چندی پیش دکتر حسامالدین آشنا مشاور فرهنگی و سرپرست مرکز بررسیهای استراتژیک رئیسجمهور در ضمن گفتوگویی مبسوط با ماهنامه اندیشه پویا در خصوص سابقه آشنایی و حضور در ستاد انتخاباتی اقای روحانی به نکته ای اشاره می کند که حاوی یک خطای و یا اعتراف تاریخی است.
وی در پاسخ به این سوال چه شد که آقای روحانی به سراغ شما آمدند، آیا آشنایی وی با شما پیشینه قدیمیتری داشت، اظهار داشت: من در یک مورد با ایشان همکاری نزدیکی داشتم. سال 77 در جریان مسئله رفع حصر آیتالله منتظری با ایشان از نزدیک کار کردم و فکر میکنم خاطره خوبی از آن تجربه داشتم.
وی نقش خود را در آن ماجرا مشاور خواند و افزود: آقای درینجفآبادی از من خواستند که به آقای روحانی کمک کنم.
گویا دکتر آشنا که ان روزها در کسوت روحانیت حضور داشته، از یادش رفته است که احتمالا نه در مسئله "رفع حصر" که در "حصر" آقای منتظری با دبیر وقت وشرای عالی امنیت ملی همکاری کرده است.
ماجرا از ان قرار است که آقای منتظری در 13 رجب (آبان) سال 1376 در اثر تحریکات برخی اطرافیان که از نتیجه انتخابات دوم خرداد1376 ذوق زده شده بودند به طرح مباحثی موهن و فتنه انگیزانه پرداخت که با واکنش مردم مسلمان کشورمان و علمای اعلام مواجه شد. پس از این بود که شورای عالی امنیت ملی به دبیری حجت الاسلام حسن روحانی حصر وی در منزلش را مصوب نمود. آقای آشنا نیز در ان دوران معاون و داماد وزیر وقت اطلاعات، یعنی آقای دری نجف آبادی بود و از این رو با دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی در این مسئله همکاری نمود.
جالب است بدانید آنچه که آقای آشنا از آن به رفع حصر یاد می کند مربوط به سال 1381 است که بنا به تصمیم مسئولین عالی رتبه نظام و به جهت ملاحظه بیماری روحی آقای منتظری حصر ایشان برداشته شد و هیچ ارتباطی به آقای آشنا ندارد، بلکه ایشان در آن مقطع مشغول فعالیت پژوهشی در کسوت هیئت علمی دانشگاه امام صادق (ع) و همچنین مدیر کل امور پژوهشی این دانشگاه بود.
به نظر می رسد اقای آشنا دچار یک گاف بزرگ شده باشد. وی احتمالا تمایلی به روشن شدن نقشش در محصور کردن آقای منتظری نداشته است، اما ضمنا نقش خود را در این ماجرا لو داده است!