عبدالله ویسی که به تیم خود بسیار امیدوار است اعتقاد دارد در خوزستان افرادی هستند که خوشحالی و شادی را برای فوتبال این استان نمی خواهند و به همین دلیل می‌خواهد با آنها مقابله و جنگ کند.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه خوزستان، سرمربی تیم فوتبال استقلال خوزستان با حضور در تحریریه این خبرگزاری به عملکرد تیمش در رقابت‌های لیگ برتر و رضایت‌مندی‌اش از روند رو به رشد آن اشاره کرد. او همچنین درباره ناپاکی‌های موجود در فوتبال ایران به صحبت پرداخت و تاکید کرد که در این زمینه باید وزارت اطلاعات ورود پیدا کند. ویسی همچنین پیش‌بینی کرد که تیم ملی ایران در جام جهانی برزیل عملکرد قابل قبولی خواهد داشت. مشروح گفت‌وگوی ایسنا با این مربی جوان را در ادامه می‌خوانید:
* طی سال های اخیر تجربه نشان داه است که تیم های صعود کننده به لیگ برتر در همان سال، بار دیگر به دسته یک سقوط می‌کنند. باتوجه به این موضوع و تجربه شما در تیم پیکان، چه شد که هدایت تیم تازه راه یافته به لیگ برترِ استقلال خوزستان را قبول کردید؟
باید از این جا شروع کنم و بگویم زمانی که در تیم باتجربه صبا بودم، دوست داشتم آن را تغییر دهم و بازیکنان جدیدی را به لیگ اضافه کنم که توانستم این کار را در صبا انجام دهم. زمانی که به این تیم رفتم با 17 بازیکنی که من از لیگ‌های پایین‌تر به لیگ برتر کشور آوردم، 29 بازیکن دیگر هم از لیگ‌های پایین‌تر به لیگ برتر اضافه شدند و سال بعد هم نزدیک به 101 بازیکن دیگر به لیگ برتر اضافه شدند؛ یعنی کاری که من در صبا انجام دادم باعث شد که سایر مربیان هم آن را در سال‌های بعد انجام دهند که خوشبختانه کار بسیار خوبی هم بود. سال بعد هم که به پیکان رفتم، 131 بازیکن از لیگ‌های پایین‌تر به لیگ برتر اضافه شدند. امسال هم هنوز آمار نگرفته‌ام که ببینم وضعیت به چه صورت است و آیا این اقدام هنوز ادامه دارد یا خیر.
زمانی که در صبا بودم، موفق بودم. سال گذشته هم در تیم پیکان تا هفته هشتم و البته با یک بازی کمتر در رده هشتم قرار گرفته بودیم که وضعیت بسیار مناسبی داشتیم و چهار هفته متوالی پیروز شده بودیم که تا آن هفته، هیچ تیمی به اندازه تیم ما برد نداشت. حتی فولاد هم که سال گذشته توانست آسیایی شود تا هفته هشتم با شش امتیاز در مکان سیزدهم جای داشت در حالی که تیم پیکان 13 امتیاز داشت ولی به هر حال اتفاقاتی افتاد و مسایلی دست به دست هم داد که آن اتفاقات ناگوار پیش آمد که البته خود من هم در آن مقصر بودم. تحمل خود من هم زیاد نبود و دو، سه بار قصد داشتم استعفا دهم که البته نشد و مسوولان باشگاه قبول نکردند.
به هر حال پس از این که از تیم پیکان اخراج شدم، منتظر بودم که هدایت تیم دیگری را بر عهده بگیرم که نشان دهم می توان با تیم‌هایی که به تازگی از لیگ دسته یک به لیگ برتر آمده‌اند هم کار و آنها را در لیگ برتر حفظ کرد. من دو پیشنهاد از تیم‌های صبای قم و استقلال خوزستان داشتم که روی هر دو گزینه بسیار فکر و مشورت کردم. همه به من گفتند که به تیم صبا برگرد ولی من برخلاف مشورت‌هایی که در این زمینه داشتم، استقلال خوزستان را انتخاب کردم.
می دانستم که شرایط در اهواز نسبت به قم بسیار سخت است؛ چرا که در قم هیچ کس ادعا نداشت مربی است و حداقل هم به من کمک می کردند ولی در اهواز همه ادعای مربیگری دارند و دوست دارند که مربی باشند. علاوه بر این موضوع تماشاگران هم نظر می دهند، تیم را ارنج می کنند و تحمل شان هم کم است. به هر حال شرایط سختی بود ولی من دوست داشتم که در چالش بیفتم؛ چرا که شاید یک روزی هدایت تیم بزرگتر و با تماشاگران بیشتری را بر عهده گرفتم که این موضوع می تواند در بالا بردن تجربه ام به من کمک کند.
