به گزارش 598 زاهدان پرس نوشت :
در حوادث پس از انتخابات ریاستجمهوری سال88، ندا آقاسلطان، دختر جوانی که نه در انتخابات شرکت کرده بود و نه در محل درگیریهای روزهای پس از آن شرکت داشت، به شکل مشکوکی کشته شد.
یک:
دستگاههای تبلیغاتی استکبار جهانی و دنبالههای داخلی آنها که به عنوان نیروهای پایگاههای دشمن در روز[ی]نامههای زنجیرهای کار میکنند، از قتل خانم ندا، پیراهن عثمان درست کردند و در حالی که قطعا نظام پاک جمهوری اسلامی دستش به خون وی آغشته نبود و متهمان اصلی مرگ وی، از انگلستان آمده بودند و بلافاصله هم به آغوش روباه پیر بازگشتند، حکومت ایران را متهم به قتل ندا کردند. کسانی که این نقشه را کشیده بودند، 2 نکته مهم را فراموش کرده بودند رعایت کنند؛ یکی، عدم استفاده از دوربین فیلمبرداری حرفهای برای ضبط «نمایش» قتل ندا و دیگر، عجله نکردن برای پخش آن. اگر حادثه فوق، اتفاقی بود، حداکثر باید با دوربین تلفن همراه گرفته میشد و حداقل ساعتی بعد در بیبیسی پخش نمیشد!
آنها پس از اجرای نقشه کثیف خود، در غرب تظاهرات راه انداختند، فیلم مستند(!) ساختند و ندای نگونبخت را به نماد مظلومیت(!) مخالفان نظام تبدیل کردند. در پایگاههای خبری و روزنامههای خویش نیز، پیگیر خون وی بودند؛ نظام بیگناه را مکررا متهم به قتل وی میکردند و...
دو:
هفته گذشته، پلیس انگلستان خبیث، یک راننده سیاهپوست به نام «مارک دوگان» که جوانی 29ساله و پدر 4 فرزند بود را به دلایل نژادپرستانه، به قتل رساند. این اتفاق در محله تاتنهام که از مناطق فقیرنشین لندن است رخ داد و بلافاصله خشم فروخورده و عقدههای حقارت محرومان انگلیسی را بارز کرد. در اعتراضاتی که گرسنگان انگلیسی علیه قتل هموطن مظلوم خود به راه انداختند، حداقل 5 نفر دیگر نیز توسط پلیس به طرز فجیعی به قتل رسیدند. بیبیسیای که برای مرگ ندا گریبان چاک میکرد و علیه نظام اسلامی ایران فحاشی مینمود، پس از قتل مارک دوگان، به سانسور روی آورد، قتل 5 شهروند مستضعف انگلیسی را هم به حساب نیاورد و وقتی دید این رفتار آن، موجب شده بیطرفی تبلیغیاش بشدت زیر سوال رود، خبرها را به صورت بسیار رقیقشده انعکاس داد. سایر رسانههای صهیونیستی دنیا نیز همینطور عمل کردند.
دنبالههای داخلی آنها هم که گرچه نام اصلاحطلب بر خود نهادهاند، عین افسادطلبند طوری اعتراضات محرومان سراسر انگلستان را پوشش دادند که خود بیبیسی وامانده بود!! مطبوعات داخلی که در رثای ندا، خون میگریستند، مارک دوگان را اصلا به حساب نیاوردند و به بررسی نحوه قتل وی و 5 انگلیسی مظلوم دیگر هرگز نپرداختند و قاتلان آنها را هم شماتت نکردند. آنها حتی از شدت عمل پلیس انگلیس و سرعت عمل دستگاه قضایی روباه هم تمجید کردند.
سه:
پیش از دوگان هم در قضیه شهادت خانم «راشل کوری» دختر بشردوست آمریکاییای که در حمایت از ملت فلسطین به سرزمینهای اشغالی رفته بود و هنگام تخریب خانه یک فلسطینی با قرار دادن خود مقابل بولدوزر سعی کرد اسرائیلیها را منصرف کند ولی راننده صهیونیست با راندن بولدوزر روی جسم وی، راشل را به وحشتناکترین وضع به شهادت رساند، رسانههای غرب مستکبر و دنبالههای داخلی آنها خفقان گرفته بودند.
چهار:
گلهای هم از رسانههای اصولگرای داخلی بویژه صداوسیما؛
آیا حوادث انگلیس، فرانسه، اسپانیا و... و قتل 6 انگلیسی به دست پلیس و آتشسوزیهای تاریخی و اغتشاشات کمنظیر اخیر، نباید نه آنگونه که رسانههای آن طرفی، یکهزارم آنچه را در حوادث کوی دانشگاه در سال 78 و فتنه 88 رخ داد چون کوه نمایش دادند، بلكه آنچهكه در حال رخ دادن بود، در کشورمان بازتاب داده میشد؟ آنها آتش گرفتن یک اتوبوس و یکی، دو خودرو و 3-2 موتوسیکلت را نشانه ناآرامیهای گسترده در تهران دانستند، اما ما آتش سوزی عظیمترین ساختمانهای دولتی و تخریب صدها خودرو را در انگلیس و آتش زدن 2هزار خودرو در فرانسه ظرف یک شب را نمیبینیم! چرا رسانههای ما از انعکاس آنچه رخ داده و دفاع از مظلومان و محرومان دنیا ناتوانند؟