چهارمین وزیر پیشنهادی ورزش و جوانان دولت یازدهم از لزوم ارتقای جایگاه جوانان در حد معاونت ریاست جمهوری سخن می‌گوید ارتقایی که حقیقتش تنها بازگشت به سیاست‌های دولت هشتم و تشکیل سازمان ملی جوانان است.
به گزارش 598 به نقل از فارس، وزارت ورزش و جوانان این روزها طلسم شده است و سومین وزیر پیشنهادی دولت یازدهم هم نتوانست رأی اعتماد را از نمایندگان ملت در مجلس اخذ کند و به این ترتیب چهارمین وزیر از سوی رئیس جمهور به مجلس معرفی شد تا یکشنه این هفته برای کسب رأی اعتماد در مجلس حاضر شود.
محمود گودرزی به عنوان چهارمین وزیر پیشنهادی ورزش و جوانان بازهم چهره‌ای است که در حوزه ورزش شناخته شده تر است.
وی در اولین اظهار نظرهای رسمی خود در میان خبرنگاران به لزوم ارتقای ساختار حوزه جوانان اشاره می‌کند و اینکه حوزه جوانان باید به معاونت ریاست جمهوری و یا یک سازمان مستقل مانند سازمان محیط زیست ارتقا پیدا کند تا دستوراتش نافذ شود.
نکته قابل تأمل این جا است که چهارمین وزیر پیشنهادی ورزش و جوانان برای درمان و بهبود وضعیت حال جوانان از ارتقا صحبت می‌کند، ارتقایی که حقیقتش بازگشت به عقب و بازگشت به سیاست‌های دولت هشتم است و آیا اگر راه حل نهایی برای تحت‌الشعاع نبودن ورزش از جوانان روی آوردن به تشکیل دوباره سازمان ملی جوانان است پس ادغام با چه هدفی انجام شد و آیا سپردن مدیریت و برنامه‌ریزی برای مهمترین بخش از سرمایه انسانی کشور به آزمون و خطا راه صحیحی است؟
سازمان ملی جوانان سازمان دولتی بود که در اواخر دولت هشتم براساس قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جهت ساماندهی اساسی امور جوانان کشور تشکیل شد و مدیریت آن به رحیم عبادی سپرده شد و پس از وی در دولت نهم محمد جواد حاج علی اکبری و پس از وی نیز مهرداد بذرپاش در تاریخ دوم مرداد 88 طی حکمی به سمت معاون رئیس جمهور و رئیس این سازمان منصوب شد.
از اهداف سازمان ملی جوانان، حل مسائل جوانان، اعتلا و رشد نسل جوان کشور و استفاده بهینه از استعدادها و توانایی‌های نسل جوان بود و وظایفی مانند، مطالعه و پژوهش در حوزه‌های راهبردی امور جوانان، تدوین برنامه جامع ساماندهی امور جوانان کشور، دریافت گزارش عملکرد دستگاه‌های اجرایی مرتبط با امور جوانان و بررسی فعالیت‌های این دستگاه‌ها، مطالعه و بررسی قوانین و مقررات مربوط به جوانان، تهیه گزارش وضعیت جوانان کشور در سطح ملی، ارائه شیوه‌های مناسب برای استفاده بهینه از استعدادها و توانایی‌های جوانان از وظایف این سازمان بود. این سازمان نوپا زیاد دوام نیاورد و در دی ماه سال 89 نمایندگان مجلس با 141 رأی موافق ادغام سازمان‌های تربیت بدنی و سازمان ملی جوانان را مصوب کردند و وزارت ورزش و جوانان تشکیل شد.
وزارتخانه‌ای که از زمان تأسیس تا کنون با اینکه بودجه دو سازمان مستقل را در اختیار دارد گام مثبتی در حل مشکلات جوانان برنداشته است و در پاسخ به انتقادهایی نیز که مطرح می‌شود مسئولان تنها به گفتن این جمله بسنده می‌کنند که ما تنها سیاست‌گذار هستیم و اجرای آنها بر عهده ما نیست!
اما سیاست‌هایی نیز که در این مدت بر روی آنها مانور زیادی داده شد به سرانجام نرسید، مانند قانون تسهیل ازدواج جوانان که حتی آیین نامه اجرایی آن نیز تدوین نشد و برگزاری جلسات نخبگان جوان با مسئولان که نیامده در ابتدای راه متوقف شد و هم اکنون مسئولان و نمایندگان مجلس باز هم به این نتیجه رسیده‌اند که تفکیک ورزش از جوانان بهترین راه حلی است که می‌تواند به بهبود حال جوانان کمک کند.
