بازگشت به 10 سال قبل غیرممکن است

مذاکرات پیچیده تیم دیپلماسی ایرانی با 1+5 وارد مراحل حساسی شده است که عبور به سلامت از این پیچ مهم، نیاز به تیزهوشی، بصیرت و روحیه انقلابی دارد.

به گزارش پایگاه خبری- تحلیلی "خیبرآنلاین"، طی مدت اخیر، بسیاری از دلسوزان انقلاب اسلامی به انحاء مختلف کوشیدند تا خطر لبخندهای فریب کارانه حریف به اطلاع ظریف و دوستانش برسانند و البته قطعا این پیام به بچه های مذاکره کننده انقلاب رسید، اما چگونگی پیگیری اهداف عالیه ی انقلاب در چنین مذاکراتی از اهمیت به سزایی برخوردار است.

براساس این گزارش، متاسفانه عده ای در داخل از روی غرض و یا ساده لوحی رفع تمام مشکلات کشور را به موضوع رابطه با آمریکا گره زده اند که در این باره رسانه های مختلف و کارشناسان واقع گرا، بارها و بارها تحلیل های خود را ارایه کرده اند.

از جمله در همین پایگاه خبری مطالبی با این سرفصل که آمریکا در بدترین شرایط تاریخی و ایران در یکی از بهترین برهه ها قرار دارد، منتشر شده است که در آرشیو موجود است.

از سوی دیگر، برخی با بریده بریده کردن فرمایشات امام خامنه ای که در آن راجع به مذاکرات جاری مسایل مهمی مطرح شد، هرگونه نقد، هشدار و تحلیلی برخلاف نظر تیم مذاکره کننده را محکوم به حذف و سکوت می کنند که از جماعت مدعی اعتدال، چنین رفتاری دور از انتظار بوده است.

با این همه، براساس همان بیانات مهم ولی امر مسلمین در روز 12 آبان که فرمودند "ما از هر اقدام مسئولان که در جهت مصلحت کشور باشد حمایت می کنیم اما این توصیه را هم به مردم و مسئولان و به ویژه جوانان داریم که چشم های خود را کاملاً باز کنید زیرا تنها راه رسیدن به اهداف ملت، حفظ آگاهی و هوشیاری است"، بر خود لازم می دانیم براساس آموزه های انقلابی، هشدارها را با صدای بلند اعلام کنیم.

طی دو سه روز گذشته و تا لحظه انتشار این مطلب، خبرهای ضد ونقیضی از توافقات ایران و 1+5 (بخوانید آمریکا!) منتشر شده است. دیدارهای چندجانبه وزیر امور خارجه کشورمان با همتای آمریکایی و... که هنوز مشخص نیست آیا اقدامات به جایی بوده یا نابجا، تماس های پی در پی سران آمریکا با رژِم صهیونیستی و درجریان گذاردن دشمنان قسم خورده ی اسلام و انقلاب از محتوای مذاکرات درحالی که همچنان سعی می شود مشروح آن از دید مردم ایران مخفی بماند، و در کنار اینها، جوسازی سنگین رسانه های غربی- صهیونیستی همه و همه حس ناخوشایندی را از جریان مذاکرات به نیروهای انقلابی و امت ایران منتقل می کند.

برخی سخن از تعلیق غنی سازی می گویند، برخی از پذیرش پروتکل الحاقی می نویسند، عده ای دیگر از کاهش درصد غنی سازی خبر می دهند و خلاصه در آشفته بازار محرمانه ماندن متن مذاکرات از ملت و نه دشمنان، هرکسی از ظن خود خبری و تحلیلی ارایه می نماید.

تیم دیپلماسی دولت یازدهم که ظاهرا اصلی ترین بار این دولت در همه ی زمینه ها (از اقتصادی تا سیاسی!) ا به دوش می کشند، در تلاش هستند تا به هر قیمتی شده وعده ی 100 روزه شیخ حسن روحانی به مردم را حداقل در زمینه خارجی به سرانجامی برسانند تا برای گزارش دوسه روز آینده رییس دولت، محتوایی در اختیار داشته باشند اما این سرعت و شتاب، نگرانی های جدی را برانگیخته است.

تیم مذاکره کننده که مورد حمایت رهبر معظم انقلاب و نیروهای داخلی است، باید به طرف غیرقابل اعتماد غربی اش پیام ملت ایران را برساند که بازگشت به عقب نشینی 10 سال گذشته غیرممکن است.

موضوع تعلیق غنی سازی سال های 82 و 83 که دوسال کشور را در این زمینه عقب انداخت و بعدها، همه فهمیدند که حتی با اینگونه کارها مطلقا امیدی به طرف های غربی وجود نخواهد داشت، به بایگانی تاریخ پیوسته است.

در واقع، اگر 10 سال قبل این کار را نمی کردیم ممکن بود برخی مدعی شوند که اگر یکبار عقب نشینی می کردید مشکلات حل و پرونده هسته ای عادی می شد اما با تجربه تعلیق موقت، همه درک کردند که طرفهای ما دنبال اهداف دیگری هستند؛ پس تکرار آن کاملا مردود و غیرممکن است.

ضمن اینکه وضع هسته ای امروز ایران با یک دهه قبل از زمین تا آسمان متفاوت است. بنابراین پای فشردن طرف های غربی بر موضوعاتی که 10 سال قبل نیز پیگیر آنها بودند نشان می دهد که آنان در گذشته باقی مانده اند و حتی از لحاظ فکری و ذهنی نیز کوچکترین پیشرفتی نداشته اند.

نمایندگان جمهوری اسلامی در مذاکرات باید با روش های خاص خود به اطلاع حریف برسانند که ایرانیان نسبت به این مذاکرات خوش بین نیستند و همچنین به طرف غربی اعتماد ندارند. اگر بنای توافقی احتمالی هم هست باید ابتدا اعتماد مردم جلب شود که در این مسیر، گام نخست را باید آنها بردارند.

به هر ترتیب، باتوجه به اینکه تا این لحظه، هنوز خبر نهایی مذاکرات 3 روزه ژنو 5 مخابره نشده و چندمین دیدار چندجانبه ظریف با وزیر خارجه آمریکا و سایر همتایان به تاخیر افتاده، تحلیل جامع و کلی در این باره را به آینده موکول می کنیم اما نمی توانیم از کنار نگرانی های خود بی توجه باشیم.