بولتن نیوز : اعلام نتيجه تحقيقات جانبدارانه توسط گروهي 4 نفره منتسب به سازمان ملل در خصوص حمله وحشيانه سال گذشته نيروهاي رژيم صهيونيستي به کاروان آزادي که به گزارش پالمر موسوم شده است، موجب ايجاد موج جديدي از تنش ها در روابط ترکيه با رژيم صهيونيستي گرديد. در حال حاضر درخواست ترکيه از رژيم صهيونيستي براي عذرخواهي رسمي، پرداخت غرامت به قربانيان اين جنايت و پايان دادن به محاصره نوار غزه هنوز پذيرفته نشده و به نظر نمي رسد که اين رژيم در آينده نيز قصد چنين کاري را داشته باشد.
به همين علت دولت ترکيه تصميم گرفته است تا با وضع مجموعه اي از تحريم ها، از جمله تحريمات نظامي عليه رژيم صهيونيستي، به قول عبدالله گل، رئيس جمهور اين کشور "اين مسئله را به وضوح نمايان سازد که آنکارا فقط با رژيم صهيونيستي خصومت دارد و يهوديان ساکن سرزمين هاي اشغالي که لايق حکومتي بهتر مي باشند را تحت فشار نخواهد گذاشت."
در چنين اوضاعي تحليلگران صهيونيست تلاش کرده اند تا مواضع ترکيه را برگرفته از سوابق اسلامي اين کشور و منحصر به حزب اسلامي حاکم به رهبري رجب طيب اردوغان جلوه دهند و اين اظهار نظرات کاملاً سطحي نگري به مسئله از سوي مطبوعات وابسته به رژيم صهيونيستي را نمايان مي سازد. چرا که روابط ترکيه و رژيم صهيونيستي از سال 2002 و زمان روي کار آمدن حزب عدالت و توسعه تا سال 2008 بدون هيچ بحراني ادامه يافت. حتي در سال 2008، شيمون پرز، رئيس جمهور رژيم صهيونيستي به آنکارا سفر کرد و در مجلس ترکيه سخناني ايراد کرد که نشان از مواضع نزديک دو کشور داشت. همچنين دولت اردوغان تلاش کرد تا با ميانجيگري در روابط سوريه و رژيم صهيونيستي راه را براي سازش با اين رژيم اشغالگر در منطقه هموار سازد.
اما تنش در روابط تريکه و رژيم صهيونيستي از زمان حمله وحشيانه اين رژيم به نوار غزه در دسامبر سال 2008 کليد خورد و طي اين حملات هزاران فلسطيني بيگناه که اغلب آنان را زنان، کودکان و سالمندان تشکيل مي دادند به شهادت رسيدند. در اينجا بايد به اين مسئله نيز توجه کرد که حمله رژيم صهيونيستي به نوار غزه زماني رخ داد که ترکيه تلاش مي کرد تا اين رژيم را در محور مذاکرات مستقيم با دولت سوريه قرار دهد. در نتيجه، ارتباط دادن بحران کنوني در روابط ترکيه و رژيم صهيونيستي به سوابق دولت اسلامگراي اردوغان کاملاً اشتباه است.
در حقيقت موضوع اصلي در بحران روابط ترکيه و رژيم صهيونيستي اين است که سياست جنايتکارانه و خصمانه رژيم صهيونيستي براي مردم ترکيه قابل قبول نمي باشد و در حقيقت اين حزب حاکم در ترکيه است که با رسوايي هاي اين رژيم و انزجار مردم ترکيه از آن، مجبور به تغيير موضع نسبت به اين رژيم اشغالگر شده است. بديهي است که در چنين شرايطي حمله وحشيانه رژيم صهيونيستي به "کاروان آزادي" حامل کمک هاي بشردوستانه مردم ترکيه براي جنگ زدگان نوار غزه، ديگر براي مردم ترکيه قابل تحمل نباشد. در حادثه کاروان آزادي، متوسل شدن رژيم صهيونيستي به شيوه هاي منسوخ و بي ثمر براي حل مسئله اي مهم و تاريخي منجر شد تا مردم ترکيه کاملا در مقابل اين رژيم نامشروع قرار گيرند.
لذا اينگونه به نظر مي رسد که سردمداران رژيم صهيونيستي قارد نبوده اند تا سياست ها، گردانندگان و عوامل شکل دهنده ترکيه نوين را شناسايي و درک کنند. چرا که ترکيه امروز ديگر همانند گذشته توسط ارتش خود که مواضعي متفاوت در خصوص مسائل داخلي و نگرشي خاص به سياست خارجي داشت، هدايت نمي شود. امروزه هر کشوري که قصد دوستي و ايجاد مناسبات نزديک با ترکيه را داشته باشد بايد ابتدا مورد تاييد و تمجيد ملت ترکيه واقع شود. چرا که يک دولت مردمي نمي تواند حتي در سياست خارجي نسبت به مواضع و خواسته هاي ملت خود بي تفاوت باشد.