* اوایل فصل نسبت به بازیکنانی که جذب کردید انتقادهای تندی به شما شد، در این خصوص توضیح می دهید؟
مردم خوزستان انتظار دارند که تیم ما آسیایی شود، عالی بازی کند و نتایج متفاوتی هم کسب کند. در این جا نفراتی که انگشت شمار هم هستند، تیم ما را اذیت کرده اند. تیم ما تیمی است که 90 درصد بازیکنان آن بومی است. وقتی می‌گویم بومی، یعنی از ترکیب 11نفره تیم ما برای بازی، 10 نفر بومی هستند. می‌گویند تیم ما 9 بازیکن غیربومی دارد و این گفته در حالی است که ما می‌توانیم سه بازیکن خارجی داشته باشیم که در حال حاضر هم دو بازیکن خارجی داریم. به هر حال تمام تیم‌های دنیا سهمیه دارند که تیم ما هم دارد. من ناسیونالیسم نیستم که بگویم تیمم بومی است، خود من هم می روم در تهران و قم مربیگری می‌کنم که برای آنها غیربومی محسوب می‌شوم. به نظرم اگر بخواهیم برای فوتبال‌مان حد و مرز بگذاریم، نمی‌توانیم هیچ پیشرفتی داشته باشیم.
خوزستان مهد فوتبال ایران است و بازیکنان و استعدادهای بسیاری دارد که من هم دوست داشتم، بازیکنان خوزستانی را به این جا برگردانم که این کار را هم کردم. بعد از این اقدام، ایرادی که به من گرفتند این بود که می‌گفتند سن تیم ما بالا است، در حالی که میانگین سنی تیم ما 27 سال است و تیم‌های دیگری را در لیگ داریم که میانگین سنی‌شان 28، 29 و 30 سال است. باید بگویم از این نظر تیم ما تیم دوم لیگ است.
افرادی که ایراد می‌گیرند، فقط سن سهراب بختیاری‌زاده و حسین کعبی را در نظر می‌گیرند در حالی که این بازیکنان هم عالی بازی می‌کنند. آنها بازیکنان جوان ما ازجمله حسن معاوی که 19 سال سن دارد، شاهرخ شمس و خلف‌زاده را نمی‌بینند. به هر حال این ایرادها و بهانه‌ها همیشه وجود دارد. به نظرم آدم‌هایی که همیشه بهانه می‌گیرند، آدم‌هایی هستند که خوشحالی و شادی را در فوتبال خوزستان نمی‌خواهند که من هم به خاطر این موضوع با آنها جنگ و مقابله می کنم. من به تیمم بسیار امیدوار هستم و امیدوارم که امسال استقلال خوزستان نتیجه بگیرد تا دشمنان‌مان شاد نشوند. در این راستا از خبرنگاران هم انتظار دارم که به تیم ما کمک کنند تا تیم‌مان روز به روز بهتر شود.
* در چند وقت اخیر انتقادهایی که بعضا ناروا هم بوده است به شخص شما شده است، انتقادهایی که فنی نبوده و بیشتر شخصی بوده‌اند، در این خصوص هم صحبت می کنید؟
من گفته‌ام که همیشه انتقاد وجود دارد. به هر حال کسانی که از فوتبال بیرون می‌مانند، دست به انتقاد می‌زنند. اکنون کسانی از من انتقاد می‌کنند 20، 25 سال است فوتبال بازی نمی‌کنند. شاید آنها جزو بهترین‌های ایران هم بوده‌اند ولی اکنون یک تیم لیگ استانی هم به آنها نداده‌اند، پس این افراد نمی‌توانند به من انتقاد داشته باشند بلکه مربیانی می‌توانند نسبت به عملکرد من انتقاد کنند که در خوزستان و لیگ برتر کشور کار کرده‌اند. به نظرم آن عده‌ای که نسبت به من انتقاد می‌کنند، ایرادهای‌شان شخصی است. این‌که می‌گویند من از دهات آمده‌ام، ایرادی شخصی است. اگر انتقاد آنها فنی باشد، من آن را می‌پذیرم و مخلص‌شان هم هستم. درست است که من از دهات آمده‌ام ولی این‌که یک فرد از دهات می‌آید و در فوتبال بزرگی می‌کند، مهم است. آیا اگر من خواسته این افراد را در تیم برآورده می‌کردم، بازهم به من ایراد می‌گرفتند؟ مطمئنا به این صورت نبود.
