افزایش فاجعه‌آمیز خسارت‌ سیل در مازندران

به گزارش 598 به نقل از ایسنا، سید محسن موسوی تاکامی اظهار کرد: دفعات وقوع سیل در دهه‌های اخیر به اوج خود رسیده و میزان زیان‌ها و خسارت‌ها به شکل فاجعه آمیزی افزایش یافته که می‌توان به سیل‌های ۷۳ و ۸۲ نوشهر و ۷۸ نکا و نیز ۹۱ بهشهر اشاره کرد.

وی تصریح کرد: اگر چه جنگل‌های سرسبز دامنه شمالی البرز تداعی کننده وجود ظرفیت بالای طبیعی برای حفاظت از آب و خاک است، اما مشکلات ویژه حوضه‌های آبخیز مازندران، این حوضه‌ها را در ردیف حوضه‌هایی با سیل‌خیزی بالا قرار داده است.

موسوی تاکامی ادامه داد: نداشتن شناخت صحیح و کافی از منابع و امکانات بالقوه استان و نبود مشارکت مناسب مردم در حفاظت از منابع طبیعی و مهاجرت بی‌رویه روستاییان به شهرها، اثر این عوامل را تشدید کرده است.

معاون اداره کل منابع طبیعی مازندران بیان کرد: ورود دام بیش از ظرفیت مراتع توسط دامداران و برهم خوردن تعادل بین دام و مرتع، شخم در جهت شیب، قرار داشتن تنه و سرشاخه‌های مختلف درختان و انواع نخاله‌ها، رسوبات ساختمانی و معدنی و جاده سازی در آبراهه‌ها و تخلیه و لایروبی نشدن به موقع رودخانه‌ها از عوامل انسانی دخیل در وقوع سیلاب است.

موسوی ادامه داد: تجاوز به حریم رودخانه با ساخت و سازهای غیر مجاز و غیراصولی، غیراستاندارد بودن پل‌ها و زهکش آنها در مسیر رودخانه‌ها، نامناسب بودن سطح مقطع کانالها، برداشت غیراصولی از مصالح رودخانه‌ای و مسدود کردن مسیرهای آبراهه‌های فرعی و هماهنگ نبودن ارگانها در اجرای پروژه‌های عمرانی راه و معدن از دیگر عوامل دخیل در وقوع سیل است.

وی یادآور شد: هدف آبخیزداری در طرح‌های ملی و استانی، کنترل فرسایش و رسوب در حوزه سدهای موجود و در دست ساخت به منظور ایمن سازی مخازن سدها برای کنترل سیل، زمین لغزش، فرسایش و رسوب است.