌ها در سال جدید تحصیلی اظهار داشت: در این دفتر گزارش فعالیت‌های رانندگان ثبت می‌شود.
وی هدف از این کار را تقویت احساس مسئولیت در این قشر دانست و گفت: نتایج گزارش فعالیت رانندگان در تمدید یا عدم تمدید قرارداد با آنان تأثیر مستقیم دارد.
هفته گذشته سیدعلی یزدیخواه مدیرکل آموزش و پرورش شهر تهران در نشست خبری، با اشاره به برنامه‌های این اداره کل برای ساماندهی سرویس‌های دانش‌آموزان تصریح کرد: «با هماهنگی‌های صورت گرفته با دستگاه‌های ذی‌ربط مانند تاکسیرانی و با کنترل رشد قیمت‌ها، امیدواریم ناوگان حمل‌ونقل دانش‌آموزی شهر تهران که در سال تحصیلی گذشته با بیش از 14 هزار وسیله نقلیه فعالیت می‌کرد، امسال به 2 برابر افزایش یابد».
هرچند وجود این تعداد وسیله نقلیه که به گفته یزدیخواه قرار است به 28 هزار دستگاه افزایش یابد، در سطح پایتخت با 6 هزار مدرسه قابل توجه به نظر می‌رسد، اما نباید از یک نکته غافل شد که در بسیاری از مدارس، مدیران برای تأمین سرویس حمل و نقل دانش‌آموزان خود ترجیح می‌دهند به جای ارائه درخواست به تاکسیرانی، به افراد آشنا و بستگان خود که متقاضی فعالیت در این زمینه هستند و آن را امکانی برای اشتغال می‌دانند، مراجعه کنند تا اصل صرفه‌جویی را نیز رعایت کرده باشند؛ حال سؤال اینجاست که در چنین مواردی تأیید صلاحیت و نظارت بر عملکرد رانندگان به ویژه در طول سال تحصیلی چطور امکان‌پذیر است؟
* اشتباه گرفتن صندلی عقب خودرو با "وانت‌بار"؛ بیم سلامتی دانش‌آموزان
البته باید به این نگرانی خاص، رعایت استانداردهای مربوط به خودروها از جمله داشتن «برگه معاینه فنّی» و «ظرفیت مجاز سوارکردن مسافر به خودرو» را نیز اضافه کرد؛ این نکته وقتی بیشتر خودنمایی می‌کند که در روزهای بازگشایی مدارس در سطح شهر به طور مکرر با آن دسته از خودروهای سواری مواجه می‌شویم که صندلی عقب آنها با قسمت «بار» نیسان و وانت تفاوت چندانی ندارد و معلوم نیست که اگر اتفاقی برای این خودروها بیفتد، چه کسی می‌خواهد جگرگوشه‌های مردم را با این وضعیت نجات بدهد؟! آموزش و پرورش؟ تاکسیرانی؟ یا ...
در این رابطه حشمتیان که تا چندی پیش عنوان قائم مقام وزیر در سازمان مرکزی انجمن اولیا و مربیان را داشت، آذرماه سال گذشته در گفت‌وگو با فارس تأکید کرد که سوارکردن دانش‌آموزان بیش از حد ظرفیت مجاز در سرویس‌های مدارس ممنوع است، اما سؤال اینجاست این تأکیدهای قاطعانه چقدر شرایط درون سرویس‌ها را تغییر داده است؟!
البته فقط بحث صندلی عقب خودرو مطرح نیست بلکه استفاده از خودروهای نامناسب مانند وانت برای حمل و نقل دانش‌آموزان نیز متأسفانه به حادثه‌های تلخی انجامیده است که یاید مسئولان در این خصوص فکری کنند.
* افزایش 23.5 درصدی کرایه سرویس‌ها؛ سلیقه‌ای بودن "قیمت پایه"
اگر از موضوع صلاحیت‌های اخلاقی و حرفه‌ای رانندگان سرویس‌ها و استانداردهای فنی خودروهای آنان عبور کنیم، بازهم پای یک سریال تکراری به مدارس باز می‌شود و آن هم «نرخ‌های خارج از ضابطه» و چندگانه‌ای است که از اولیای دانش‌آموزان دریافت می‌شود؛ به گونه‌ای که این روزها با فروکش کردن آتش دریافت پول در فصل ثبت‌نام‌ها، نوبت به سرویس‌های مدارس می‌رسد.