* نتایجی که تاکنون به دست آورده‌اید، راضی کننده بوده است؟
فکر می‌کنم تا این جا تیم ما نتایج بدی به دست نیاورده است؛ عالی نبوده‌ایم ولی بد هم نبوده‌ایم. به هر حال تیمی که به تازگی از لیگ دسته یک به لیگ برتر آمده است، اگر تا پایان فصل در هر بازی یک امتیاز، به علاوه دو امتیاز بگیرد، می‌تواند در لیگ بماند. اگر تیم ما هم تا پایان فصل 32 امتیاز بگیرد، می تواند در لیگ باقی بماند. اکنون فولادی که صدرنشین است، سه باخت دارد و تیم ما هم که به تازگی از لیگ یک به لیگ برتر آمده است، پنج شکست دارد. به هر حال این موضوع مهم نیست بلکه مهم این است که روندمان خوب باشد. سال گذشته که با پیکان بودم، دفاع بازی داشتیم و هر تیمی که رو‌به‌روی ما قرار می‌گرفت، چهار، پنج گل می‌زد ولی امسال دو بازی متوالی است که تیم ما گل دریافت نکرده که این موضوع برای ما مهم است. ما در دیدارهایی پیروز شده‌ایم که توانسته‌ایم بر تیم‌های با شخصیتی ازجمله ذوب آهن، صبا و استقلال تهران غلیه کنیم. علاوه بر این در سه بازی خارج از خانه در حالی به تساوی رسیده ایم که در دو دیدار آن تا دقیقه 90 از حریف‌مان پیش بوده‌ایم. به نظرم در ادامه اگر تیم ما بتواند به یک برد خارج از خانه هم دست پیدا کند، شرایطش می‌تواند بهتر شود.
واقعا از نتایج به دست آمده راضی نیستم ولی از روند تیم‌مان راضی هستم. به نظرم اگر ما یک برد به دست آوریم، به یکی از جایگاه‌های هفتم و یا هشتم جدول می‌رسیم و جایگاه‌مان هم تک رقمی می‌شود که مطمئنا آن موقع می‌توانیم در آن جایگاه بمانیم. به هر حال امیدوارم مقابل راه آهن در هفته سیزدهم این اتفاق بیفتد.
* در بازی هایی که انجام می دهید این طور به نظر می رسد که تیم‌تان تاحدودی ناهماهنگ است؟
چند روز پیش در حال آنالیز 12 بازی گذشته‌مان بودم که متوجه شدم، راندمان کاری بازیکنان باتجربه‌ام بسیار بیشتر از بازیکنان جوانم است. جوانان تیم، آن طور که می‌خواهم به ما کمکی نکرده‌اند. آنها خوب نبوده‌اند و من انتظار بسیار بیشتری از آنها داشتم اما به قول آقایان، بازیکنان پا به سن گذاشته تیم ما بسیار به ما کمک کرده‌اند و عالی بوده‌اند. تیم ما ناهماهنگ نیست، بلکه به دلیل این که هنوز جوان‌ترهای تیم با بزرگترهای تیم هماهنگ نشده‌اند، این گونه بازی می کنیم. به نظرم این ناهماهنگی ذهنی بوده است و تاکتیکی نیست که امیدوارم ذهن بازیکنان جوانم تا نیم فصل با ذهن بازیکنان بزرگتر تیم، هماهنگ شود تا بتوانیم تیم خوبی داشته باشیم.
* در میان این بازیکنان باتجربه هم اعتقاد خاصی به سهراب بختیاری‌زاده دارید و حتی گفته‌اید او خودش یک مربی است و زمانی که او در زمین است، خیالتان راحت است؟
بله، سهراب یک بازیکن بزرگ است که اکنون می‌تواند مربیگری کند. من او را به زمین می‌فرستم تا یک بازیکن بزرگ در زمین داشته باشم و بتواند با سایر بازیکنان صحبت کند. بعد از او نیز بازیکنان دیگری داریم که می‌توانند کاپیتان تیم باشند ولی زمانی که سهراب در زمین با بازیکنان صحبت می‌کند، تاثیر صحبت‌های او بیشتر است. اگر او بتواند از هر سه مسابقه، یک دیدار را هم برای ما بازی کند، این برای من کافی است. او در دو هفته اخیر عملکرد بسیار خوبی داشته که این کار مربی نیست. او باتجربه است و به تیم ما کمک می‌کند. امیدوارم سهراب پس از پایان دوره بازی‌اش، بتواند یک مربی بزرگ در فوتبال ایران شود.
* آمدن کولی‌بالی، به کجا رسید؟ گویا باشگاه برای گرفتن رضایت‌نامه‌اش 35 هزار دلار به مدیر برنامه‌های او داده است ولی هنوز خبری از او نیست.
من برای جذب بازیکن داخلی به صورت مستقیم با خود بازیکن صحبت می‌کنم ولی بازیکن خارجی باید مدیر برنامه داشته باشد. مدیر برنامه کولی‌بالی هم، عیسی ترائوره است. من خودم مستقیما برای جذب او و یک بازیکن دیگر به مالی رفتم و از نزدیک شرایط زندگی و کاری آنها را دیدم. آنها از نظر کیفی شرایط خوبی داشتند و درنهایت جذب‌شان کردیم. ما برای جذب کولی‌بالی به ترائوره پول دادیم تا رضایت‌نامه او را بگیرد اما اکنون ترائوره می‌گوید من پولی نگرفته‌ام در حالی که امضا هم کرده که این پول را دریافت کرده است. او می‌گوید پول پیش دوست شما در ایران است.
