به گزارش 598 به نقل از تسنیم، در طول مدت تهیه این گزارش میدانی،
پیکهای موتوری و تاکسیهایی جلوی داروخانههای اصلی شهر دیده میشد که داد
میزدند سیزده آبان، ۲۹ فروردین، هلال احمر، که جز عدهای از آنها که
واقعاً برای در آوردن لقمهای نان، مسافر بری میکردند، البته تعدادی هم
فقط رول مسافرکشان را بازی میکردند؛ آن هم برای اینکه مشکوک نباشند.
«این
پیکهای موتوری که جلوی داروخانه ایستادهاند، در اصل دلال هستند و دارو
میفروشند» این جمله برگرفته از حرفهای آقای دلال است که در گفتوگوی
خبرنگار تسنیم با وی مطرح شد. این دلال محترم به گونهای در این گفتوگو در
حال زیر آب زدن رفیقهایش هم است.
وی میگوید: همه اینهایی که
اینجا ایستادن پیک موتوری هستند اما در اصل دلال دارواند تا یک وقت کسی آمد
و گفت آقا اینجا چیکار میکنی!؟ بگوید من پیک موتوری هستم.... اینها همه
دارو فروش هستند و با داروخانههای مختلف و سرشناس ارتباط دارند. الان آن
سه نفر را میبینی! دارند برای داروی آن آقا به این داروخانه و آن داروخانه
زنگ میزنند.
مثلاً فرض کنید هر دارویی در نسخه ۲۰ هزار تومان
باشد. یکدفعه بالای ۵۰۰ هزار تومان برای طرف نسخه میپیچند. معلوم نیست
چیکار میکنند..! البته من خودم کاسب هستم. مغازه دارم. مغازه دارو نه!
مغازه مواد غذایی. ولی الان دنبال داروی فامیلم هستم.
از او پرسیدم
داروی شما چیست؟ پیدا کردی؟ که میگوید: دارو برای من نیست. برای اقوام است
که آمده اینجا دارو بگیرد. الان هم رفته داخل نشسته. نسخهاش را نشان من
هم نداده. نمیدانم دارویش چیست.
او ادامه میدهد: برخی از آنها هم
مسافر را به مقصد میرسانند اما در طول راهی که مسافرش را به این داروخانه و
آن داروخانه میبردند، میفهمند که دارو را پیدا نمیکند؛ به اصطلاح
خودشان کمکش میکنند تا دارویش را پیدا کند. پیدا کردن همانا و تور پهن
کردن هم همانا...!
دلالهای فداکار
در همین
حال فردی که جعبه دارویی در دست داشت از داروخانه بیرون آمد. جلو رفتم و
با او صحبت کردم. وی میگفت: همه شهر را زیر و رو کردم اما این دارو را
پیدا نکردم. چند دقیقه بعد یکی از همان مسافرکشهای محترم جلو آمد و
گفت: دارویت را پیدا نمیکنی!؟ من چندتا آشنا دارم بذار از آنها پرس و جو
کنم. چند کارت از جیبش بیرون آورد؛ کارتهایی که نام داروخانه بر روی آن
بود. در آخر که تلفنهای این دلال فداکار ناکام ماند، شماره تلفن آن فرد را
گرفت تا هر وقت دارو را پیدا کرد به او زنگ بزند.
کاسبی برخی از پرسنل بیمارستانها با داروفروشی
یکی
دیگر از آن موارد که برخی از مردم هم آن را تایید میکردند، فروش دارو
توسط برخی پرسنل است. یکی از مراجعان جلوی در داروخانه میگوید: خدا
میداند طی مدتی که برای همسرم (که سرطان دارد) به بیمارستان میرفتم با
یکی از پرستاران آشنا شدم که به من هشدار میداد و میگفت: برخی از پرسنل،
مواقعی که بیمار فوت میکند داروهایشان را بر میدارند و در بازار آزاد
بالای ۵ تا ۶ میلیون میفروشند، مواظب داروهایی که با این همه زحمت
میگیرین باشید. البته خبرنگار تسنیم بر آن شد تا با پیگیریهای بیشتر این
موضوع را از حاشیه در بیاورد.
چنین مواردی جزو اسرار است...!
سید
جمال سعید واقفی عضو هیات مدیره انجمن علمی داروسازان ایران در این باره
در گفتوگو با خبرنگار تسینم با بیان اینکه بنده هم این موضوع را فقط
شنیدهام،عنوان میکند: بسیاری از پرستاران و پرسنل بیمارستانهای مشغول
کار کردن هستند به بیماران خدمات میدهند و هیچ چشم داشتی هم ندارند و راضی
هم هستند اما اگر این افراد این مطالب را ببیند میگویند ما هم میتوانیم
گاهی از این دقل کاریها انجام دهیم. مثلا آمپول پانصد هزار تومانی ضد
سرطان را با یک آمپول ۲ هزار تومانی، مولتی ویتامین عوض کنیم و به بیمار هم
بگوییم آمپولت را تزریق کردیم.