در روزهای اخیر خبرهای ضد و نقیضی از میزان افزایش نرخ کرایه سرویس‌های مدارس از طرف «تاکسیرانی، شورای شهر و انجمن اولیا و مربیان» به گوش می‌رسید که به ترتیب «10، 23 و 8» درصد را برای میزان افزایش کرایه سرویس‌ها در سال جدید اعلام می‌کرد، تا اینکه بالاخره در هفته گذشته انتظار به سر آمد و نرخ 23.5 درصد به عنوان میزان قطعی افزایش کرایه سرویس‌ها در سال تحصیلی جدید از سوی شورای شهر تهران تصویب شد.
اما سؤال اینجاست که «قیمت پایه» نرخ کرایه سرویس‌ها دقیقاً چقدر است که امسال می‌توان 23.5 درصد بر روی آن کشید؟ در واقع وقتی قیمت پایه کرایه سرویس‌ها، سیّال و شناور و به تعبیر بهتر، «سلیقه‌ای» است، قطعاً نمی‌توان انتظار افزایش یکسان و قانونمند قیمت‌ها را در نقاط مختلف شهر داشت.
هرچند رئیس سازمان مدارس غیردولتی و توسعه مشارکت‌های مردمی و خانواده از امکان پرداخت قسطی هزینه سرویس دانش‌آموزان تا پایان بهمن به صورت 3 قسط توسط اولیای آنان خبر داد، اما در این خبر نیز هیچ اشاره‌ای به جزئیات نرخ سرویس‌ها نشد و تنها به ذکر این نکته اکتفا شد که «نرخ سرویس‌های ایاب و ذهاب دانش‌آموزی براساس اقتضائات استانی متفاوت است».
* سؤال‌های مردم و جای خالی پاسخ مسئولان
دغدغه‌های سرویس مدارس که بحشی از آن در این گزارش اشاره شد، می‌طلبد که در آستانه سال تحصیلی پاسخ روشن و امیدوارکننده و در عین حال واقع‌بینانه‌ای از سوی مسئولان در سازمان مدارس غیردولتی آموزش و پرورش ارائه شود، اما پاسخ‌های این مقامات به تلفن‌ها نیز جالب و شنیدنی است.
تلفن همراه مسئول انجمن اولیا و مربیان آموزش و پرورش شهر تهران مدام اشغال است و تلفن‌های دفتر وی نیز بی‌پاسخ می‌ماند؛ معاون مشارکت‌های مردمی سازمان مدارس غیردولتی و توسعه مشارکت‌های مردمی وزارت آموزش و پرورش نیز به گفته مسئول دفتر وی تا آخر هفته در مرخصی به سر می‌برد و در نهایت رئیس این سازمان نیز که در چند جای این گزارش اظهارات وی (به نقل از روابط عمومی وزارتخانه) ذکر شد، باز هم به گفته مسئولان دفتر، فعلاً مصاحبه نمی‌کند!
به گزارش 598 به نقل از خبرنگار اجتماعی باشگاه خبری فارس «توانا»، کمتر از یک هفته دیگر و با برگزاری مراسم رسمی در روز یک شنبه سوم مهرماه، سال تحصیلی 91 ـ 90 آغاز می‌شود تا بیش از 12 میلیون دانش‌آموز در مقاطع و پایه‌های مختلف تحصیلی، بهار تعلیم و تربیت خود را آغاز کنند.
در شرایطی «بوی ماه مهر» به مشام دانش‌آموزان و خانواده‌های آنان می‌رسد که مثل هر سال مسائل مختلفی در نظام آموزش و پرورش کشور مطرح می‌شود؛ از آماده‌سازی و شاداب‌سازی فضای مدارس و مراحل پایانی صدور ابلاغ معلمان گرفته تا بازار داغ لوازم‌التحریر و حواشی فرهنگی و اقتصادی آن، همه و همه چهره این روزهای شهرها را "مدرسه‌ای" کرده است؛ هرچند در این میان مسائل جدیدی مانند طرح تعطیلی پنج‌شنبه‌های دبستان‌ها و اما و اگرهای فراوان آن نیز به منظومه بازگشایی مدارس افزوده شده است.
اما این روزها، شاید یک موضوع بیش از هر مورد دیگری ذهن و دل اولیای دانش‌آموزان را به خود مشغول کرده و آن هم، دغدغه رفت و آمد دانش‌آموزان در مسیر «خانه اول» و «خانه دوم» آنان است که باعث می‌شود تا خانواده‌ها به تکاپوی تأمین «سرویس» برای آمد و شد فرزندان خود مخصوصاً در شهرهای بزرگ مانند تهران بیفتند، اما انگار سرویس‌های مدارس هم برای خود داستان جداگانه‌ای دارند که پرداختن به این داستان حداقل «صرفاً جهت اطلاع» مسئولان خالی از لطف نیست.