یک ماه از این جریان گذشت که من با عیسی ترائوره تماس گرفتم و گفتم پول را گرفتی؟ که او گفت بله دریافت کردم و ممنون. اکنون هم می روم و کارهای کولی‌بالی را انجام می‌دهم و برمی‌گردم. یک هفته بعد هم با او تماس گرفتم و گفتم که کارها به کجا رسید که او گفت پول در ایران و در سفارت مالی است و به دلیل این‌که نمی‌شد پول زیادی را از ایران خارج کنم، فقط 10 هزار دلار آن را برده ام. 20 روز بعد نیز با او تماس گرفتم که عیسی پول چه شد که گفت پول در ایران و پیش نفر دیگری است. در تماس بعدی هم او چیز دیگری به من گفت. به هر حال به صورتی این پول جابه‌جا شد اما رضایت‌نامه کولی‌بالی را به ما ندادند. اکنون هم نمی‌دانم چه می‌شود؛ او می‌آید یا خیر.
* باتوجه به شرایطی که تیم‌تان دارد چه آینده‌ای را برای آن متصور هستید؟
آینده تیم ما بسیار روشن و خوب است و جایگاهی را در پایان فصل به دست می‌آوریم که لایق فوتبال خوزستان و بالاتر از حد انتظار مردم از یک تیم تازه راه یافته به لیگ برتر است. همه فکر می‌کنند به دلیل این‌که تیم ما از لیگ دسته یک به لیگ برتر آمده سقوط می‌کند ولی تیم ما نه تنها سقوط نمی‌کند، بلکه جایگاه بسیار مناسبی را هم کسب می‌کند تا مردم از آن لذت ببرند. تلاش ما رسیدن به این مهم است. ضمن این‌که نیم‌فصل نیز سه، چهار بازیکن به تیم اضافه خواهیم کرد تا دیگر دغدغه بازیکن هم نداشته باشیم.
* به نظرتان تا این جای رقابت‌ها، لیگ کیفیت لازم را داشته است؟
از نظر فنی کیفیت لیگ نسبت به سال گذشته خوب نبوده و ضعیف‌تر هم شده است. فکر می‌کردیم با جابه‌جایی‌هایی که در بازیکنان به وجود آمده است و آنها بین تیم‌های لیگ پخش شده‌اند، کیفیت بازی‌ها بهتر شود اما تا این جا به این صورت نبوده است. به نظرم هیچ تیمی، فوتبال بازی نمی‌کند و فوتبال زیبایی را هم ارایه نداده است. این موضوع زنگ خطری برای فوتبال کشور و تیم‌ملی است که به نظرم دلیل آن به مربیان و مدیران باشگاه ها بر می‌گردد که فقط نتیجه‌گرا شده‌اند. مربی دوست دارد، تیمش گل بزند و کارهای دیگر را در زمین انجام دهد. به نظرم ساختار تیمی هیچ تیمی چه در دفاع و چه در حمله درست نیست که متاسفانه این موضوع به تیم‌ملی آسیب می‌رساند و کی روش را مجبور می‌کند تا یعقوب کریمی‌ای را به تیم‌ملی دعوت کند که تاکنون در لیگ برتر کشور بازی نکرده است؛ چرا که از بازیکنانی که در لیگ بازی کرده‌اند، چیزی ندیده است. این اقدام کی‌روش برای ما قابل احترام است. متاسفانه فوتبال ما از نظر کیفیت خوب نبوده است که امیدوارم در نیم‌فصل دوم وضعیت بهتر شود.
* لیگ 16 تیمی چه تفاوتی با لیگ 18 تیمی داشته و اصلا کاهش تعداد تیم ها اقدام خوبی بوده است؟
به نظرم کار بسیار خوبی بود که صورت گرفت و شاید من جزو معدود مربیانی بودم که گفتم این کار، بسیار شایسته است. به نظر من وقتی تعداد تیم‌ها زیاد شود، کارهای ناپاک هم بیشتر شده و بازیکنان بی‌کیفیت بیشتری به لیگ اضافه می‌شوند. من با 16 تیمی شدن لیگ موافق بودم به ویژه این که امسال سال منتهی به جام‌جهانی است که به نظرم باید این کار انجام می‌شد.
* نکته ای که در جدول رده بندی لیگ هم کاملا مشخص است این است که امسال تعداد تیم‌های مدعی نسبت به سال های گذشته بیشتر شده اند؛ در حال حاضر علاوه بر فولاد صدرنشین تیم‌هایی هم‌چون سپاهان، تراکتور، نفت‌تهران، استقلال و پرسپولیس هم مدعی هستند و اختلاف این تیم‌ها در امتیاز بسیار کم است.