نکته قابل تأمل دیگر این است که از آغاز به کار دولت تا کنون گودرزی چهارمین وزیر پیشنهادی برای تصدی وزارت ورزش و جوانان است و همین موضوع نشان می‌دهد که برقراری تعادل بین دو حوزه ورزش و جوانان کار آسانی نیست و متأسفانه نمی‌توانیم شخصی را انتخاب کنیم که به هر دو حوزه تسلط کافی داشته باشد و بتواند اعتدال را در هر حوزه رعایت کند.
هم اکنون نیز گام‌های وزیر پیشنهادی وزارت ورزش و جوانان تا رسیدن به سازمان ملی جوانان به عقب برداشته می‌شود، وعده دیگری که گودرزی برای ارتقای جایگاه جوانان در وزارتخانه ارائه می‌دهد تشکیل شورای عالی جوانان است اما مگر پیش از این شورای عالی جوانان وجود نداشت؟
تشکیل شورای عالی جوانان در سال 71 به تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی رسید که اهداف متعددی برای آن عنوان شد از جمله رشد متعادل و همه جانبه شخصیت جوانان براساس اصول، اهداف و آرمان‌های انقلاب اسلامی.
این شورا به ریاست رئیس جمهور و در غیاب رئیس جمهور به ریاست معاون اول رئیس جمهور و با حضور 5 وزیر و رئیس سازمان صداو سیما و مشاور رئیس جمهور در امور زنان و 4 صاحب نظر از اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی تشکیل می‌شد که البته این طرح حوزه جوانان نیز در میانه راه متوقف شد و در دولت‌های پنجم و ششم 11 جلسه، در دولت‌های هفتم و هشتم 15 جلسه و در دولت‌های نهم و دهم تقریباً 11 جلسه برگزار شد در حالی‌که احمدی نژاد رئیس جمهور وقت در سال 86 تأکید کرد جلسات هر دو ماه یکبار به طور منظم برگزار شود اما حتی سالی یکبار نیز این جلسه تشکیل نشد و این شورا تعطیل شد!
به نظر می‌رسد چهارمین وزیر پیشنهادی جوانان و مشاوران وی باید دقت کنند که حوزه جوانان حوزه‌ای نیست که در آن بتوان با آزمون و خطا به نتیجه رسید و بهتر است طرح‌هایی ارائه دهند که اگر در سال‌های آتی زمانی که جوانان تحقق وعده‌های داده شده را از آنان مطالبه کردند پاسخگو باشند.
محمود گودرزی به عنوان چهارمین وزیر پیشنهادی ورزش و جوانان بازهم چهره‌ای است که در حوزه ورزش شناخته شده تر است.
وی در اولین اظهار نظرهای رسمی خود در میان خبرنگاران به لزوم ارتقای ساختار حوزه جوانان اشاره می‌کند و اینکه حوزه جوانان باید به معاونت ریاست جمهوری و یا یک سازمان مستقل مانند سازمان محیط زیست ارتقا پیدا کند تا دستوراتش نافذ شود.
نکته قابل تأمل این جا است که چهارمین وزیر پیشنهادی ورزش و جوانان برای درمان و بهبود وضعیت حال جوانان از ارتقا صحبت می‌کند، ارتقایی که حقیقتش بازگشت به عقب و بازگشت به سیاست‌های دولت هشتم است و آیا اگر راه حل نهایی برای تحت‌الشعاع نبودن ورزش از جوانان روی آوردن به تشکیل دوباره سازمان ملی جوانان است پس ادغام با چه هدفی انجام شد و آیا سپردن مدیریت و برنامه‌ریزی برای مهمترین بخش از سرمایه انسانی کشور به آزمون و خطا راه صحیحی است؟
سازمان ملی جوانان سازمان دولتی بود که در اواخر دولت هشتم براساس قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جهت ساماندهی اساسی امور جوانان کشور تشکیل شد و مدیریت آن به رحیم عبادی سپرده شد و پس از وی در دولت نهم محمد جواد حاج علی اکبری و پس از وی نیز مهرداد بذرپاش در تاریخ دوم مرداد 88 طی حکمی به سمت معاون رئیس جمهور و رئیس این سازمان منصوب شد.