* 3 شرط مهم برای رانندگان سرویس‌های مدارس
شاید «صلاحیت اخلاقی و حرفه‌ای رانندگان» سرویس‌ها که قرار است مسئولیت حمل و نقل فرزندان مردم را به عهده بگیرند، مهمترین دغدغه این روزهای خانواده‌ها باشد؛ هرچند در آئین‌نامه اجرایی سرویس‌های مدارس برای رانندگان آنها شرایطی از جمله «سن بالای 25 سال، تأهل و عدم اشتهار به مواد مخدر» در نظر گرفته شده است، اما این شرایط تعیین شده و تأکیدهای پشت سر هم مسئولان در ایام بازگشایی مدارس، برطرف‌کننده نگرانی‌ها و دغدغه‌های اولیای دانش‌آموزان نیست، به ویژه اینکه بخشی از سرویس‌های مدارس به دختران دبیرستانی تعلق دارد و اهمیت این موضوع بیشتر به چشم می‌آید.
البته در روزهای گذشته خبرهای جسته و گریخته‌ای از به‌کارگیری «رانندگان زن» برای سرویس‌های «مدارس راهنمایی و دبیرستان‌های دخترانه» شنیده شده است، اما این نگرانی برای خانواده‌ها همچنان پا برجاست که مدارس و ادارات آموزش و پرورش مناطق، در عقد قرارداد با شرکت‌های حمل و نقل درون‌شهری مسافر، علاوه بر توجه به اصل «صرفه‌جویی»، تا چه حد به احراز صلاحیت اخلاقی و مهارت‌های حرفه‌ای رانندگان سرویس‌ها توجه می‌کنند؟
در این رابطه، فرشته حشمتیان، رئیس سازمان مدارس غیردولتی و توسعه مشارکت های مردمی و خانواده 17 شهریور ماه امسال، با اشاره به تنظیم دفتر انضباطی رانندگان سرویس‌های دانش‌آموزی بر اساس مطالبات خانواده‌ها در سال جدید تحصیلی اظهار داشت: در این دفتر گزارش فعالیت‌های رانندگان ثبت می‌شود.
وی هدف از این کار را تقویت احساس مسئولیت در این قشر دانست و گفت: نتایج گزارش فعالیت رانندگان در تمدید یا عدم تمدید قرارداد با آنان تأثیر مستقیم دارد.
هفته گذشته سیدعلی یزدیخواه مدیرکل آموزش و پرورش شهر تهران در نشست خبری، با اشاره به برنامه‌های این اداره کل برای ساماندهی سرویس‌های دانش‌آموزان تصریح کرد: «با هماهنگی‌های صورت گرفته با دستگاه‌های ذی‌ربط مانند تاکسیرانی و با کنترل رشد قیمت‌ها، امیدواریم ناوگان حمل‌ونقل دانش‌آموزی شهر تهران که در سال تحصیلی گذشته با بیش از 14 هزار وسیله نقلیه فعالیت می‌کرد، امسال به 2 برابر افزایش یابد».
هرچند وجود این تعداد وسیله نقلیه که به گفته یزدیخواه قرار است به 28 هزار دستگاه افزایش یابد، در سطح پایتخت با 6 هزار مدرسه قابل توجه به نظر می‌رسد، اما نباید از یک نکته غافل شد که در بسیاری از مدارس، مدیران برای تأمین سرویس حمل و نقل دانش‌آموزان خود ترجیح می‌دهند به جای ارائه درخواست به تاکسیرانی، به افراد آشنا و بستگان خود که متقاضی فعالیت در این زمینه هستند و آن را امکانی برای اشتغال می‌دانند، مراجعه کنند تا اصل صرفه‌جویی را نیز رعایت کرده باشند؛ حال سؤال اینجاست که در چنین مواردی تأیید صلاحیت و نظارت بر عملکرد رانندگان به ویژه در طول سال تحصیلی چطور امکان‌پذیر است؟
* اشتباه گرفتن صندلی عقب خودرو با "وانت‌بار"؛ بیم سلامتی دانش‌آموزان
البته باید به این نگرانی خاص، رعایت استانداردهای مربوط به خودروها از جمله داشتن «برگه معاینه فنّی» و «ظرفیت مجاز سوارکردن مسافر به خودرو» را نیز اضافه کرد؛ این نکته وقتی بیشتر خودنمایی می‌کند که در روزهای بازگشایی مدارس در سطح شهر به طور مکرر با آن دسته از خودروهای سواری مواجه می‌شویم که صندلی عقب آنها با قسمت «بار» نیسان و وانت تفاوت چندانی ندارد و معلوم نیست که اگر اتفاقی برای این خودروها بیفتد، چه کسی می‌خواهد جگرگوشه‌های مردم را با این وضعیت نجات بدهد؟! آموزش و پرورش؟ تاکسیرانی؟ یا ...