به نظرم این جرقه‌ای است که از تیم صبا زده شد؛ چرا که وقتی این تیم آسیایی شد، تمام تیم‌ها فکر کردند که می‌توانند آسیایی شوند، پس بیشتر هزینه و کار کردند. به نظر من به همین دلیل است که تیم‌های شهرستانی نسبت به ایده‌ها و اهدافی که دارند، بسیار خوب کار می‌کنند. در گذشته هر تیمی که برای بازی به آزادی می‌رفت، مقابل استقلال و پرسپولیس دست و پا بسته بود و آسیب می‌دید اما اکنون آنها مقابل آن همه تماشاگر در آزادی پیروز هم می‌شوند. این‌که تیم‌های شهرستانی اعتماد به نفس‌شان بالا رفته است و بسیار خوب کار می‌کنند، برای فوتبال کشورمان قابل احترام است که این می‌تواند کیفیت کارمان را بالاتر ببرد. این‌که اکنون تراکتورسازی، فولادخوزستان و نفت‌تهران هم به دنبال آسیایی شدن هستند، قابل احترام است. البته تیم‌های دیگری هم هستند که می‌خواهند به این تیم‌ها برسند.
* اخیرا انتقادهای بسیاری به داوری شده است که این موضوع باعث ایجاد حواشی‌ای هم شده است، نظر شما در این باره چیست؟
این درست نیست وقتی تیمم برنده است، همه چیز را عالی جلو دهم و وقتی که تیمم شکست می‌خورد، زمین و زمان را مقصر بدانم. هیچ جای دنیا به این صورت که مربیان ما به داوری اعتراض می‌کنند، نیست. البته گاهی اوقات مربیان هم حق دارند؛ به طور مثال تیم ما در اهواز در دقیقه 47 گل سالمی را وارد دروازه ذوب آهن کرد ولی کمک داور پرچم زد و موردهای دیگر... که این موارد باعث شد، هشت امتیاز تیم ما بسوزد ولی هیچ چیزی هم نگفتیم. جاهایی هم هست که داور به سود ما در قضاوتش اشتباه می‌کند. باید بگویم اگر این اشتباهات زیاد شود، سوء ظن ایجاد می شود. به هر حال اگر در دیداری که انتظار ندارم تیمم شکست بخورد ولی داوری در نتیجه باخت تیمم تاثیرگذار باشد، صدای من در می‌آید.
به نظرم اگر مربیانی که اعتراض می‌کنند این کار را انجام ندهند، احترام‌شان بیشتر است. به هر حال داور جوان و خسته است و اشتباه می‌کند، اگر اشتباه آن به صورتی است که بهانه دست مربی دهد، باید آن را بررسی کرد. بالای 90 درصد داوران ما در سلامت کاری به سر می‌برند. البته هفت، هشت درصد از داوران هستند که کارهایی را انجام می‌دهند که باید از اقدامات آنها جلوگیری کرد. متاسفانه ما می‌گوییم که مانع از اقدامات این عده افراد می‌شویم اما آن ها مسایل خود را با پارتی بازی حل می‌کنند که این به فوتبال ما و آن عده داوران با شرافتی که داریم، آسیب می‌رساند و با حیثیت آنها نیز بازی می‌شود.
سرمربی استقلال خوزستان
* اخیرا هم مجلس برای بررسی ناپاکی ها و تبانی در فوتبال ایران، به این موضوع ورود کرده است.
من جزو اولین نفراتی بودم که گفتم دلالی در فوتبال باید نابود شود. به همین دلیل هم بود که برای جذب بازیکن به صورت مستقیم با بازیکن مورد نظر صحبت می کردم و قرارداد می‌بستیم. چرا باید در این بین مبلغی را به دلال داد در حالی که می توان این مبلغ را برای کمک، به ایتام داد؟ صد درصد در فوتبال ما ناپاکی است و البته از دست فدراسیون و یا هر کس دیگر هم کاری بر نمی آید، بلکه باید وزارت اطلاعات به این قضیه ورود پیدا کند تا پاکی و زیبایی فوتبال ما بیشتر جلو داده شود. اگر وزارت اطلاعات به این قضیه ورود کند، به نظرم می توان ناپاکی را ریشه کن کرد.
معتقدم اشتباه کوچک در فوتبال نداریم. به طور مثال اگر من ویسی به فلانی 100 میلیون دادم و سه امتیاز بازی را گرفتم، نباید بگوییم این اولین اشتباه او است و نادیده بگیریم، بلکه باید از همین جا کنار گذاشته شوم. اگر بگویند این اولین اشتباه ویسی است، پس آخرین اشتباه من هم نخواهد بود. اشتباه کوچک باعث جرقه و به وجود آمدن آتش سوزی بزرگی می شود، پس باید جلوی این قضیه گرفته شود که توانایی انجام این کار هم است ولی متاسفانه با پارتی بازی، این اقدامات صورت نمی گیرد. ما مربیان بسیاری داریم که بسیار افتضاح به بار آوردند ولی اجازه می دهند که آن ها در لیگ یک مربیگری کنند در حالی که اصلا نباید این مربیان باشند. من به آقای علیپور و عزیز محمدی هم گفته ام اگر می بینید چیزی بد است جلوی آن را بگیرید اما متاسفانه به این صورت نیست.
