‌دلیل عدم ذکر نام اميرالمومنين(ع)در قرآن

مدیر دانشنامه قرآن پژوهی با تشریح برخی آیاتی که در شأن امام علی(عليه السلام) نازل شده است، تأکید کرد: در قرآن به فضایل و ویژگیهای خاص آن حضرت در آیات فراوانی اشاره شده و برخی تا 500 آیه را مربوط به اخلاقیات، ولایت و امامت و در شأن امام علی دانسته‌اند.

به گزارش 598 به نقل از نقدنيوز ، حجت الاسلام حسین علوی مهر مدیر دانشنامه قرآن پژوهی در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه در هیچ آیه ای از آیات قرآن بطور مستقیم نام امام علی(عليه السلام) ذکر نشده است گفت: البته به برخی از فضایل و یژگیهای مختص حضرت امیرالمؤمنین(عليه السلام) در قرآن اشاره شده است.
وی افزود: این از حکمتهای الهی است که نام امام علی(عليه السلام) در قرآن ذکر نشده و ویژگیهای خاص آن توصیف شده است چون احتمال اینکه قرآن دستخوش تحرف شود زیاد بود و معاندانی که کمر همت برای کشتن امام علی(ع)بسته بودند به هر صورتی بود نام ایشان را از قرآن حذف می کردند اما به فضایل و ویژگی های خاص آن حضرت در آیات فراوانی اشاره شده که برخی تا 500 آیه را مربوط به اخلاقیات، ولایت و امامت و ...و در شأن امام علی دانسته اند.

حجت الاسلام علوی مهر به برخی مصادیق باطنی آیات که در شأن امام علی است اشاره کرد و افزود: آیه 20 سوره الرحمن که می فرماید: «مرج البحرین یلتقیان» «بینهما برزخ لا یبغیان» در روایات از ائمه معصوم نقل شده است که منظور از "بحرین" حضرت علی و حضرت فاطمه است.
 
وی با اشاره به آیاتی که شیعه و سنی آن را تنها در شأن فضائل خاص امام علی(عليه السلام) دانسته اند گفت: یکی از مهمترین مسائل بحث ولایت امیرالمؤمنین(عليه السلام)است که در آیه 55 سوره مائده: إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُواْ الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاَةَ وَیُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَهُمْ رَاکِعُونَ؛ ولى شما تنها خدا و پیامبر اوست و کسانى که ایمان آورده‏اند همان کسانى که نماز برپا مى‏دارند و در حال رکوع زکات مى‏دهند. که منابع و تفاسیر شیعه روایت کرده اند که این آیه در شأن امام علی است.
 
وی افزود: بر اساس این روایت که به دلیل کثرت قابل انکار نیست، امام علی(عليه السلام) روزی در مسجد در حال نماز بودند که فقیری می آید و طلب کمک می کند اما کسی به او توجه نکرده و در این لحظه امام علی در حال رکوع انگشتر خود را در می آورد و به او هدیه می کند. این آیه تنها به این نکته که شخص خاصی انگشتر را عطا کرده اشاره ندارد بلکه آنچه اهمیت بیشتری دارد همان ولایت امام علی (عليه السلام) است که در آغاز آیه بدان اشاره شده است.
 
مدیر دانشنامه قرآن پژوهی تأکید کرد: ولایت در اینجا با توجه به معنای لغوی آن که اهل سنت نیز بدان آگاه هستند دوستی نیست و در هیچکدام از منابع اصیل لغت ولایت به معنی دوستی نیست بلکه ولایت به معنی سرپرستی گرفته شده است و این آیه اشاره به سرپرستی و رهبری و امامت حضرت امیر(عليه السلام) دارد.
 
حجت الاسلام علوی مهر با استناد به آیه 207  سوره بقره تأکید کرد: خداوند در این آیه می فرماید: وَمِنَ النَّاسِ مَن یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ وَاللّهُ رَؤُوفٌ بِالْعِبَادِ؛ و از میان مردم کسى است که جان خود را براى طلب خشنودى خدا مى‏فروشد و خدا نسبت به [این] بندگان مهربان است  . این آیه مربوط به زمانی است که امام در لیلة المبیت برای نجات پیامبر از دست مشرکان در بستر ایشان خوابید و این آیه در شأن امام علی نازل شد. همچنین آیات سوره "هل اتی" و نیز در آنجا که قرآن می فرماید: اِنَّما نُطعِمُکُم لِوَجهِ اللهِ لا نُریدُ مِنکُم جَزائاً وَلا شَکوراً به فضایل حضرت زهرا و امام علی اشاره دارد که سه شب متوالی افطاری خود را به فقیر مسکین و اسیر عطا کردند.

وی در پایان تأکید کرد: در آیه مباهله حضرت علی(عليه السلام) "نفس" پیامبر شمرده شده که بسیار اهمیت دارد یا آیه اکمال در سوره مائده  که" الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دینا" که برخی از اهل سنت و تمام علمای شیعه تأکید دارند که در این آیه منظور ولایت امام علی(عليه السلام) است و سوره "عادیات" نیز در فضیلت مبارزات حضرت توصیفاتی دارد.