در این رابطه حشمتیان که تا چندی پیش عنوان قائم مقام وزیر در سازمان مرکزی انجمن اولیا و مربیان را داشت، آذرماه سال گذشته در گفت‌وگو با فارس تأکید کرد که سوارکردن دانش‌آموزان بیش از حد ظرفیت مجاز در سرویس‌های مدارس ممنوع است، اما سؤال اینجاست این تأکیدهای قاطعانه چقدر شرایط درون سرویس‌ها را تغییر داده است؟!
البته فقط بحث صندلی عقب خودرو مطرح نیست بلکه استفاده از خودروهای نامناسب مانند وانت برای حمل و نقل دانش‌آموزان نیز متأسفانه به حادثه‌های تلخی انجامیده است که یاید مسئولان در این خصوص فکری کنند.
* افزایش 23.5 درصدی کرایه سرویس‌ها؛ سلیقه‌ای بودن "قیمت پایه"
اگر از موضوع صلاحیت‌های اخلاقی و حرفه‌ای رانندگان سرویس‌ها و استانداردهای فنی خودروهای آنان عبور کنیم، بازهم پای یک سریال تکراری به مدارس باز می‌شود و آن هم «نرخ‌های خارج از ضابطه» و چندگانه‌ای است که از اولیای دانش‌آموزان دریافت می‌شود؛ به گونه‌ای که این روزها با فروکش کردن آتش دریافت پول در فصل ثبت‌نام‌ها، نوبت به سرویس‌های مدارس می‌رسد.
در روزهای اخیر خبرهای ضد و نقیضی از میزان افزایش نرخ کرایه سرویس‌های مدارس از طرف «تاکسیرانی، شورای شهر و انجمن اولیا و مربیان» به گوش می‌رسید که به ترتیب «10، 23 و 8» درصد را برای میزان افزایش کرایه سرویس‌ها در سال جدید اعلام می‌کرد، تا اینکه بالاخره در هفته گذشته انتظار به سر آمد و نرخ 23.5 درصد به عنوان میزان قطعی افزایش کرایه سرویس‌ها در سال تحصیلی جدید از سوی شورای شهر تهران تصویب شد.
اما سؤال اینجاست که «قیمت پایه» نرخ کرایه سرویس‌ها دقیقاً چقدر است که امسال می‌توان 23.5 درصد بر روی آن کشید؟ در واقع وقتی قیمت پایه کرایه سرویس‌ها، سیّال و شناور و به تعبیر بهتر، «سلیقه‌ای» است، قطعاً نمی‌توان انتظار افزایش یکسان و قانونمند قیمت‌ها را در نقاط مختلف شهر داشت.
هرچند رئیس سازمان مدارس غیردولتی و توسعه مشارکت‌های مردمی و خانواده از امکان پرداخت قسطی هزینه سرویس دانش‌آموزان تا پایان بهمن به صورت 3 قسط توسط اولیای آنان خبر داد، اما در این خبر نیز هیچ اشاره‌ای به جزئیات نرخ سرویس‌ها نشد و تنها به ذکر این نکته اکتفا شد که «نرخ سرویس‌های ایاب و ذهاب دانش‌آموزی براساس اقتضائات استانی متفاوت است».
* سؤال‌های مردم و جای خالی پاسخ مسئولان
دغدغه‌های سرویس مدارس که بحشی از آن در این گزارش اشاره شد، می‌طلبد که در آستانه سال تحصیلی پاسخ روشن و امیدوارکننده و در عین حال واقع‌بینانه‌ای از سوی مسئولان در سازمان مدارس غیردولتی آموزش و پرورش ارائه شود، اما پاسخ‌های این مقامات به تلفن‌ها نیز جالب و شنیدنی است.
تلفن همراه مسئول انجمن اولیا و مربیان آموزش و پرورش شهر تهران مدام اشغال است و تلفن‌های دفتر وی نیز بی‌پاسخ می‌ماند؛ معاون مشارکت‌های مردمی سازمان مدارس غیردولتی و توسعه مشارکت‌های مردمی وزارت آموزش و پرورش نیز به گفته مسئول دفتر وی تا آخر هفته در مرخصی به سر می‌برد و در نهایت رئیس این سازمان نیز که در چند جای این گزارش اظهارات وی (به نقل از روابط عمومی وزارتخانه) ذکر شد، باز هم به گفته مسئولان دفتر، فعلاً مصاحبه نمی‌کند!
اخبار ویژه
رهبر انقلاب در دیدار اعضای مجلس خبرگان:
یادآوری/ بازنشر
در پاسخ به رسانههای مدعی اصلاحات بیان شد:
نظرات بینندگان
فیلم و عکس
جدیدترین اخبار پربازدید ها