* نظرتان درباره نتیجه گرا شدن فوتبال ایران چیست؟
یک مربی خارجی مانند فرگوسن 25 سال مربیگری می کند و یکی مثل من باید تنش بلرزد؛ چرا که به طور مثال خبرنگاری به کنفرانس می آید و می گوید این هفته هستی؟ من نمی‌دانم اگر من بروم چه سودی به او می رسد؟ یا آن فردی که من را تخریب می کند مگر با رفتن من، او جایگزینم می شود؟ به هر حال اولتیماتوم و تغییرات هیچ تاثیر مثبتی در فوتبال ما و هیچ جای دیگر نداشته است و نخواهد داشت. شاید از 100 درصد این تغییرات، 10 درصد آن خوب باشد که آن هم به مسایل پشت پرده فوتبال بر می گردد که این مسایل هم بسیار بالا است. پس با این شرایط یا باید از نظر فنی بسیار قوی باشی یا این که باید آن طرفی باشی! و اگر هم به این صورت نباشی، مافیای فوتبال اذیتت می کنند.
به هر حال این موارد باعث به وجود آمدن مشکلاتی می شود که البته باید صبر مدیران ما هم بالاتر برود و به دنبال نتیجه گرایی نباشند. درست است که نتیجه خوب است و تیم باید بالای جدول باشد ولی آیا این موضوع به فوتبال ما کمکی می کند؟ آیا زمانی که من از تیم پیکان رفتم، این تیم در لیگ برتر ماند؟ چهار تیمی که سال گذشته مربیان آن ها در لیگ برتر تغییر کردند، تیم های شان در لیگ برتر نماندند. متاسفانه فکر می کنند با تغییر مربی، اتفاق دیگری به وجود می آید. البته به نظرم گاهی اوقات دادن یک شوک به تیم لازم است و جایی هم می‌رسد که واقعا مربی دیگر نمی تواند، کار کند و خود او هم می گوید که دیگر نمی توانم. پس در این شرایط است که لازم است به تیم شوک وارد شود.
* باتوجه به صحبت‌هایی که داشتید، چقدر نتیجه گرایی را در بداخلاقی‌های فوتبال تاثیرگذار می‌دانید؟
نتیجه گرایی باعث تحریک مربی کنار زمین می‌شود و هم چنین احتمال دارد که بازیکن به هر کاری دست بزند. به نظرم این موضوع تنها به مربی آسیب نمی رساند، بلکه به تمام حواشی فوتبال، زیبایی، پاکی و صداقت فوتبال هم آسیب می رساند. مربی باید حاشیه امنیت داشته باشد و با تمام وجود کار کند تا بتواند زیبایی ها را وارد فوتبال کند.
یک روز دلالی به من لیستی را برای جذب بازیکن داد و گفت اگر این بازیکنان را جذب کردی می توانی در تیم بمانی و اگر این کار را انجام ندادی باید به شهرت برگردی. من هم به او گفتم خدا من را به این جا آورده است و خدا هم من را بر می گرداند و بعد هم کاغذ او را پاره کردم. به نظرم مدیران ما باید با این افراد مقابله کنند و شهامت داشته باشیم که این افراد را کات کنیم.
من این اتفاقات را دیده ام و به خود من هم پیشنهاد داده اند. به هر حال این افراد هستند که فوتبال ما را به بیراهه کشانده و نابود می کنند. جایگاه هر کس با تلاش او مشخص می شود و به نظرم دلال ها آفت فوتبال هستند که باید از بین بروند. باشگاه استقلال خوزستان مدیرعاملی دارد که فردی بسیار خوب است و به نظر من اگر ما 10 مدیر مثل او داشته باشیم، برای فوتبال ما بسیار خوب است.
* این روزها تماشاگران خیلی به ورزشگاه ها نمی آیند، فکر می کنید چه چیزی باعث استقبال کم آن ها از بازی ها شده است؟
ما تماشاگران با شعوری داریم و اگر آمدن آنها به ورزشگاه توام با برد تیم مورد نظرشان هم باشد، به طور حتم بازهم به ورزشگاه خواهند آمد. به هر حال ممکن است آنها به دلایل بسیاری به ورزشگاه نیایند که یکی از این دلایل می‌تواند گرانی بلیت باشد و شاید آن هوادار 10 ساله برای تهیه یک بلیت پنچ هزار تومانی، پول نداشته باشد و درنهایت برای تماشای یک بازی، ممکن است از نرده‌های ورزشگاه بالا برود یا کارهای دیگری را انجام دهد.
همچنین پدری که فرزندش را به همراه خود به ورزشگاه می‌آورد، وقتی می‌بیند افرادی در ورزشگاه ناسزا می‌گویند، دفعه بعد اجازه نمی‌دهد که فرزندش به ورزشگاه بیاید. به نظرم ما باید فرهنگ سکونشینی‌مان را درست کنیم تا پدری که فرزندش را به ورزشگاه می‌آورد، دفعه بعد هم او را بیاورد و علاوه بر آن، فرزندش را تشویق کند که به همراه دوستش به ورزشگاه بیاید. تماشاگران به ورزشگاه می‌آیند تا از تیم خود حمایت کنند ولی از طرف دیگر امکانات ورزشگاه‌های‌مان هم مناسب نیست. به نظرم این موارد دست به دست هم می‌دهند تا ورزشگاه‌ها روز به روز خالی شوند.
