دردنامه یک رزمنده دوران دفاع مقدس

به گزارش 598 شبکه خبری دزفول نوشت:
ای کاش همرزمان شهدا را فراموش نمی کردیم…. ای کاش یادمان می بود که آزادگان، شهدای امروزند. ای کاش برای شهدای امروز وقت می گذاشتیم ای کاش فراموشمان نمی شد که آزادگان برای ما از زندگی و جوانیشان زدند اما ما امروز برای آزادگان وقت نداریم.

چرا آزادگان با تمام وجود احساس کردنددر این شهر تنها هستند؟ چرا به من گفتند که چقدر سیاه نمایی میکنی؟ اما من سوختم که خدایا چرا بعد از گذشت چندین سال ازدفاع مقدس به آزادگان توجهی نشد؟مرد ایثارگر دیروز وطنم در کجای امروز ایستاده است؟؟؟؟؟  من مقصرم….. ما مقصریم…. ما هم اجحاف کردیم ….تنهایشان گذاشتیم… وقتی شهدای امروز را فراموش می کنیم !
کجایید ای شهیدان خدایی ” لافی بیش نیست در میان ما. من مقصرم ای داغ دل لاله تو را وقت نداریم  ای مرد رشید دیروز وطن! امروز ما برای تو وقت نداریم حتی نمیدانیم که چه بر تو و خانواده ات میگذرد… ای دل غافل! حکایت دستی از دور بر آتش داشتن است….  مظلوم تر از شهید امروز ؟؟؟؟؟

اینجانب جا مانده از کاروان قافله ای که هنوز که هنوز است حسرت دیدارشان را می کشم اکنون سال هاست که آن هارفته اند ومن مانده ام حقیری که هنوز پرواز را نیاموخته ام حقیری که مثل دانه ای در زمین سله بسته دنیا گیر کرده ام حقیری که نتوانسته ام گذشته خودرا حفظ کنم و اسیر روزمرگی شده ام حقیری که گاها ازادامه راه شهدا خسته می شوم و از خودم از پیرامونم! حقیری که نتوانسته ام با امروز کنار بیایم! حدیث ۲۶ مردادو سالروز آزادگان یکی ازآن نامهربانی ها است ! نامهربانی های من و دوستان اینحقیر نامهربانی های یاران دیروز ومدعیان امروز کسانی که از همراهی خود با شهدا فقط نامی راحفظ کرده اند نه راه آن هارا!آیا برای فراموشی این عزیزان خیلی زود دست بکار نشده ایم!آیا ما خیلی زود جا نزده ایم !آیا ما نسل سوم را درگیر سئوال های  بی پاسخ نکرده ایم!آیا ما رسالت زینب (س)  گونه خودرا انجام داده ایم ما نسل دفاع مقدس ما که مدعی همرزمی با شهدا را ادعا می کنیم ما که هنوز صدای ذکر لااله اله و محمد رسول الله ویا زهرا (س ) و یامهدی (عج) و یا حسین (ع ) دوستانمان درموقع شهادت هنوز گوشمان زمزمه می کند ما چرا فراموش کرد ه ایم و چنان به مسائل حاشیه ای و روزمره چسبید ه ایم که همه چیز را فراموش کرد ایم تا آنجا که سالروز آزادگان را فراموش کرد ه ایم به کسی بی ادبی نشود من خاضعانه می گویم اول خودم را خطاب می دهم و شرمنده ام از شهدا،شرمنده از پدران و مادران، همسران و فرزندان شهدا شرمنده از این همه بی مهری شرمنده از خواب غفلت شرمنده از این همه جسارت و …، ما لیاقت گذاشتن برگزاری برنامه برای شمارانداریم یعنی درآن حد واندازه نیستیم که بخواهیم از شما تقدیرکنیم و بقول امام(ره ) شما مارا شرمنده کردید، شما  مارا خجل زده کرد ه ایدشما از اینکه نگذاشتید دشمن بغضتان را ببیند شما که نگذاشتید دشمن اشکتان را ببیند شما که این همه رنج را برای سرافرازی و سربلندی این نظام اسلامی کشیده ایدشما که هنوز هیچ توقعی از کسی ندارید و هنوز که هنوز است بغض خودرا فرو می برید.

اینجانب بعنوان برادری کوچک خاک پای شمارا سرمه چشمان خود قرار می دهیم و از شما عذرتقصیر می خواهم و از نسل سوم از نوجوانان و جوانان برومند بخاطر کوتاهی هایم  عذرخواهی می نمایم و از اینکه نتوانسته ام رسالت زینب گونه خودرا انجام دهم شرمنده ام واز خداوند می خواهم بجای شعار  به من شعور عطا فرماید در این وادی سخت و نفس گیر و طاقت فرسا دستگیر ما باشد .

خدایا چنان کن سرانجام کار توخشنود باشی و ما رستگار