اینها جزو اسراری است که بازگو
کردن آن اگر چه خوب است اما از طرفی هم خوب نیست. در واقع مردم هر چه
بدانند باز هم کم است اما عمومیت این دسته از مشاغل نباید از شنیدن چنین
مطالبی سوء استفاد کند.
وی صحبت خود را با اشاره به این ضرب المثل
که «تا نباشد چیزیکی مردم نگویند چیزها» ادامه داد و عنوان میکند: به هر
حال در همه حرفهها ۱۰ درصدی همیشه هستند که خلاف قانون کار میکنند. این
موضوع فقط برای این دسته از افراد نیست. ممکن است در مشاغل دیگر هم چنین
موضوعاتی رخ دهد.
شهابالدین جنیدی عضو هیئت مدیره انجمن داروسازان
ایران نیز در گفتوگو با خبرنگار تسنیم میگوید: از اینکه بیماری در
بیمارستان فوت میکند و دارویش میماند و یا مرخص میشود، وارد فضایی
میشویم که طبیعتاً فضای غیر عادی و غیر قانونی است. فردی که دارویی را از
بین داروهای بیماران بر دارد و به دست کسی بسپارد و یا به مرکز دیگری
بفروشند، همه اینها کارهایی است که طبق آیین نامهها خلاف خلاف قانون است.
این
موضوع شایسته نظام سلامت نیست و نشان دهنده این است که در هر صورت ما
مدیریتمان در یکی از قسمتها به درستی انجام نمیشود. در هر صورت این
نگرانی را برای ما ایجاد میکند که واقعاً دارویی که با این همه زحمت ثبت
سفارش میشود با عدم کنترل و نظارت بر آن، یک سری افراد سواستفاده کنند و
زمینه را به سمتی ببرند که هم بیماران و هم مسولان متضرر شوند.
وی
همچنین تصریح کرد: اینکه دارو زیاد آمده و یا بیمار فوت کرده است؛ بستگان
آن بیمار باید به داروها به عنوان اموال بیمار نظارت بیشتری داشته باشند.
برگشت دارو از دست بیمار به بیمار دیگر و پس گرفتن دارو از نظر قانون وزارت
بهداشت مشکل دارد. طبیعتاً همکاران ما در بیمارستان راه و چارهای ندارند
که وقتی دارویی در بیمارستان نسخه شد و به دستش رسید، دیگر مورد استفاده
بیمار دیگر و یا قابلیت برگشت به داروخانه را نداشته باشد.
سیستم آنلاین دارویی در بیمارستانها مشکلات را حل میکند
جنیدی
در ادامه اظهار میکند: به نظر میرسد این مشکل نیاز به یک فعالیت
موشکافانه و دقیق دارد که دارو به اندازه نیاز بیمار مصرف شود. برخی اوقات
دیده شده است که آنتی بیوتیکهای گران قیمت به تعداد ۲۰ تا ۳۰ عدد برای
بیمار تجویز شده. در صورتی که بیمار فقط ۵ عدد آن را استفاده کرده است. این
امکان وجود دارد که درمان بیمار را با داروهای اندکی شروع کرد و اگر موردی
دیده نشود پزشک دوباره دارو تجویز کند. یا در کل یک سیستم آنلاین دارویی
در بیمارستان راه اندازی شود تا داروهای به اندازه و در مواقع نیاز برای
بیمار تجویز و استفاده شود. این موضوع راههکارهای متعددی را میطلبد.
مردم باید بدانند...!
عضو
هیت علمی انجمن داروسازان ایران در پایان با اشاره به اینکه ما همیشه در
سالیان متمادی به معضل دلالی و بازار سیاه دارو را در برخی مواقع پر رنگ و
برخی اوقات هم کم رنگ و گذرا پرداخته ایم، خاطرنشان میکند: به نطر میرسد
که مردم باید یاد یگیرند که اگر تقاضایی وجود نداشته باشد قطعاً دست
متخلفان کوتاه خواهد شد. این باید فرهنگ سازی شود که وقتی مردم دارویی را
پیدا نمیکنند برای تهیه دارو از راههای غیر اصولی اقدام نکنند. هر چند که
نگرانیهای آنها برای درمان بیمارشان قابل درک است اما باید بدانند که در
این مواقع به رسانهها و وزرات بهداشت اطلاع دهند و با نظارت مسئولان این
کار انجام شود. اینکه خود بخواهند با بازارهای دارویی متخلف ارتباط داشته
باشند عملاً شرایط را برای افرادی که در هر شرایطی به دنبال سود هستند
فراهم میکند.