وحید یامینپور به تازگی با انتشار یادداشتی با عنوان «یک بام و دو هوا در دغدغه دین و فرهنگ!» به تفصیل درباره این مساله سخن گفته که چه عواملی باعث میشود که گروهی سیاستهای رسانه ملی در ترویج روسریهای رنگارنگ را نادیده گرفته ولی همزمان وقتی شخصی مانند کلهر در یک ویژهنامه لایی درباره چرایی رنگ مشکی چادر پرسش میکند، به شدت او را مورد نقد قرار میدهند. متن کامل گفتههای یامینپور را به نقل از وبلاگش میخوانید:
«در عرصه فرهنگ، بنده به معناى واقعىِ کلمه، احساس نگرانى مىکنم و حقیقتاً دغدغه دارم. این دغدغه از آن دغدغههایى است که آدمى به خاطر آن، گاهى ممکن است نصفِ شب هم از خواب بیدار شود و به درگاه پروردگار تضرّع کند. من چنین دغدغهاى دارم»
مقام معظم رهبری. 22/4/1373
سید عزت الله ضرغامی در مصاحبه با هفته نامه پنجره 27 مرداد 90:
«صدا و سیما باید الگوسازی کند... البته چادر حجاب برتر است و ما امروز در مورد بسیاری از نقش های نمایشی از چادر استفاده می کنیم که نسبت به گذشته بسیار افزایش یافته و به صورت یک فرهنگ درآمده است که پیش از این در صدا و سیما نبود. اما در کنار آن ترویج حجاب اسلامی متنوع را طبق وظیفه قانونی خود انجام می دهیم. حالا یک نفر سلیقه اش اینطور است که اگر یک روسری آبی ببیند خیال می کند که این اشکال دارد ولی نه هیچ اشکالی ندارد. برخی طرح های زیبای لباس و روسری و مقنعه کامل هیچ اشکالی ندارد و وظیفه ماست که این نوع را تبلیغ کنیم».
حالا شما مقایسه کنید اظهارات کسیکه دستش از همه جا و همه چیز کوتاه است و حتی یک فصلنامه هم به نامش نیست در یک مصاحبه با یک نشریه لایی یک روزنامه می گوید ما به حجاب اعتقاد داریم ولی رنگ سیاه چادر رنگ بدی است و ... با اظهارات رئیس عریض و طویل ترین رسانه و دستگاه تبلیغی کشور که تبلیغ روسری آبی و رنگ های متنوع لباس خانمها را وظیفه خود می داند.
«هر وقت این نظر را میگوییم اضافه میکنیم که چادر حجاب پوشندهتری است. نمیخواهم بگویم که پوشش غیر چادر حجاب نیست؛ نه. اما شما وقتی از اوجی ترویج میکنید، میتوانید مطمئن باشید که سطوح مختلفِ آن را در جامعه ترویج کردهاید. یعنی وقتی از چادر ترویج میکنید، اصل حجاب را به بهترین وجهی ترویج کردهاید. اگر چادر را از حجابی که باید ترویج کرد حذف کنید، مطمئناً بخشی از رعایت حجاب را از دایره ترویج خود خارج کردهاید. این دیگر برو برگرد ندارد و مطلبی روشن و منطقی است. لذا ما اصرار داریم و مقیّدیم که در رادیو و تلویزیون، حجابِ چادر ترویج شود. »
مقام معظم رهبری23/12/1373
نسبت به چه موضوعاتی حساس باشیم؟ اصلا در حساسیت به خرج دادن به موضوعات فکر کنیم یا اشخاص و جریان های سیاسی؟ کدام دستگاه های دولتی بیشتر نیاز به نظارت دارند؟ علما را نسبت به کدام دستگاه ها و موضوعات حساس کنیم؟ در حال حاضر اولویت های فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و... کشور کدامند؟ راستی جنگ نرم، تهاجم فرهنگی، استعمار فرانو، تهدید ارزش های اسلامی و... چه شد؟
بیش از همه این دردناک است که اولویت های اصلی نظام روی زمین می مانند و رسانه های پرتعداد مکتوب و غیرمکتوب بر سر مسائل دسته چندم به منازعه مشغول می شوند. آیا آنقدر رسانه را میشناسیم که بفهمیم روابط خارج از عرف و ضد حیا و ضدعفت هنرپیشه ها و مجری های محجبه(!) با روسری های آبی و قرمز ولی با حجاب کامل(!) لطمه شدیدتری به مفهوم و معنای حجاب و عفاف میزند یا همچنان درگیر الفاظی هستیم که ممکن است کسی در اثر بدفهمی یا بدسلیقگی در یک نشریه مطرح کرده باشد.
حرف اصلی: حجاب و حیا و عفاف در روش ارتباطی زن و مرد معنای اصلی خود را می یابد و نه فقط در شکل پوشش. اینکه چادری ها در روابط میان فردی شان در فیلمها و سریال ها و یا برنامه های گفتگو محور بیعفتی کنند به مراتب اسفناک تر و دهشتناک تر است تا زنان و دخترکان کم حجاب و یا اصلا بی حجاب. می خواهم از جناب ضرغامی خواهش کنم به برخی خانمهای مجری اجازه ندهند که چادر سر کنند!
نویسنده را به اینکه با رنگ شاد یا انواع جذاب پوشش مشکلی دارد متهم نکنید. عنوان این نوشته را به "یک بام دو هوا در دغدغه ی دین و فرهنگ" تغییر دادم تا همه حرفم را همان اول بزنم. اگر سیاهی چادر روزی "مساله"ی ما میشود و سراسیمه بدنبال مبانی فقهی یا تاریخی آن می گردیم حواسمان باشد که درافتادن با سیاهی چادر چگونه رخ می دهد؟ از طریق یک مصاحبه با یک نشریه یا ترویج روسری های رنگی در رسانه ملی با میلیونها نفر مخاطب؟!
اشتباه نکنید... این یادداشت برای نقد ضرغامی فقط نیست. هدف اول من نهیب زدن به شیوه انتقاد از حوزه فرهنگ است و اینکه چقدر سوال هست که هنوز به آنها پاسخ نداده ایم. اکنون همه دغدغهمندان شریف و متعهدی که در ماجرای خاتون بدرستی احساس خطر کردند را دعوت می کنم که در خصوص مهمترین دستگاه فرهنگی و تبلیغی کشور فکر کنند و راهبرد ارائه دهند. آیا این درست است که رئیس سازمان صدا و سیما ترویج روسری رنگی را وظیفه خود تلقی کند و سال ها با حساسیت و جدیت هم به این وظیفه اش عمل کند ولی احدی به این وظیفه رسانه ای خرده نگیرد؟! و آیا این رشد و تکلیف مداری ماست که فقط برای گفتن حرفی که سال هاست در عملی کردن آن در رسانه ملی می کوشد، به میدان می آییم؟!!!