خزانه امنیت هم خالی است؟!

به گزارش 598 به نقل از خبرنگار گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، نه به عنوان طعنه و نیش و کنایه، واقعا برایم سوال شده که چرا هر موقع اصلاح طلبان در قدرتند یا نفوذ مضاعفی در سیاست دارند یا اگر هم در دولت نیستند، حکایت سال 88 فتنه گری فزون تر دارند یا هر زمان روزنامه های زنجیره ای بیشتری دارند یا برای عرض اندام گفتاری و البته مشوش، مجال جولان بیشتری دارند یا مثل الان که با غفلت بعضی ها، کلیددار مصادر مهمی اند، ناگهان آمار ترور توسط تروریست های حامی آمریکا در کشور، رشد چشمگیری پیدا می کند؟! و چرا میان حضور مستقیم یا غیرمستقیم اصلاح طلبان در قدرت، با رشد آمار ترور رابطه مستقیم وجود دارد؟! در آخرین نمونه از اقدامات ننگین تروریستی، دیروز صبح دادستان زابل و راننده ایشان مورد هدف گلوله افراد مسلح قرار گرفتند و به درجه رفیع شهادت رسیدند. در 10 روز اخیر برای دومین بار است و در 100 روز اخیر برای چندمین بار که ملت ما، صبح را با این قبیل پیامک های تلخ آغاز می کند. این حق ملت سلحشور ما نیست.

واقعا قول و قرار در ظرف مدت یکصد روز برای رشد چه بود؟! آیا وعده داده شد که یکصد روزه اخبار ناامنی به گوش می رسد یا من باب بهبود اوضاع معیشتی، کارهایی محسوس و قابل لمس انجام می شود؟! واقعا میان قلم زنجیره ای های مدعی طرفداری از دولت و گلوله تروریست های ملعون چه رابطه ای وجود دارد که این همه هم افزا با هم عمل می کنند؟! میان فتنه و ترور، میان قلم فتنه گران حامی آمریکا با گلوله تروریست های حامی آمریکا چه رابطه ای وجود دارد؟! و ناظر بر سخنان چندی پیش فلان فرصت طلب سیاسی درباره احتمال ترور در کشور، آیا نمی توان سرنخ بعضی اقدامات تروریستی را در پاره ای اظهارنظرهای غیرامنیتی و مشکوک رصد کرد؟! و آیا سخنان بودار، درجه آخر به تحرک بیشتر مجموعه های تروریستی ختم نمی شود؟! از آنجا که هزینه نقشه کشی های البته مسبوق به سابقه اصلاح طلبان در ناامن کردن اوضاع کشور عمدتا توسط مظلوم ترین مرزبانان ما و بی ادعاترین دست اندرکاران امنیت در مرزهای شرقی و غربی کشور پرداخت می شود، و از آنجا که آبروی هر بلدی به امنیت آن است و «بهترین بلاد، امن ترین آنهاست» جا دارد به همه این سوالات، پاسخ های محکمی در مقام عمل داده شود. اگر نیم نگاهی به اوضاع و احوال ناامن کشورهای همسایه بیندازیم و اگر اندک تاملی در اخبار هر روزه عراق و افغانستان و پاکستان داشته باشیم، قطعا خواهیم پذیرفت که به لطف نیروهای خدوم نظامی و انتظامی و صدالبته به یمن خون سرخ شهیدان، ایران عزیز ما امن ترین و ایمن ترین کشور دنیاست، لااقل با احتساب شرایط همسایگانش.

در گرداگرد دهانه این آتشفشان سراسر گدازه، حقا که نعمت امنیت در ایران عزیز ما ستودنی است. خب! جا دارد بررسی کنیم که متاثر از کدام شل آمدن ها، کدام سخنان سست، کدام وا دادن ها، کدام مواضع چندپهلو و کدام امتیاز نابجا به فتنه گران در جابه جایی ها، گروهک های تروریستی احساس می کنند شرایط برای کارهای جنایت بارشان فراهم شده؟! و جا دارد دقت کنیم که رفتار و گفتار بعضی ها به وجود آورنده کدام خلا است که مجموعه های تروریستی در پر کردن آن، با آسودگی احساس تکلیف می کنند؟! و باز جا دارد بررسی کنیم متاثر از کدام عمل فرصت ساز، گروهک های تروریستی حامی آمریکا وسوسه می شوند نقشه های خود را عملیاتی کنند؟! آیا جز این است که سپردن کلید بعضی مناصب حساس، به فتنه گران حامی دشمن، خواسته یا ناخواسته سبب افزایش شعاع حرکت گروه های ترور حامی دشمن می شود؟! و این ظن را در ایشان باعث می شود «فضا برای کار ما فراهم شده»؟! آقایان سیاسی! اگر 100 روزه، برخلاف وعده داده شده، خبر خوشی برای معیشت مردم ندارید، لااقل دمی درنگ کنید که بعضی عزل و نصب های شما و پاره ای رفتار و گفتارتان– بی آنکه خود بدانید و بخواهید- نزد مجموعه های تروریست حمل بر کدام چراغ سبز می شود؟! جناب رئیس دولت! به جای آنکه دستیار ویژه امور اقوام و اقلیت های دینی منصوب کنید که با توجه به سابقه اش(!) معلوم نیست دقیقا دارد چه کار می کند(!) آیا بهتر نیست به فکر امنیت حداکثری آحاد این ملت یکپارچه باشید؟! کشور یک کشور است و ملت یک ملت و امنیت یک امنیت و جمهور یک جمهور و رئیس جمهور یک رئیس جمهور! ما در این کشور، اکثریت و اقلیت و این قوم و آن قوم و این دین و آن دین نداریم. فهم این چیزهای بدیهی که دیگر به مذاکره با آمریکا نیاز ندارد! آقای روحانی! در خزانه امنیت این ملک، خون مقدس 300 هزار شهید می درخشد. باور کنید حق این مردم بیش از آن است که صبح را به جای اخبار خوش اقتصادی با خبر ترور آغاز کنند!