دژاگه: من هم مثل فرانک ریبری روزه می‌گیرم

اشکان دژاگه می‌گوید کارلوس کروش او را قانع کرده است که برای تیم ملی ایران بازی کند.
سایت پرتغالی I-online با اشکان دژاگه، ملی‌پوش ایرانی فولام به گفت‌وگو نشست.
بازیکن 27 ساله ایرانی در تیم ملی زیر 21 ساله‌های آلمان با بزرگانی مانند مانوئل نویر، سامی خدیرا و مسوت اوزیل همبازی بود. او در نهایت تصمیم گرفت تیم ملی ایران را انتخاب کند. دژاگه در رقابت‌های انتخابی جام‌جهانی 2014 برزیل در اولین دیدار خود برابر قطر درخشید و توانست دو گل تیم ملی ایران را به ثمر برساند. گفت‌وگوی این سایت پرتغالی با اشکان دژاگه را در زیر می‌خوانید.
از حضور در تیم ملی زیر 21 ساله‌های آلمان و اکنون اینجا در ورزشگاه آزادی کمی توضیح بدهید.
حضور در تیم ملی آلمان بسیار سخت بود. (با خنده) به همین خاطر تصمیم گرفتم تیم ملی ایران را انتخاب کنم. امیدوارم که تیم ملی ایران بتواند در جام‌جهانی 2014 برزیل درخشش خوبی داشته باشد.
چه کسی تو را قانع کرد که ایران را انتخاب کنی؟
کارلوس کروش بود که من را قانع کرد برای تیم ملی ایران بازی کنم. او چند بار با من تماس گرفت و تشویقم کرد تا تیم ملی ایران را انتخاب کنم. اکنون خیلی خوشحالم که در تیم ملی ایران هستم.
درباره زندگی در ایران بگویید؟
در ایران به دنیا آمده‌ام اما وقتی بچه بودم به آلمان رفتیم. از تلویزیون بازی ایران - پرتغال را در جام‌جهانی آلمان دیدم. دیداری که دکو گل فوق‌العاده‌ای زد.
آیا نماز می‌خوانید؟
من قبل از هر مسابقه به زبان فارسی با خدا راز و نیاز می‌کنم. این عادت من است.
در ماه رمضان چطور؟
بله. البته من و خیلی از بازیکنان دیگر مثل ریبری این کار را انجام می‌دهیم.
آیا درست است که در تیم ملی آلمان با مشکلی روبه‌رو شدید؟
نه. مشکلی نداشتم و همه چیز در آنجا تمام شده است.
چه اتفاقی در تیم ملی آلمان برای تو افتاد؟
یک روز تیم ملی آلمان می‌خواست به اسرائیل برود اما از حضور در این تیم منصرف شدم.
چرا؟
برای این که خودم را ایرانی می‌دانم و نمی‌خواستم مشکلی برای کشورم به وجود بیاورم. چند روز بعد با رییس فدراسیون فوتبال آلمان به صورت جداگانه صحبت کردم و همه چیز خیلی خوب به پایان رسید. آنها از من خواستند سیاست را از ورزش جدا کنم اما این تصمیم من کاملا شخصی بود. نمی‌توانستم که ریسک کنم. من با تیم ملی زیر 21 سال آلمان در کنار بازیکنانی مثل مانوئل نویر، بوآتنگ، مت هوملس، سامی خدیرا و مسوت اوزیل هم‌تیمی بودم و بازی‌های خوبی را نیز انجام دادم. تصمیمم برای نرفتن به اسرائیل این مساله بود که حل شد.
مثل ریکاردو کاستا؟
در سال 2009 در ولفسبورگ هم‌تیمی بودیم. او به من خیلی کمک کرد. کاستا بازیکنی دوست و مهربان بود. او کمک‌های زیادی به من کرد.