در نتيجه، عادي سازي روابط ميان ترکيه و رژيم صهيونيستي بدون درک مفهوم ترکيه نوين با تمامي ارکان تشکيل دهنده آن از جمله دولت، جامعه مدني، اقتصاد و شرکاي جهاني، ميسر نخواهد شد. اين رژيم بايد دهه 1990 را که برخلاف خواسته مردم ترکيه با دولت نظامي اين کشور روابط عادي و دوستانه اي را برقرار کرده بود به دست فراموشي بسپارد.
افکار عمومي مردم ترکيه طي سال هاي اخير در شکل گيري سياست خارجي اين کشور نقش بسزائي داشته است. برقراري دموکراسي و افزايش حضور جامعه مدني در عرصه سياست به دنبال توسعه اقتصادي پرسرعت ترکيه باعث شده است تا افکار عمومي ملت ترکيه در تدوين سياست هاي کلان اين کشور قدرت قابل توجهي به دست آورند. در نتيجه، شرارت هاي رژيم صهيونيستي در منطقه از جمله جنگ با لبنان و حمله به نوار غره، ادامه روابط ترکيه با اين رژيم را نيز زير سئوال برده است.
به همين علت است که عکس العمل عمومي نسبت به تعرضات رژيم صهيونيستي در منطقه بايد در مواضع دولت ترکيه نسبت به اين رژيم مورد توجه قرار مي گرفت. علي الخصوص پس از حمله نيروهاي رژيم صهيونيستي به کاروان آزادي و به شهادت رساندن 9 تن از فعالان ترک تبار حقوق بشر در اين کشتي، خشم افکار عمومي نسبت به اين رژيم متجاوز تشديد شد و روابط ميان دو کشور را به ورطه بحران کشاند.
پس قطعا نمي توان نظر مردم ترکيه را نسبت به رژيم صهيونيستي بدون حداقل يک عذرخواهي رسمي و پرداخت غرامت به قربانيان تغيير داد. کما اين که با توجه به تشديد خشم و انزجار مردم ترکيه نسبت به محاصره مردم بيگناه غزه توسط نيروهاي اشغالگر قدس و ممانعت از ارسال کمک هاي بشردوستانه براي آنان باعث شد تا دولت ترکيه به اين رژيم اولتيماتوم پايان دادن به حصر غزه را نيز به عنوان پيش شرط عادي سازي روابط بدهد.
به همين علت دولت ترکيه تصميم گرفته است تا با وضع مجموعه اي از تحريم ها، از جمله تحريمات نظامي عليه رژيم صهيونيستي، به قول عبدالله گل، رئيس جمهور اين کشور "اين مسئله را به وضوح نمايان سازد که آنکارا فقط با رژيم صهيونيستي خصومت دارد و يهوديان ساکن سرزمين هاي اشغالي که لايق حکومتي بهتر مي باشند را تحت فشار نخواهد گذاشت."
در چنين اوضاعي تحليلگران صهيونيست تلاش کرده اند تا مواضع ترکيه را برگرفته از سوابق اسلامي اين کشور و منحصر به حزب اسلامي حاکم به رهبري رجب طيب اردوغان جلوه دهند و اين اظهار نظرات کاملاً سطحي نگري به مسئله از سوي مطبوعات وابسته به رژيم صهيونيستي را نمايان مي سازد. چرا که روابط ترکيه و رژيم صهيونيستي از سال 2002 و زمان روي کار آمدن حزب عدالت و توسعه تا سال 2008 بدون هيچ بحراني ادامه يافت. حتي در سال 2008، شيمون پرز، رئيس جمهور رژيم صهيونيستي به آنکارا سفر کرد و در مجلس ترکيه سخناني ايراد کرد که نشان از مواضع نزديک دو کشور داشت. همچنين دولت اردوغان تلاش کرد تا با ميانجيگري در روابط سوريه و رژيم صهيونيستي راه را براي سازش با اين رژيم اشغالگر در منطقه هموار سازد.
