به گزارش خبرگزاری فارس از بوشهر، منطقه حفاظتشده مند در بخش بردخون واقع شده و وظیفه حفاظت از محیط زیست منطقه را به عهده دارد که در جنوب رودخانه مند و حاشیه خلیج فارس قرار دارد و در این منطقه تعداد بسیاری آهو و دیگر گونههای جانوری و درختان حرا و گونههای گیاهی موجود است.
این منطقه اکوسیستم خشکی - آبی دارد و گونه لاک پشت کم نظیر نوک عقابی در جزایر آن زندگی میکنند و انواع پرندگان دریایی از قبیل حواصیل، پرستوهای دریایی در این منطقه به سر میبرند.
رودخانه مند از رودخانههای طویل ایران است که از استان فارس سرچشمه میگیرد و در مرز بخش بردخون با بخش کاکی شهرستان دشتی به خلیج فارس میریزد.
میدان گازی پارس شمالی مشترکا در بخش بردخون و بخش کاکی شهرستان دشتی مستقر است و مانند پارس جنوبی در عسلویه دارای ذخایر عظیم گاز است.
امیر دیوان لقب امامزاده شاه فرجالله است که در دامنه کوه درنگ با بیش از هزار متر ارتفاع که از شمال به جنوب کشیده شده و مرز شرقی بخش به حساب میآید که از نقاط زیارتی و دیدنی است که کوه مورد نظر نام امیر دیوان گرفته و دارای معادن سنگ و ماسه است.
جزیره نخیلو در حال حاضر بیش از هر چیز محل زیست لاک پشتان خلیج فارس است و از این نظر اهمیت زیست محیطی قابل توجهی دارد.
جزیره گرم مقابل شهرستان دیر در خلیج فارس واقع شده و به علت وجود انبوه درختان جنگلی (موسوم به گرم) به همین نام نیز مشهور شده است، این دو جزیره خالی از سکنه در حدود منطقه بردخون در سواحل جنوبی استان بوشهر،در فاصله کمی نسبت به یکدیگر قرار گرفتهاند.
جزیرههای مطاف، مرغی، تهمادو و چراغی که در مقابل ناحیه بردخون قرار دارند و خالی از سکنه هستند از دیگر جزایر استان بوشهر در این منطقه هستند و جزیره ام سیله (خان) از دیگر جزایر منطقه بردخون است.
وضعیت آب و هوای بردخون
بردخون مانند همه مناطق گرمسیری جنوب ایران تابستانی طولانی و گرم و زمستانی کوتاه و از نظر بارشی کم و بی ثبات دارد و همین امر باعث شده تا کشاورزی و دامداری که شغل اصلی مردم است از ثبات چندانی برخوردار نباشد.
دلیل عمده ایجاد مشاغل متنوع دیگر مانند اشتغال مردم در کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس، بقالی و صیادی همین بیاعتمادی مردم این منطقه به زمستان کوتاه و بیثبات بردخون است، یک فقره آب زیرزمینی با عرضی ناچیز از روستای «کناری» تا «شیبرم» ادامه پیدا میکند و همه روستاهای شمال غربی این بخش در موازات غرب این آب زیرزمینی واقع شدهاند.
گندم محصول اصلی کشاورزان منطقه بوده است اما امروزه اکثر اراضی کشاورزی حتی نخلستانهای منطقه زیر کشت محصول گوجه فرنگی رفتهاست که به همین دلیل در سالهای اخیر چند آب بند خاکی وسداحداث شده که آب نهرهای فصلی منشعب از کوه «درنگ» را پشت خود نگه میدارند و موجب تقویت سفرههای آب زیرزمینی منطقه میشود.