دیوید سانجر در روزنامه نیویورک تایمز نوشت: از دیدگاه صاحبنظران سیاسی و
استراتژیستها، موفقیت در پایان کار توافق هستهای ایران، دستاورد مهم و یا
شکست سیاست خارجی «اوباما» ارزیابی خواهد شد. همه مقدمات لازم کار در
آمریکا برای گفتوگو با ایران از دو سال پیش با آماده کردن ذهن افکار عمومی
و ایجاد کانالهای ارتباطی پشت پرده آغاز شد. انتخاب حسن روحانی هم نقش
تعیین کننده در این چالش دشوار داشت. کانال محرمانه برای مذاکره با
ایرانیها را «ویلیام برنز» قائم مقام وزارت خارجه آمریکا از طریق عمان
راهاندازی و هدایت کرد.
نیویورک تایمز با اشاره به خباثتهای رئیس
جمهور آمریکا مینویسد: اوباما از سال 2009 در جریان جزئیات تأسیسات
هستهای ایران قرار داشت. در همان سال بود که او مجوز خرابکاری سایبری در
این تأسیسات را صادر کرد و به موازات آن قانون تحریمها علیه ایران هم در
دولت آمریکا به تصویب رسید با این هدف که این تلاشها ایران را وادار به
نشستن پشت میز مذاکره نماید.این روزنامه با اشاره به نقش معاون وزیر خارجه
آمریکا در مذاکرات مینویسد: شرمن ظرف مهلت شش ماهه توافق موقت موظف است با
بروز رفتاری ملایم با ایران، این کشور را متقاعد سازد زیرساختهای
هستهایاش که چندین میلیارد دلار هزینه آن کرده است را منهدم سازد و فراتر
از یک تعلیق ساخته با محدودیتهای مهم کنار بیاید. سناتور جمهوریخواه
«مارک کرک» از ایالت «ایلینویز» در این باره میگوید «باید سیاستی اتخاذ
شود تا تضمین داده شود ماجرای هستهای کره شمالی بار دیگر تکرار نخواهد
شد.» اما شرمن، ایران را با کره شمالی قابل مقایسه نمیداند.
شرمن
میگوید آمریکا میکوشد با حذف بخشی از تحریمها موجبات رضایت خاطر طبقه
متوسط و ایرانی را فراهم کند که بتوانند به خارج سفر کنند و جهان را
ببینند(!) این اهرم درباره کره شمالی که در جهان منزوی بود وجود
نداشت.نیویورک تایمز اضافه کرد: اهتمام دستگاههای اطلاعاتی آمریکا این است
که جویا شوند میزان اختیارات ظریف در پرونده تا چه حد است. شرمن هم گفته
است که فقط قصد آزمودن ظریف را دارد. او میافزاید «ظریف مجذوب کننده است
اما من هم ساده لوح نیستم و به گفته رئیس جمهور به دیپلماسی فرصت کار
دادهام.»