تغییر لحن فاحش ایالات متحده نسبت به شش ماه پیش

به گزارش سرویس سیاسی پایگاه 598، مواضع انقلابی و شجاعانه رئیس دولت نهم و دهم، اتخاذ رویه ی سیاسی و اقتصادی مبتنی بر مقاومت و عدم باج دادن به ابرقدرت های مستکبر منطقه ای و فرامنطقه ای، دست به دست هم داده بود تا نفرت دشمنان نظام اسلامی و مخالفین تفکر نقلابی از ایشان به نحو فزاینده ای افزایش یابد؛ به نحوی که روزی نبود که مقاله ای ضد شخص رئیس جمهور وقت و یا نقد و اعلام نفرت از مواضع وی در جراید درج نگردد.

بارها مشاهده شده بود بنرهایی در شهرها و ایالت های مختلف امریکا نصب می گردیدند که حاوی تصویری از دکتر احمدی نژاد به همراه نوشته ای که وی را بسیار بد و به دور از واقع توصیف می کرد بودند.

اما با اتمام دوره ریاست جمهوری او دولتی روی کار آمد که بخش عمده ای از آراء خود را مرهون و مدیون انتقادات و بعضا تخریب هایی بود که متوجه دولت قبل ساخته بود. بدین ترتیب سیل تشویق و تحسین غربی ها (من جمله امریکایی ها) معطوف به دولت یازدهم گردید.

اما در همان زمان نیز آن دسته سیاسیون امریکایی که بر سیستم سیاسی ایران اشراف داشتند بارها هشدار می دادند که تا وقتی نظام سیاسی ایران به گونه ای است که ولایت مطلقه فقیه در راس آن قرار دارد، به میانه رو ترین دولت ها نیز نمی توان امیدوار بود.

حال با گذشت نزدیک به شش ماه از آغاز به کار دولت، تغییر لحن امریکایی ها روز به روز واضح تر می گردد به نحوی که دیگر اثری از آن تعریف و تمجیدهای اولیه نسبت به رویه ی اعتدال و میانه روی دکتر روحانی وجود ندارد.

به عنوان مثال، در روزهای اخیر رسانه های غربی با ایجاد جوی متشنج در رابطه با وضعیت حقوق بشر در ایران، گفتمان اعتدال گرایی دولت یازدهم را زیر سوال برده و اعدام قاچاقچیان مواد مخدر را مخالف با روح اعتدال گرایی و شعارهای شخص دکتر روحانی عنوان نمودند. مدافعین دروغین حقوق بشر در امریکا و چند کشور اروپایی بدون کوچکترین اشاره ای به نوع و بزرگی تخلف های صورت گرفته، چنان اشک تمساحی برای قاچاقچیان مواد مخدر و مرتکبین اعمال منافی عفت (که حکم اعدام دارند) می ریزند که گویی نه تنها نباید این افراد را مجازات کرد بلکه باید از آنان عذرخواهی هم نمود! و اینهمه، تنها یکی از مظاهر تغییر روش مخاطب قرار دادن ایران در چند ماه گذشته است.

نمونه دیگر این تغییر لحن، که پس از توافق بر سر نحوه و زمان اجرایی شدن توافق ژنو بیشتر به چشم می آید، اعلام ناامیدی و تردید در نتیجه دهی بلندمدت توافق هسته ای است. امریکایی ها که از ابتدای مذاکرات، همواره از نتیجه بخش بودن مذاکرات برای حل نهایی مسئله هسته ای دم می زدند، اکنون با ایجاد شک و تردید در ثمربخش بودن آن صریحا اعلام می کنند که امیدی به تاثیر بلندمدت توافق ژنو ندارند! و این یعنی بدترین حالت ممکنه برای ایران! یعنی با وجود تمامی امتیازاتی که داده ایم، پس از پایان مدت زمان مورد توافق، قطعیتی برای پایبندی طرف غربی به معاهداتش مبنی بر حل و فصل نهایی مسئله وجود ندارد.

در این میان، اقدامات خصمانه و ضد ایرانی کنگره در تلاش برای به تصویب رساندن تحریم های شدیدتر علیه ایران نمود بارز این تغییر رفتارهاست.

می توان می گفت این بدخلاقی ها درواقع همان دست چدنی است که در زیر دستکش مخملین تعریف و تمجیدهای اولیه (در اوایل دولت یازدهم) قرار داشت!