تحلیل استراتژیهای محور مقاومت و غرب در تنشهای منطقهای؛
این عکاس پیشکسوت 88 ساله که اواخر دهه 20 خورشیدی کار در مطبوعات را شروع کرده، در طول پنج دهه، تصویر گر بسیاری از رویدادهای مهم سیاسی، اجتماعی، هنری و ورزشی کشورمان بوده است.
یکی از رویدادهایی که پس از 46 سال همچنان در ذهن و خاطره غلامحسین ملک عراقی همچنان زنده مانده، درگذشت غلامرضا تختی، جهان پهلوان ایرانی در 17 دی 1346 است.
تشییع پیکر این کشتی گیر اسطوره‌ای تا آرامگاهش در ابن بابویه شهر ری و مجلس ختم او، از جمله مراسمی بوده‌اند که ملک عراقی از آن‌ها عکاسی کرده است.
او با یادآوری آن روز‌ها می‌گوید: «روزی که خبر درگذشت تختی منتشر شد، شهر یک پارچه سوگوار شد، چون همه مردم از اقشار گوناگون او را بسیار دوست داشتند. آن روز‌ها کمتر کسی خبر خودکشی او را باور می‌کرد و اینکه عوامل حکومت تختی را کشته‌اند، در تمام شهر پخش شده بود.»
عکس مراسم ختم غلامرضا تختی در مسجد فخر تهران که ساواک سانسور کرد
غلامحسین ملک عراقی ادامه می‌دهد: «من نمی‌خواهم در مورد چگونگی مرگ جهان پهلوان حرفی بزنم، چون در این سال‌ها در باره‌اش زیاد صحبت شده است. تنها می‌خواهم مراسم تشییع پیکر و ختم او را یادآور شوم که با حضور ده‌ها هزار نفر از مردم برگزار شد که تا آن زمان سابقه نداشت.»
این عکاس پیشکسوت می‌افزاید: «تا یکی دو روز پس از درگذشت تختی، مطبوعات هیچ محدودیتی برای انتشار اخبار و عکس نداشتند، اما پس از تشییع با شکوه پیکر جهان پهلوان با حضور جمعیت انبوه مردم و با توجه به خبرهایی که دهان به دهان می‌چرخید و از قتل تختی حکایت داشت، ساواک سانسور را شروع کرد و دست روزنامه‌ها و نشریات را بست.»
او با یادآوری روزهای سرد دی ماه 1346 می‌گوید: «حکومت که از محبوبیت تختی در زمان زنده بودنش بار‌ها ضربه خورده بود، با دیدن سیل جمعیت تشییع کنندگان پیکر او بار دیگر به وحشت افتاد و با ابلاغ دستور به مطبوعات، دیگر اجازه نداد خبر‌ها و عکس‌های مراسم ختم و بزرگداشت این کشتی گیر بزرگ در صدر صفحات روزنامه‌ها قرار بگیرد.»
ملک عراقی که عکسی از مراسم سومین روز درگذشت غلامرضا تختی در مسجد فخر تهران را در اختیار خبرآنلاین قرار داده است، توضیح می‌دهد: «این مجلس ختم هم مثل دیگر مراسمی که برای تختی برگزار می‌شد، شاهد حضور هزاران نفر بود که داخل، صحن و خیابان‌ها اطرف مسجد فخر را پر کرده بودند. از این مراسم من عکس‌های زیادی گرفتم که به دلیل دستور ساواک، هیچ کدام اجازه انتشار نیافتند. اینک پس از 46 سال، از میان نگاتیو‌هایم، این یکی را انتخاب کرده‌ام که منتشر شود.»
