اخيرا و به دنبال افزايش احتمال استيضاح آقاي فرجي دانا – وزير علوم
وتحقيقات – زيباکلام به دفاع از اقدامات نسنجيده و خلف وعده فرجي دانا
برخاسته است. وي در بخشي از يادداشت خود که در يکي از نشريات مدعي
اصلاحطلبي به چاپ رسيده مينويسد: «نمايندگاني که برخي از آنها80 درصد
وحتي 90 درصد مردم حوزه انتخابيهشان به آنها رأي ندادند چگونه ميتوانند
مدعي سخن گفتن از جانب مردم شوند؟»
در پاسخ به آقاي زيباکلام و اندک کسان ديگري که چون وي ميانديشند، بايد گفت:
1- چرا وقتي مجلس، خواست دولت را اجابت ميکند، ادعا نميکنيد که اين مجلس در رأس امور نيست و... اما وقتي بر خلاف نظر شخصي شما تصميمي ميگيرد، اعتراض ميکنيد؟!
2- چرا به جاي اين که دليل مستند ومنطقي در رد اقدام مجلس و دفاع از وزير متخلف بياوريد، به تحليلهاي سطحي پناه ميبريد؟!
3- با اين استدلال، آقاي زيباکلام! آيا شما آقاي عليرضا محبوب - تنها نماينده اصلاح طلب تهران با کسب 6/2 درصد آراي حوزه انتخابيهاش! را منتخب مردم ميدانيد؟! و از ديد شما آيا وي حق رأي و اظهار نظر در مجلس دارد يا خير؟ اين تنها يک نمونه است و طبق مبناي شما، اگر آراي نمايندگان مدعي اصلاحات که در انتخابات مجلس ششم سوار بر موج کاذب و سياسي ايجاد شده آن ايام وارد مجلس شدند را هم بررسي کنيم، بسياري از آنها که همفکر شما هستند، حق نمايندگي نخواهند داشت!
4- آقاي زيباکلام در دفاع از وزير دولت آقاي روحاني و خدشه وارد کردن به ساحت مجلس وحق قانوني آن، از استدلال يا به عبارت بهتر مغالطهاي استفاده ميکند که بر اساس آن رياست جمهوري آقاي روحاني نيز زير سؤال ميرود؛ چرا که رأي 18 ميليوني در کشور 76 ميليوني حدود 23 درصد را تشکيل ميدهد. آقاي زيباکلام! تکليف را مشخص کنيد. اگر ملاک نظر شما باشد آقاي روحاني را نبايد به عنوان رئيس جمهور بپذيريد و دفاع از وزير وي نيز به طريق اولي معنا ندارد. و اگر ملاک را قانون قرار دهيم، هم آقاي روحاني رئيس جمهور است و هم نمايندگان مجلس منتخبان مردم هستند و توهين به منتخب مردم توهين به مردم است.