اهمیت استراتژیک شورای عالی انقلاب فرهنگی در حکومت ولایی

«فرهنگ هويّت يك ملّت است. ارزشهاى فرهنگى روح و معناى حقيقى يك ملّت است. همه چيز مترتّب بر فرهنگ است. فرهنگ حاشيه و ذيلِ اقتصاد نيست، حاشيه و ذيلِ سياست نيست، اقتصاد و سياست حاشيه و ذيل بر فرهنگند؛ به اين بايد توجّه كرد.» (امام خامنه ای: 19/9/1392)

درست در روزهایی که ظاهرا مهمترین مساله داخلی و خارجی، عدم پایبندی عملی یانکی های عهد شکن نسبت به توافق هسته ای با ایران اسلامی است؛ هشدار امام گونه فوق که از سوی فرماندهی کل قوای نظام اسلامی در دیدار با اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی بیان شد؛ بار دیگر نهیبی بود به قرارگاه استراتژیکی که در روند نفس گیر مبارزه همه جانبه با ظلم جهانی برای برپایی تمدن نوین اسلامی و ساختن دنیایی سرشار از معنویت در حکم تنگه احد این درگیری سرنوشت ساز را دارد.

شورایی که به حکم حکیمانه معمار کبیر انقلاب برای نجات مدیریت تکاملی عرصه فرهنگ از روزمرگی های اعصاب خورد کن سیاسی تشکیل شد؛ به این امید که مساله اساسی فرهنگ تابع زیر و رو شدن جریانات و جناح های سیاسی نباشد وحرکت فرهنگی کشور ثبات و سرعتش را در مسیر تکاملی خود به سوی شعارهای نجات بخش اسلام در تلاطمات سیاسی- اقتصادی از دست ندهد.

بر خلاف تبلیغات دشمنان باهوش، که این شورا را متکفل دولتی کردن فرهنگ ملی - مذهبی این آب و خاک می خوانند و به صدها زبان آن را در هزار زمان و هزارها مکان تکرار میکنند؛ وجود قرارگاه مرکزی فرهنگی که فرماندهی مسائل عمده فرهنگی کشور و سیاست گذاری ملی در باب مقولات فرهنگی را به عهده داشته باشد خاص ایران اسلامی نیست.

بلکه در تمامی کشورهای به ظاهر توسعه یافته، هنجاری پذیرفته شده تلقی می شود. طرفه اینکه اصرار و مقاومت دولت های قلدر غربی بر روی ارزشهای فرهنگی - بخوانید ضد فرهنگی! - منحط تاریخ مصرف گذشته جاهلی خودشان نه فقط کمتر از جمهوری اسلامی ایران نیست؛ که به مراتب کما و کیفا بیشتر و سختگیرانه تر است. زیرا مدعیان پایان تاریخ و مدیریت جهانی شدن فرهنگ غربی هرگز نخواهند پذیرفت که بر اساس این استدلال که فرهنگ باید به صاحبان فرهنگ - یعنی ملتها - واگذار شود؛ پس مسائل بنیانی و زیرساختی در این عرصه از مدیریت کدخدای دهکده واحد جهانی بیرون باشد! زیرا حتی اگر با این حرف های مخدر برای ما لالایی خواب خرگوشی فرهنگی بخوانند؛ خودشان به خوبی می دانند که «كارزار فرهنگى از كارزار نظامى اگر مهم‌تر نباشد و اگر خطرناك‌تر نباشد، كمتر نيست» (امام خامنه ای: 19/9/1392)

متفکران مکار غرب خود بهتر از هرکس دیگری می دانند که هر کس بتواند الگوی «نظام تعریف پسند و ناپسند» در عرصه جهانی - و به تعبیر دینی تر الگوی « نظام تعریف معروف و منکر» - در عرصه بین المللی را در این مواجهه فرهنگی به دست بگیرد؛ به راحتی خواهد توانست در عرصه اقتصاد نیز «الگوي نظام مصرف» را به سود خود تغيير داده و در نتیجه «الگوي نظام توليد و توزيع» را هم به نفع خود جهت دهی نماید. روشن است که ثمره قهری این دستاوردها تسلیم «الگوي نظام اراده ها»ی رقیب در عرصه سیاست است. در نتیجه هم «سبک زندگی» و هم «نرم افزارها» و «سخت افزارها» متناسب با تغییر در اداره به نفع تمدن شیطانی غرب تغییر پیدا خواهند کرد.

نیز تئوری پردازان تمدن کفر آگاهند که اگر نتوانند عقبه فرهنگی نظام اسلامی را مورد تعرض قرار دهند هرگز نخواهند توانست در بلند مدت در درگیریهای سیاسی و اقتصادی به دستاورد قابل توجهی در مهار روند ایجاد تمدن نوین اسلامی بر ویرانه های تمدن پوسیده غربی دست یابند. دوستان انقلاب در عرصه فرهنگ - خصوصا اعضای فرهیخته شورای عالی انقلاب فرهنگی- هم باید بدانند که غفلت از برخورد حکیمانه اثباتی در عرصه تهاجم فرهنگی و اکتفا به برخورد منفعلانه یا رها کردن مقاومت در «تنگه احد فرهنگی» نظام باعث هدر رفتن سرمایه گذاری در سایر بخش های سیاسی و اقتصادی خواهد شد. امری که در صورت غفلت از آن چنان ضربات سهمگینی بر بیداری مقدس دنیای اسلام به رهبری ایران عزیز خواهد زد که شاید جبران آن به این راحتی ها میسر نباشد.

*حجت الاسلام علی میثمی مدرس و پژوهشگر حوزه علمیه قم