کیهان: صداوسیما از مردم عذرخواهی کند

روزنامه کیهان در یادداشتی از مردم خواست برای مسئولان صداوسیما که بیت‌المال را در ماه رمضان هدر می‌دهند، دعاکنند.

به گزارش «24»، روزنامه کیهان در یادداشتی که امروز 3شنبه 8شهریور منتشر کرده، از مردم خواسته برای مسئولان صداوسیما که بیت المال را به راحتی صرف سریال‌های آبکی می‌کنند، دعا کنند.

در این مطلب با اشاره به رنج مردم برای کسب روزی حلال آورده شده است:

پدرم هر روز صبح یک ساعت از سحر گذشته از خانه بیرون می زند و تا نیم ساعت بعد از اذان مغرب و عشا به خانه نمی آید. نمی دانم در گرمای مرداد این همه ساعت بیرون ماندن و با ماشین کار کردن آن هم با زبان روزه چه حالی دارد. تصور کردنش هم برایم سخت است وقتی به این حال و هوا سرو کله زدن با مسافر و بی نظمی های خیابان های تهران را اضافه می کنم مغزم سوت می کشد اما پدر بی هیچ گله و شکایتی، پول حلال سر سفره افطار ما می گذارد حتی اگر هر روز از دیروزش نحیف تر و شکسته تر شود...

پنج شنبه گذشته برای افطار مهمان بودیم. در راه طبق عادت همیشگی چشمانم همه جا را می گشت تا شاید بین یکنواختی این روزهای پایتخت و روزمرگی ها، موضوع تازه ای ببینم؛ پشت چراغ قرمز چشمم به پلیس راهنمایی و رانندگی افتاد، دم افطار و خیابان به شکل وحشتناکی شلوغ. داشتم به تلاش پلیس برای باز کردن راه و هدایت ماشین ها نگاه می کردم با خودم گفتم در این ماه مبارک از صبح تا شب یا بالاخره ساعاتی از روز سرپا در این گرما با زبان روزه...مگر چقدر حقوق می دهند به این افسران وظیفه که در این گرما و هوای آلوده... یاد اوس مهدی افتادم. بنای قابل محل مان...او هم گرما و سرما و روزه و افطار ندارد و همیشه گرد خستگی و مظلومیت روی پیشانی اش جاخوش کرده و ... به هر حال به قول پدرم، روزی حلال، بی زحمت به دست نمی آید و سختی کار هم ندارد!

رمضان امسال دیگر پای تلویزیون ننشستم، دیگر مانند دو سال گذشته مشتری پر و پا قرص سریال های شبانه نبودم چون داغ دلم تازه می شد وقتی می دیدم چقدر راحت بیت المال به دست متولیان و مسئولان این رسانه به جوی آب ریخته می شود. آن وقت بود که همه سختی هایی که پدر و سایرین که از آنها تعریف کردم بیشتر و بیشتر جلوی چشم هایم رژه می رود، این بیت المالی که همه نگرانش هستند مگر بخشی از زحمات پدران ما نیست پس چرا آن قدر راحت دور ریخته می شود.

فکر اینکه کار تهیه کنندگان و کارگردانان در این ماه مبارک این شده که انواع و اقسام روح را وارد خانه های مردم کنند به خیال اینکه در حال نزدیکی مردم با ماورا هستند، از آب بستن های دائمشان به سریالها که دیگر نگو و البته نکته مهمی که در همه آنها به وفور یافت می شود مقدار معتنابهی کش است، کشش هم کش خوبی است هرقدر می کشند پاره نمی شود، 30 روز مردم را سرکار می گذارند و درست 3- 4 روز مانده به پایان رمضان با سرعت برق و باد می خواهند همه چیز را جمع و جور کنند و جوانهای ناآگاه سریال را به راه راست هدایت کنند، جوانان دم بخت را به وصال یار برسانند و همه چیز را با یک عروسی ختم به خیر کنند. با شعارهای اخلاقی تابلو و رو که به جای آنکه کارگشا باشند بیشتر آدم را پس می زنند.

اینها را که می بینم دلم می خواهد دست کنم در جیب این مسئولان محترم! و پولهای خودمان را از جیبهایشان در بیاورم، پول های کسانی مانند پدرم یا آن پلیس راهنمایی و رانندگی. دلم می خواهد به آنها بگویم دلم نمی خواهد حاصل زحمات پدرم برای کارهایی سطحی و آبکی صرف شود، ازشان بپرسم می دانند اصلا بیت المال چیست؟! راستی چرا پدر من برای دورزدن ممنوع، جریمه می شود، شاطر عباس برای یک نان، باید جریمه بدهد و اوس مهدی را کسی بیمه نمی کند و همیشه پولش را با کسری می دهند اما هیچ کس در رسانه ملی، جریمه و توبیخ نمی شود؟ هیچ کس به خاطر بدکارکردن، از حقوقش کسر نمی شود و دست بر قضا، آقایان«آب بند» همیشه طلبکار صداوسیما هم هستند؟ جریمه و دعوا و سرزنش فقط برای ما معمولی هاست؟ این مثلا هنرمندان به جای خون، آب انار در رگ هایشان جاری است؟!

خاصیت روزهای خوب همین است تا چشم برهم می زنی تمام می شود، مهمانی هم همین طور است آن قدر به تو خوش می گذرد که متوجه گذر زمان نمی شوی. اما همین ساعات پایانی این مهمانی بزرگ هم می تواند برای خیلی ها کارگشا باشد، خوب است که از آن استفاده کنیم و بهترین کار این است که برای هم دعا کنیم، دعا کنیم که همه آنهایی که در خواب بودند و هستند بیدار شوند، دعا کنیم مردم ما مصداق زحمت و نان حلال درآوردن را بدانند، دعا کنیم مسئولان ما بفهمند و بدانند که چطور باید از بیت المال استفاده کنند، دعا کنیم که مسئولان صدا و سیما از خواب بیدار شوند. دعا می کنیم خدا از سر تقصیراتشان بگذرد. دعا کنیم حداقل بعد از ماه رمضان حضرات برنامه ساز را با سکه تقدیر نکنند، همان صدها میلیونی که برای این دقیقه های ارزشمند ماه رمضان در سفره آنها گذاشتند، کافی است!