* اخیرا باشگاه فولاد نسبت به لیست تیم ملی و دعوت نشدن بازیکنی از این تیم به تیم ملی معترض شده و این اعتراض را کتبا هم اعلام کرده است، شما نظری در این خصوص دارید؟
لیست تیم ملی یا هر تیم دیگری باید با تفکرات مربی آن تیم سازگار باشد. اگر من مربی تیم ملی باشم، یکی، دو بازیکن فولاد را انتخاب می‌کنم. به هر حال کی‌روش بازی‌ها را دیده است و دستیاران او نیز در این خصوص به او کمک کرده‌اند. نباید ما به تفکرات کی‌روش آسیب برسانیم یا این که بگوییم به فوتبال خوزستان یا صدرنشین لیگ برتر بی احترامی کرده است.
این نظر کی‌روش است و باید برای من مربی قابل احترام باشد. لیست تیم ملی تا جام جهانی باز است و فکر می کنم کی روش 16، 17 بازیکن را در ذهن خود دارد و می تواند پنج، شش بازیکن را هم جا به جا کند که از این تعداد، بازیکنان استقلال خوزستان، فولادخوزستان و یا تیم های دیگر هم می توانند جزو لیست کی روش باشند. من هم با تفکرات خودم می‌گویم باید یکی، دو بازیکنم به تیم ملی دعوت شوند که به این صورت نشده است. به هر حال بازیکنان باید برای رسیدن به تیم ملی تلاش کنند.
سرمربی استقلال خوزستان
* باتوجه به این که در سال منتهی به جام جهانی هستیم، برنامه های تیم ملی را چگونه ارزیابی می کنید و به نظرتان چگونه باید به آن کمک کرد؟
اگر من بخواهم به کی روش برنامه بدهم خنده‌دار است. او مربی بزرگی است که در دنیا برای تیم های بزرگ برنامه ریزی کرده و کنار تیم هایی بوده که برنامه‌ریزی‌شان عالی بوده است. نمی‌توانیم از برنامه‌های کی روش ایراد بگیریم ولی او هم باید لیگ ما را درک کند. به هر حال ما هم بازی داریم و لیگ ما هم باید برای او قابل احترام باشد و به صورتی باید کار کنیم که دو طرف ضرر نکنند. باید توجه داشته باشیم اگر به تیم ملی ما ضرر نرسد، این به نفع فوتبال کشور است.
* طبیعی است برای این که دو طرف ضرر نکنند باید بین مربیان لیگ برتر و کی‌روش تعامل و سازش وجود داشته باشد.
بله، باید به همین صورت باشد ولی برخی مربیان ما نمی‌خواهند با کی‌روش تعامل داشته باشند و به گونه‌ای صحبت می کنند که انگار بزرگتر از کی روش هستند. این غرور کاذب به فوتبال ما آسیب می رساند. نباید با کی روش بحث کنیم بلکه باید به او نظر دهیم و انتقاد هم کنیم تا به نفع فوتبال کشورمان کار کرده باشیم.
* فکر می کنید با شرایط فعلی، تیم ملی بتواند در جام جهانی عملکرد قابل قبولی داشته باشد؟
زمانی که تیم ملی از لبنان شکست خورد، تمام کارشناسان و مردم گفتند که تیم ملی به جام جهانی نمی‌رود ولی من باتوجه به این که به این تیم ایمان داشتم، گفتم که تیم ملی به صورت مستقیم به جام جهانی صعود می‌کند که آن موقع همه به من خندیدند اما خوشبختانه همین صورت هم شد. اکنون هم می گویم تیم ملی ایران شاید جزو آن تیم هایی باشد که در جام جهانی بدرخشد؛ چرا که لیاقت، ارزش، امکانات و مربی بزرگی دارد. مطمئن باشید تیم ملی حرف‌هایی خواهد داشت و زنگ تفریح نخواهد بود.
البته بدبختی ما این است که فکر می کنیم به دلیل این که به جام جهانی صعود کرده ایم، همه چیز تمام شده در حالی که تازه همه چیز شروع شده است. چرا تیم هایی که از لیگ دسته یک به لیگ برتر می آیند سقوط می کنند؟ چون می گویند به لیگ برتر رسیده ایم و همه چیز را تمام شده می دانند. به هر حال اگر تفکر ما درست باشد، در جام جهانی حداقل می توانیم در گروه خودمان عالی باشیم.
* به سالیان قبل بر گردیم، زمانی که تیم ملی برای انجام دیداری با آمریکا عازم لس آنجلس بود، آن زمان باید یک نفر از تیم ملی خط می خورد و آن یک نفر شما بودید و بعد از آن اشک‌هایی ریختید که در خاطر خیلی ها ماند.