اما تنش در روابط تريکه و رژيم صهيونيستي از زمان حمله وحشيانه اين رژيم به نوار غزه در دسامبر سال 2008 کليد خورد و طي اين حملات هزاران فلسطيني بيگناه که اغلب آنان را زنان، کودکان و سالمندان تشکيل مي دادند به شهادت رسيدند. در اينجا بايد به اين مسئله نيز توجه کرد که حمله رژيم صهيونيستي به نوار غزه زماني رخ داد که ترکيه تلاش مي کرد تا اين رژيم را در محور مذاکرات مستقيم با دولت سوريه قرار دهد. در نتيجه، ارتباط دادن بحران کنوني در روابط ترکيه و رژيم صهيونيستي به سوابق دولت اسلامگراي اردوغان کاملاً اشتباه است.
در حقيقت موضوع اصلي در بحران روابط ترکيه و رژيم صهيونيستي اين است که سياست جنايتکارانه و خصمانه رژيم صهيونيستي براي مردم ترکيه قابل قبول نمي باشد و در حقيقت اين حزب حاکم در ترکيه است که با رسوايي هاي اين رژيم و انزجار مردم ترکيه از آن، مجبور به تغيير موضع نسبت به اين رژيم اشغالگر شده است. بديهي است که در چنين شرايطي حمله وحشيانه رژيم صهيونيستي به "کاروان آزادي" حامل کمک هاي بشردوستانه مردم ترکيه براي جنگ زدگان نوار غزه، ديگر براي مردم ترکيه قابل تحمل نباشد. در حادثه کاروان آزادي، متوسل شدن رژيم صهيونيستي به شيوه هاي منسوخ و بي ثمر براي حل مسئله اي مهم و تاريخي منجر شد تا مردم ترکيه کاملا در مقابل اين رژيم نامشروع قرار گيرند.
لذا اينگونه به نظر مي رسد که سردمداران رژيم صهيونيستي قارد نبوده اند تا سياست ها، گردانندگان و عوامل شکل دهنده ترکيه نوين را شناسايي و درک کنند. چرا که ترکيه امروز ديگر همانند گذشته توسط ارتش خود که مواضعي متفاوت در خصوص مسائل داخلي و نگرشي خاص به سياست خارجي داشت، هدايت نمي شود. امروزه هر کشوري که قصد دوستي و ايجاد مناسبات نزديک با ترکيه را داشته باشد بايد ابتدا مورد تاييد و تمجيد ملت ترکيه واقع شود. چرا که يک دولت مردمي نمي تواند حتي در سياست خارجي نسبت به مواضع و خواسته هاي ملت خود بي تفاوت باشد.
در نتيجه، عادي سازي روابط ميان ترکيه و رژيم صهيونيستي بدون درک مفهوم ترکيه نوين با تمامي ارکان تشکيل دهنده آن از جمله دولت، جامعه مدني، اقتصاد و شرکاي جهاني، ميسر نخواهد شد. اين رژيم بايد دهه 1990 را که برخلاف خواسته مردم ترکيه با دولت نظامي اين کشور روابط عادي و دوستانه اي را برقرار کرده بود به دست فراموشي بسپارد.
افکار عمومي مردم ترکيه طي سال هاي اخير در شکل گيري سياست خارجي اين کشور نقش بسزائي داشته است. برقراري دموکراسي و افزايش حضور جامعه مدني در عرصه سياست به دنبال توسعه اقتصادي پرسرعت ترکيه باعث شده است تا افکار عمومي ملت ترکيه در تدوين سياست هاي کلان اين کشور قدرت قابل توجهي به دست آورند. در نتيجه، شرارت هاي رژيم صهيونيستي در منطقه از جمله جنگ با لبنان و حمله به نوار غره، ادامه روابط ترکيه با اين رژيم را نيز زير سئوال برده است.
به همين علت است که عکس العمل عمومي نسبت به تعرضات رژيم صهيونيستي در منطقه بايد در مواضع دولت ترکيه نسبت به اين رژيم مورد توجه قرار مي گرفت. علي الخصوص پس از حمله نيروهاي رژيم صهيونيستي به کاروان آزادي و به شهادت رساندن 9 تن از فعالان ترک تبار حقوق بشر در اين کشتي، خشم افکار عمومي نسبت به اين رژيم متجاوز تشديد شد و روابط ميان دو کشور را به ورطه بحران کشاند.
پس قطعا نمي توان نظر مردم ترکيه را نسبت به رژيم صهيونيستي بدون حداقل يک عذرخواهي رسمي و پرداخت غرامت به قربانيان تغيير داد. کما اين که با توجه به تشديد خشم و انزجار مردم ترکيه نسبت به محاصره مردم بيگناه غزه توسط نيروهاي اشغالگر قدس و ممانعت از ارسال کمک هاي بشردوستانه براي آنان باعث شد تا دولت ترکيه به اين رژيم اولتيماتوم پايان دادن به حصر غزه را نيز به عنوان پيش شرط عادي سازي روابط بدهد.
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
