علی پروین در گفتوگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری فارس، در خصوص برگزاری جشن 50 سالگی پرسپولیس اظهار داشت: خدا را شکر کار قشنگ دیگری توسط آقای رویانیان و دوستانش برای این پیشکسوتان بیادعا اما با قلبهایی بسیار بزرگ، انجام شد. به خدا اگر یک قدم برای پیشکسوتان برداشته شود مانند این است که بارها به زیارت عتبات عالیات رفتهاند.
وی افزود: این پیشکسوتان همه خود را ثابت کردهاند و بدون هیچ ادعایی برای پیراهن قرمز عرق ریختند و بارها دست و پایشان شکسته است. همین خندههای این عزیزان در این مراسمها همیشه در خاطرات میماند. من خدا را شکر میکنم به جای اینکه در پیست ورزشگاه شهید شیرودی بچرخیم و برای از دست رفتگان صلوات بفرستیم در یک جشن بزرگ و زیبا همه دور هم جمع شدیم و جشن 50 سالگی گرفتیم. خدا سایه این بزرگان را از سر پرسپولیس کم نکند.
پروین درباره برخی بینظمیها در مراسم نیز گفت: بالاخره پیشکسوتان پرسپولیس زیاد هستند و این همه نشانه بزرگی این باشگاه است. در هر مراسم هر کسی توقع خاص خودش را دارد اما به نظرم بهتر بود که با برنامهریزی بهتر و نظم بیشتر این مراسم برگزار میشد، آن وقت خیلی قشنگ تر بود.
وی افزود: من در این مراسم هیچ نقشی نداشتم. فردا نروید بگویید پروین همه چیز را خراب کرده! اما در کل کار زیبا و قشنگی بود و دیدید استقلالیهای بزرگمرد و با معرفت هم آمدند.
پروین در مورد برخورد گرمش با علی دایی در این مراسم نیز گفت: مگر دوست داشتید با دایی برخورد سرد داشته باشم؟ من با علی چه مشکلی دارم که این بار با او برخورد سرد داشته باشم. نه مشکلی داریم نه دعوایی و نه بیاحترامی از این شاگرد خوبم دیدهام. این چه حرفی است میزنید بالاخره اسم او علی اسم من هم علی، هر دو برای پرسپولیس خدمت کردیم و الان هم ماشاءالله تیمش در بالای جدول خیلی خوب میدرخشد. دو هفته خیلی سخت در انتظار آقای دایی و تیمش است اما انشاءالله با تیمی که دارد میتواند خیلی زود دوباره به بالای جدول تکیه بزند البته کمی بدشانسی آورده و آن هم محرومیتها و مصدومیتهای برخی بازیکنان است.
پروین در پایان درباره حضور دادکان نیز گفت: بالاخره آقای دادکان رئیسی بوده که هیچ وقت نمیشود از عملکرد خوبش چشمپوشی کرد. خیلی خوشحالم که همه بودند. البته من در جریان نیستم چرا بازیکنان پرسپولیس و برخی از اعضای کادر فنی نیامدند و این را باید از خود مسئولان برگزاری مراسم پرسید ولی اشکالی ندارد همین که پیشکسوتان با لبی خندان و دلی شاد به خانه رفتند و یک روز خوب در تاریخ پرسپولیس ثبت شد یک دنیا ارزش داشت. این کارها باید هر روز بیشتر از دیروز تکرار شود چون جای دوری نمیرود و مطمئن باشید این پیشکسوتان هیچ توقعی جز احترام ندارند. به خاطر این است که من هم همیشه به دنبال این هستم تا هیچ وقت جواب شاگردانم را ندهم و اگر هم حرفی میشنوم در قلب خودم نگه میدارم اما واقعا خیلی سخت است.