حسین عبدی ابیانه کارشناس مسائل آفریقا و سفیر سابق کشورمان در الجزایر در گفتوگو با خبرنگار بینالملل خبرگزاری فارس، در خصوص انتقال 3500 تفنگدار آمریکایی به آفریقا به بهانه حفاظت از سفارتخانههای این کشور و نیز آموزش نیروهای آفریقایی در مبارزه با تروریسم گفت: آمریکا از سالها قبل تلاش داشته تا نیرویی تحت عنوان «نیروهای واکنش سریع» را در آفریقا مستقر کند.
وی با بیان اینکه این نیروها الان در آلمان و ایتالیا هستند که از این کشورها به آفریقا اعزام میشوند، یادآور شد: در همین خصوص الجزایر یکی از کشورهای مهم مدنظر آمریکا بود. الجزایر با 7 کشور تونس، لیبی، مالی، صحرای باختری، موریتانی، نیجر، مراکش و دریای مدیترانه مرز دارد و پس از آنکه سودان به دو بخش تقسیم شد، الجزایر بزرگترین کشور آفریقایی است.
سفیر سابق ایران در الجزایر با اشاره به اینکه دو سوم این کشور صحرا است که در آن منابع نفتی، گاز و معادن دیگر مانند طلا و سایر معادن کانی قرار دارد، یادآور شد که آمریکا قصد داشت در این بخش پایگاه خود را ایجاد کند، اما دولت الجزایر بواسطه سابقه انقلابی خود با این تصمیم به شدت برخورد کرد.
ابیانه به استفاده ابزاری آمریکا از اهرمی به نام القاعده در منطقه تحت عنوان «القاعده مغرب اسلامی» اشاره کرد که زیر نظر خود آمریکاییها کار میکند، یادآور شد: آنها در سال 1385برای آنکه فشاری به دولت الجزایر وارد کرده و این کشور را وادار کنند که برای مبارزه با تروریسم نیازمند آمریکا شود، محل نخستوزیری الجزایر را منفجر کردند که طی این انفجار بیش از 70 نفر کشته شدند.
وی ادامه داد: این واقعه بازتاب وسیعی نزد مردم الجزایر داشت چرا که آمریکاییها جوانب امنیتی این موضوع را نکرده بودند و یک روز پیش از انفجار در سایت خبری سفارت و تلفنی به اتباع خود هشدار داده بودند که فردا از خانهها خارج نشوند چرا که انفجاری به وقوع خواهد پیوست که رسانهها به شدت از این موضوع انتقاد کردند و حتی مقامات امنیتی الجزایر نیز به آن اعتراض کردند.
سفیر سابق کشورمان در الجزایر با ذکر این نکته که آمریکاییها این خواسته را با دولتهای دیگر منطقه مطرح کردند که آنها نیز علیرغم اینکه بعضاً متزلزل هستند از بیم افکار عمومی جرات نکردند تا ستاد نیروهای واکنش سریع آمریکایی در کشورشان مستقر شود و این نیروها کماکان در آلمان و ایتالیا مستقر هستند، یادآور شد: آمریکاییها چند هدف را از این قضیه دنبال میکنند.
اول اینکه به بهانه مبارزه با تروریسم بر منطقه تسلط نظامی پیدا کنند.
دوم قرار دادن مترسک القاعده در کنار حکومتهای لرزان منطقه آفریقایی تا آنها را مجبور به اطاعت کنند.
سوم تسلط بر منابع نفتی و کانی که در آفریقا به وفور یافت میشود.
چهارم تسلط بر موقعیت ژئوپلتیک آفریقا و پنجم مقابله با نفوذ چین است.
ابیانه یکی از پایگاههای مهم صادرات چین را قاره آفریقا خواند و گفت: آفریقا عمدهترین محل صادرات ارزان قیمت مواد اولیه به چین میباشد. آمریکاییها نیز دنبال همین موضوع هستند که چوب، قهوه، کاکائو، محصولات کشاورزی و مواد اولیه فراوان به علاوه کارگران ارزان آفریقایی را به دست آورند که یک حرکت مهم در صنعت و تجارت آمریکا یا چین خواهد بود.
وی نکته مهم دیگر را تسلط بر آرای کشورهای منطقه از جمله در سازمان ملل دانست که وقتی بخواهند قطعنامهای را تصویب کنند از این آرای کشورهای ضعیف کشورهای آفریقایی بهره میبرند.
این کارشناس مسائل آفریقا گفت: حمایت از سفارتخانهها بهانهای بیش نیست و میخواهند به هدفی که با چند سال فشار نتوانستند دست یابند با این بهانه یعنی مبارزه با تروریسم برسند.
ابیانه با بیان اینکه آمریکاییها به واسطه اعمال بعضاً جنایتکارانه نیروهای نظامی خود در کشورهای مختلف از امضای اساسنامه دیوان بینالمللی کیفری خارج شدند و به همین دلیل با کشورهای مختلف قرارداد دوجانبه میبندند تا آنها نتوانند مجرمان آمریکایی را پیگرد قضایی و حقوقی داشته باشند، افزود: بسیاری از کشورها این قراردادها را در مقابل امتیازات ناچیز حمایتی بستهاند و آمریکا این امتیاز را گرفت تا آنها نتوانند اتباع آمریکایی را به دادگاههای بینالمللی ارجاع دهند.
وی ادامه داد: این کشورها از نظر بنیه ضعیف هستند چراکه غالبشان با دموکراسی سر کار نیامدهاند که این حاکمان از ترس همکار آمریکا هستند و آمریکاییها نیز با آنها رابطه خوبی دارند.
این کارشناس مسائل آفریقا افزود: یکسری از کشورها ممکن است به درخواست آمریکاییها تن دهند و تحت عنوان حمایت از سفارتخانهها این نیروهای آمریکایی وارد شوند، اما وقتی وارد شدند در تمام شئون این کشور دخالت میکنند. سفارتخانههای آمریکا در خارج هم از نظر وسعت و هم از نظر تعداد نیروها بسیار بزرگ هستند، ولی این نیرو برای حفاظت از سفارتخانهها نیست چرا که در اطراف سفارتخانهها حفاظت شدیدی وجود دارد، این نیرو بیشتر برای دخالت در امور داخلی کشورهاست.