دانشجویان دانشگاههای تهران نسبت به عدم واگذاری خوابگاهها به برخی دانشجویان انتقاداتی دارند.
به گزارش 598 به نقل از خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری فارس، آموزش عالی در هر کشوری به دلیل اهمیت تعلیم و تربیت افراد مقیم در آن کشور همواره مورد توجه مسئولان و سیاستگذاران قرار میگیرد و آنها تلاش میکنند تا با استفاده از آموزش عالی و البته آموزش در مدارس نسلها را به گونهای که خود میخواهند، تربیت کنند.
در این بین، جمهوری اسلامی ایران هم بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تلاش کرد تا با تحول در نظام آموزشی کشورمان ضمن تغییر رویه غلط آموزشی در قبل از انقلاب، تعلیم و تعلم اسلامی که در دین ما عبادت محسوب میشود را در پیش بگیرد.
البته از دید بسیاری از اساتید حوزه و دانشگاه و صاحب نظران، اسلامی کردن دروس و فضای مدارس و دانشگاهها تاکنون محقق نشده است و حتی در برخی موارد ما شاهد عقبگردهایی در این بخشها هستیم اما در کل نمیتوان اقدامات انجام شده و پیشرفتهای کمی و کیفی دانشگاهها در سالهای پس از انقلاب را نادیده گرفت.
افزایش تعداد دانشگاهها و کلاسهای درسی و در پی آن دانشجویان، فراهم شدن زمینه تحصیل برای درصد بیشتری از داوطلبان، فراهم شدن امکانات آموزشی و صنفی مناسبتر در محیطهای دانشگاهی و... ازجمله مواردی است که در این زمینه میتوان از آنها نام برد اما با نگاهی عمیقتر میتوان دریافت که هنوز دانشگاههای ما راه طولانیای برای رسیدن به نقطه مطلوب دارند.
براساس این گزارش، یکی از مواردی که همواره دانشجویان در مورد آن مشکلات عدیدهای دارند و در برخی موارد توان فراوانی برای به دست آوردن آن به کار میگیرند بحث خوابگاههای دانشجویی است؛ این موضوع در نگاه اول برای دانشگاهی که قرارا است مطهری، شریعتی و مفتح تربیت کرده و سودای بومی سازی علوم انسانی و اسلامی کردن علوم را دارد، مسئله پیش پا افتادهای به نظر میآید اما با نگاهی واقعبینانه میتوان دریافت که وجود مشکلات صنفی در اغلب موارد نه تنها دانشجویان را از پرداختن صحیح و هدفمند به مباحث علمی بازمیدارد بلکه ذهنهای آنها را درگیر مباحث غیرعلمی اما لازم، میکند.
متاسفانه مباحث مربوط به خوابگاهها هر ساله محل بحث و جدال دانشجویان و مسئولان دانشگاههاست؛ از یک سو دانشجویان تمام تلاش خود را برای دارا بودن خوابگاهی با بهترین امکانات به کار میگیرند و از سوی دیگر دانشگاهها به دلیل کمبود اعتبارات تلاش میکنند تا با هزینههای کمتر خوابگاهها را اداره کنند.
البته در سال تحصیلی 91-90 اجرای طرح هدفمندکردن یارانهها و همچنین افزایش ظرفیت پذیرش دانشجویان بر مشکلات خوابگاهها افزوده است و دانشجویان اغلب دانشگاهها با مسئلهای به نام "عدم واگذاری خوابگاه" مواجهند.
این معضل که در ترم تحصیلی جدید بیشتر مشاهده میشود، تجمعات و اعتراضات صنفی در دانشگاههایی همچون تهران، شهیدبهشتی، صنعتی امیرکبیر و... را در پی داشته و دانشجویان خواستار واگذاری خوابگاه به خصوص به دانشجویان دختر هستند.
در یکی از این موارد دانشجوی دختر دانشگاه تهران که در مقطع کارشناسی ارشد این دانشگاه قبول شده است، ضمن انتقاد از عدم واگذاری خوابگاه به دانشجویان دختر دانشگاه تهران، از وعدههای مسئولان این دانشگاه برای واگذاری این خوابگاه سخن گفت و عدم واگذاری خوابگاه را باعث بروز مشکلاتی برای دانشجویان توصیف کرد.
وی بالا بودن هزینه کرایه خانه در تهران و در پی آن حضور در "خانههای مجردی" و مشکلات اجتماعی و اقتصادی بعد از آن را ازجمله معضلات دانشجویانی دانست که به آنها خوابگاه واگذار نمیشود.
البته حضور دانشجویان در خانههای مجردی و مشکلات بعد از آن از جمله نکاتی است که همواره کارشناسان به آنها هشدار داده و خواستار رفع مشکلات دانشجویان و واگذاری خوابگاه به آنها میشوند زیرا از دید کارشناسان حضور دانشجویان در محیطهای غیرخوابگاهی و به اصطلاح خانههای مجردی مشکلات عدیده اجتماعی و حتی اقتصادی و درگیر شدن آنها با برخی ناهنجاریها و حتی در پی آن بزهکاریها را باعث میشود که همین موضوع در مرحله اول دانشجو و در گام بعدی خانواده و نزدیکان وی را درگیر مسئه میکند.
وجود این مشکلات که البته به نظر میآید مسئولان وزارت علوم و همچنین دانشگاهها از آن بیخبر نیستند، بایستی اساساً مسئولیت مسئولان را در پی داشته و باعث شود تا مسئولان وزارت علوم نسبت به این مشکل صنفی دانشجویان حساسیت بیشتری باشند و با عبارتی همچون "خوابگاه نداریم" مسئولیت را از سر خود باز نکرده و دانشجویان علیالخصوص دانشجویان دختر دانشگاهها را از حضور در خوابگاهها محروم نکنند.