آن موقع تیم ملی شرایط خاصی داشت و اگر شش بازیکن استقلالی در تیم ملی بودند، باید شش بازیکن از پرسپولیس هم در تیم می بودند. آن زمان من تنها بازیکن شهرستانی، بین این نفرات بودم و تنها کسی هم که باید خط می‌خورد من بودم که پارتی نداشتم و فقط خدا را داشتم. از آن موقع شد که قسم خوردم هر زمانی که مربی شدم، حق کسی را نخورم، برای همین هم است که در فوتبال از کسی خط نمی گیرم و هیچ دلالی نمی تواند به من بازیکن بدهد. به هر حال با تمام تلاشم کار کردم و شاید اگر هر کس دیگری جای من بود، دیگر اصلا فوتبال بازی نمی کرد. همین سیاوش بختیاری‌زاده هم که مصاحبه او را هنوز دارم، آن موقع گفت این اشک ویسی نبود، بلکه اشک تمام مردم خوزستان بود. پس اگر من بد بودم، آن زمان سیاوش از من طرفداری نمی‌کرد. هر چند اکنون او چیزهایی درباره من می‌گوید ولی دوست من است و حرف‌هایش برایم قابل احترام.
به هر حال آن شرایط برای من پیش آمد و از تیم ملی خط خوردم ولی بلند شدم و کار کردم و سرپا ایستادم. شاید من یک روز مربی تیم ملی شوم که آن موقع نمی گذارم حق کسی ضایع شود و تمام تلاشم را می کنم تا اتفاقی که برای من افتاد، برای بازیکن دیگری نیفتد. من آن زمان بازیکن خوزستانی تیم سپاهان اصفهان بودم و هر دو استان طرفدار من بودند. شاید آن موقع همراه با تیم ملی به آمریکا می رفتم و یک بازی هم انجام می دادم و بر می گشتم و شاید کسی من را دیگر نمی شناخت ولی با آن اشک ها در ایران معروف شدم.
یک روز که همراه با تیم ملی به جام جهانی آلمان رفته بودم، آقایی از پشت سر به شانه من زد و گفت آقای ویسی سلام، اشک‌های تو یادمان نمی رود که من از شنیدن این حرف او تعجب کردم. این برای من خوب است چرا که خدا کاری کرد تا من به صورت دیگری معروف شوم که جای شکرش باقی است. هر چند آن زمان حق من خط خوردن از تیم ملی نبود.
* ریختن همین اشک‌ها بعد از خط خوردن از تیم ملی و استعفا از سرمربیگری تیم پیکان بعد از باخت سنگین برابر پرسپولیس در فصل گذشته، مصداق‌هایی هستند که برخی‌ها را به این نتیجه رسانده است که ویسی تحمل فشارهای فوتبال را ندارد؛ خود شما چقدر به این موضوع اعتقاد دارید؟
من آدمی احساسی هستم و با قلبم صحبت می کنم. وقتی مغز به آدم دستور می دهد، یعنی پشت آن سیاستی هم است، پس کلکی هم پشت آن وجود دارد ولی من با قلبم حرف می زنم. بارها هم به من گفته اند که به این صورت رفتار نکن و باید سیاست داشته باشی. اگر با من بدرفتاری شود به دلیل این که این گونه با من رفتار شده است، اذیت می‌شوم. البته اگر قرار است من مربی بزرگی شوم باید تحملم را بالا ببرم که برای این کار از یک روانشناس هم کمک گرفته‌ام تا صبرم را بالا ببرم تا سنگ‌هایی که به سمتم پرتاپ می شوند، پس از برخورد به من، آرام به زمین بیفتند و به من آسیبی نرسانند.
* چه شد که لقب "گواردیولا" را به شما دادند؟
اولین بار زمانی که همراه با تیم صبا در آزادی با پرسپولیس بازی داشتم، عادل فردوسی پور و خبر ورزشی این لقب را به من دادند. به هر حال لباس های من به صورتی بود که گواردیولا هم می پوشید. اوایل از این که این لقب را به من می دادند، بدم نمی آمد ولی زمانی که این موضوع لوث شد، دیگر خوشم نمی آمد و دوست داشتم همان عبدالله ویسی باشم.
من از تمام مربیانی که در دنیا سبک دارند، نت برداری می کنم که به نظرم این کار هیچ مشکلی ندارد. خوشحال می شوم که مربی ای بتواند چیزی به من یاد بدهد. من تمرینات تیم های بسیاری را دیده ام و دوست داشتم، تمرینات گواردیولا را هم از نزدیک ببینم. من چند بازی تیم گواردیولا را دیدم و از آن، تمرین هم طراحی کردم و سعی می کردم در حد لیگ خودمان کارهایی را انجام دهم.
* چرا دیگر پوشش‌تان شبیه گواردیولا نیست؟
آن زمان زمستان بود و کت و شلوار و پالتو می پوشیدم و تیپم مثل او بود ولی اکنون هوا گرم است اما زمستان که شد بازهم آن لباس ها را خواهم پوشید.
اخبار ویژه
در دیدار هزاران نفر از زنان و دختران؛
بحران انرژی در سایه اختلافات نفت و نیرو؛
سکوت اصلاحطلبان
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