از اهداف سازمان ملی جوانان، حل مسائل جوانان، اعتلا و رشد نسل جوان کشور و استفاده بهینه از استعدادها و توانایی‌های نسل جوان بود و وظایفی مانند، مطالعه و پژوهش در حوزه‌های راهبردی امور جوانان، تدوین برنامه جامع ساماندهی امور جوانان کشور، دریافت گزارش عملکرد دستگاه‌های اجرایی مرتبط با امور جوانان و بررسی فعالیت‌های این دستگاه‌ها، مطالعه و بررسی قوانین و مقررات مربوط به جوانان، تهیه گزارش وضعیت جوانان کشور در سطح ملی، ارائه شیوه‌های مناسب برای استفاده بهینه از استعدادها و توانایی‌های جوانان از وظایف این سازمان بود. این سازمان نوپا زیاد دوام نیاورد و در دی ماه سال 89 نمایندگان مجلس با 141 رأی موافق ادغام سازمان‌های تربیت بدنی و سازمان ملی جوانان را مصوب کردند و وزارت ورزش و جوانان تشکیل شد.
وزارتخانه‌ای که از زمان تأسیس تا کنون با اینکه بودجه دو سازمان مستقل را در اختیار دارد گام مثبتی در حل مشکلات جوانان برنداشته است و در پاسخ به انتقادهایی نیز که مطرح می‌شود مسئولان تنها به گفتن این جمله بسنده می‌کنند که ما تنها سیاست‌گذار هستیم و اجرای آنها بر عهده ما نیست!
اما سیاست‌هایی نیز که در این مدت بر روی آنها مانور زیادی داده شد به سرانجام نرسید، مانند قانون تسهیل ازدواج جوانان که حتی آیین نامه اجرایی آن نیز تدوین نشد و برگزاری جلسات نخبگان جوان با مسئولان که نیامده در ابتدای راه متوقف شد و هم اکنون مسئولان و نمایندگان مجلس باز هم به این نتیجه رسیده‌اند که تفکیک ورزش از جوانان بهترین راه حلی است که می‌تواند به بهبود حال جوانان کمک کند.
نکته قابل تأمل دیگر این است که از آغاز به کار دولت تا کنون گودرزی چهارمین وزیر پیشنهادی برای تصدی وزارت ورزش و جوانان است و همین موضوع نشان می‌دهد که برقراری تعادل بین دو حوزه ورزش و جوانان کار آسانی نیست و متأسفانه نمی‌توانیم شخصی را انتخاب کنیم که به هر دو حوزه تسلط کافی داشته باشد و بتواند اعتدال را در هر حوزه رعایت کند.
هم اکنون نیز گام‌های وزیر پیشنهادی وزارت ورزش و جوانان تا رسیدن به سازمان ملی جوانان به عقب برداشته می‌شود، وعده دیگری که گودرزی برای ارتقای جایگاه جوانان در وزارتخانه ارائه می‌دهد تشکیل شورای عالی جوانان است اما مگر پیش از این شورای عالی جوانان وجود نداشت؟
تشکیل شورای عالی جوانان در سال 71 به تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی رسید که اهداف متعددی برای آن عنوان شد از جمله رشد متعادل و همه جانبه شخصیت جوانان براساس اصول، اهداف و آرمان‌های انقلاب اسلامی.
این شورا به ریاست رئیس جمهور و در غیاب رئیس جمهور به ریاست معاون اول رئیس جمهور و با حضور 5 وزیر و رئیس سازمان صداو سیما و مشاور رئیس جمهور در امور زنان و 4 صاحب نظر از اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی تشکیل می‌شد که البته این طرح حوزه جوانان نیز در میانه راه متوقف شد و در دولت‌های پنجم و ششم 11 جلسه، در دولت‌های هفتم و هشتم 15 جلسه و در دولت‌های نهم و دهم تقریباً 11 جلسه برگزار شد در حالی‌که احمدی نژاد رئیس جمهور وقت در سال 86 تأکید کرد جلسات هر دو ماه یکبار به طور منظم برگزار شود اما حتی سالی یکبار نیز این جلسه تشکیل نشد و این شورا تعطیل شد!
به نظر می‌رسد چهارمین وزیر پیشنهادی جوانان و مشاوران وی باید دقت کنند که حوزه جوانان حوزه‌ای نیست که در آن بتوان با آزمون و خطا به نتیجه رسید و بهتر است طرح‌هایی ارائه دهند که اگر در سال‌های آتی زمانی که جوانان تحقق وعده‌های داده شده را از آنان مطالبه کردند پاسخگو باشند.
اخبار ویژه
قربانی کردن قانون به نفع فرد!
شایعه دیدار ایلان ماسک با سفیر ایران:
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
