امیرالمومنین امام علی علیه
السلام هنگامی که در پى جنازه اى مى رفت شنيد كه مردى مى خندد، فرمود:
گويى مرگ بر غير ما نوشته شده، و حق بر غير ما واجب گرديد، و گويا اين
مردگان مسافرانى هستند كه به زودى باز مى گردند، در حالى كه بدن هايشان را به گورها مى سپاريم، و ميراثشان را مى خوريم.
گويا ما پس از مرگ آنان جاودانه ايم !!! آيا چنين است، كه اندرز هر پند دهنده اى از زن و مرد را فراموش مى كنيم در حالى كه نشانه تيرهاى بلا و آفات قرار گرفته ايم؟
متن حدیث:
وَ تَبِعَ جِنَازَةً فَسَمِعَ رَجُلًا يَضْحَكُ فَقَالَ كَأَنَّ الْمَوْتَ
فِيهَا عَلَى غَيْرِنَا كُتِبَ وَ كَأَنَّ الْحَقَّ فِيهَا عَلَى غَيْرِنَا
وَجَبَ وَ كَأَنَّ الَّذِى نَرَى مِنَ الْأَمْوَاتِ سَفْرٌ عَمَّا قَلِيلٍ
إِلَيْنَا رَاجِعُونَ نُبَوِّئُهُمْ أَجْدَاثَهُمْ وَ نَأْكُلُ
تُرَاثَهُمْ كَأَنَّا مُخَلَّدُونَ بَعْدَهُمْ ثُمَّ قَدْ نَسِينَا كُلَّ
وَاعِظٍ وَ وَاعِظَةٍ وَ رُمِينَا بِكُلِّ فَادِحٍ وَ جَائِحَةٍ .
«نهج البلاغه،حکمت 122»