یک روانشناس ورزشی معتقد است که بازیکنان تیم ملی فوتبال ایران نیاز دارد تا در زمان باقی مانده تا جام جهانی به صورت مستمر و هفتگی روی مسائل روانی کار کنند تا هم پای آمادگی جسمی، آمادگی روانی هم پیدا کنند.
دکتر هوشنگ اسماعیلی رئیس کمیته روانشناسی فدراسیون پزشکی ورزشی، در گفتوگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره لزوم آماده سازی تیم ملی فوتبال برای حضور بهتر در جام جهانی از نظر روانی، اظهار کرد: فرقی نمیکرد که تیم ملی در جام جهانی با چه تیمی همگروه شود. آرژانتین یا تیمهای قوی تر و ضعیفتر فرقی نمیکند، بلکه هر تیمی میخواهد در یک رقابت شرکت کند باید از توانایی خود و حریفانش اطلاعات کافی به دست بیاورد و مهارتهای روانی خود را افزایش دهد.
وی ادامه داد: همان گونه که فوتبالیستها خود را از نظر جسمی آماده میکنند و مهارتهای بدنسازی، تکنیکی، تاکتیکی خود را افزایش میدهند. باید به همان نسبت روی مهارتهای روانیشان کار کنند. مطمئنا اگر ملیپوشان ما از نظر فنی توانایی خود را افزایش دهند میتوانند هم پای حریفان یا بهتر از آنها کار کنند، اما مساله مهم این است که قطعا حریفان ایران و از جمله آرژانتین از نظر روانی خیلی بیشتر از ما کار کردهاند.
اسماعیلی همچنین گفت: مهارتهای روانی شامل اعتماد به نفس ، انگیزش، مهار اضطراب و استرس و این مسائل است که مطمئنا آرژانتینیها بیشتر از ما کار کردهاند. دلیل ما هم این است که تیم ملی ما هیچ وقت به طور مستمر روانشناسی تخصصی کنار خود نداشته و هر از گاهی به صورت موردی کارهایی صورت گرفته است.
این استاد دانشگاه ادامه داد: تیمی موفق میشود که تیم کامل پزشکی همیشه کنارش باشد . تیم کامل پزشکی یعنی متخصص تغذیه، بدنساز و فیزیوتراپ ، متخصص طب ورزشی در روانشناسی باید همیشه کنار تیم باشند. ما در این زمینه همیشه ضعف داشتهایم.
دکتر اسماعیلی در ادامه با بیان این که انسان موجودی دو بعدی است ، گفت: آنچه جسم را هدایت میکند، روان است و روان آشفته نمیتواند جسم را به خوبی هدایت کند. انسان برای هدایت خوب جسم، نیازمند روانی آرام و ورزیده است. حداقل توصیه من این است که تا شروع رقابتهای جام جهانی ملیپوشان تحت آموزشها، مشاورههای روانشناسی قرار بگیرند.
وی ادامه داد: روانشناسی برای به نتیجه رساندن کارهایش در یک تیم به حداقل شش ماه تا یک سال زمان نیاز دارد. اکنون تیم ملی ایران حدود شش ماه تا جام جهانی فرصت دارد که زمان خوبی است. یک روانشناس باید به صورت دائم کنار ملیپوشان باشد و حداقل هفتهای سه تا چهار ساعت با آنها کار کند. افزایش اعتماد به نفس، کنترل استرس، شبیه سازی، تصویر سازی و برگزاری کارگاههای مختلف نمونه کارهایی است که روانشناس تیم ملی باید در این مدت انجام دهد.
دکتر اسماعیلی در ادامه با بیان این که "روان ورزیده از رویارویی با هیچ حریفی ترس ندارد" گفت: در هر بازی یک طرف برنده و یک طرف بازنده میشود ، اما تیمی که آمادگی روانی نداشته باشد قطعا جزو بازندههاست. بازیکنان ما از حریف خود – مسی یا هر بازیکن دیگر – غول ساخته اند و فکر میکنند که آنها طور دیگری هستند درحالی که هیچ فرقی با آنها ندارند و شاید با کمی تمرین بیشتر از آنها بهتر هم باشند.
وی ادامه داد: آنچه باعث پیروزی یک تیم میشود، آمادگی روانی است. تیمهای تراز اول جهان از نظر فنی تفاوت زیادی ندارند، بلکه تفاوت آمادگی روانی آنهاست که بعث برد و باخت میشود. وزن آمادگی روانی بیشتر از آمادگی جسمی است. ممکن است تیم "الف" ، آمادگی جسمی 70 و آمادگی روانی 45 و تیم "ب" آمادگی جسمی 40 و آمادگی روانی 50 داشته باشد، در این وضعیت تیم "ب" با وجود آمادگی جسمی کمتر برنده بازی میشود.
اسماعیلی در پایان گفت: روانشناسی یک علم است و این طور نیست که با یک توصیه یا سفارشی به ملیپوشان همه چیز حل شود. ملیپوشان باید پا به پای تمرینهای بدنی و تاکتیکی، مهارتهای روانی را نیز تمرین کنند.