
وَمَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيرًا * * * شما را چه شده که در راه خدا و [رهایی] مردان و زنان و کودکان مستضعف [ی که ستمکاران هر گونه راه چاره را بر آنان بسته اند] نمی جنگید؟ آن مستضعفانی که همواره می گویند: پروردگارا! ما را از این شهری که اهلش ستمکارند، بیرون ببر و از سوی خود، سرپرستی برای ما بگمار و از جانب خود برای ما یاوری قرار ده. * * * بدون کشته شدن سرنوشت بیهوده است / شهید اگر نتوان شد بهشت بیهوده است
598؛ واکنشهای تند علی دایی روی نیمکت پرسپولیس این روزها انتقادات زیادی را به همراه داشته که در نهایت به نظر میرسد همین اعتراضات منجر به محرومیت دو جلسهای سرمربی پرسپولیس شد.
یکی از منتقدین شهریار در این مورد امیر عابدینی است. مدیرعامل داماش گیلان اخیرا و پس از شکست این تیم برابر سرخپوشان مدعی شد رفتارهای دایی در کنار زمین در طول تاریخ پرسپولیس بینظیر است و سابقه نداشته هیچکدام از مربیان این تیم چنین از خود بیخود شوند.
البته از این آقای مهندس فراموشکار، هیچ عجیب نیست که موقع نقد دایی بعضی از اتفاقات گذشته را از یاد ببرد. عابدینی در حالی شمشیرش را برای دایی از رو بسته که علی پروین پیشتر در همین زمینه مرتکب نوعی رفتار استثنایی شده بود؛ چیزی که شاید در تمام دنیای فوتبال کمنظیر باشد.
موضوع به لیگ دوم حرفهای برمیگردد؛ جایی که سلطان بعد از باخت باور نکردنی چهار بر سه تیمش مقابل ملوان ضمن انتقاد شدید از فدراسیون فوتبال، چندین متر دنبال محمد دادکان دوید و حتی از روی تابلوهای تبلیغاتی هم پرید تا احتمالا با رییس وقت فدراسیون فوتبال برخورد فیزیکی انجام بدهد، اما دستش به او نرسید!
به نظر میرسد با وجود رفتارهای فعلی امثال عابدینی و مایلیکهن، رویانیان پربیراه نمیگوید که باید به پرسپولیسی بودن بعضی از دوستان پیشکسوت شک کرد!