اوباما دوشنبهشب در دیدار با نتانیاهو به خلقوخوی استکباری
خود برگشت و گفت؛ در رابطه با ایران همه گزینهها روی میز است و ما هیچ گزینهای
از جمله گزینه نظامی را حذف نخواهیم کرد.
او همچنین گفته این تحریمهای اقتصادی
بود که باعث تغییر لحن ایران شده اما روحانی باید سخنان آشتیجویانه خود را با
اقدامات عملی همراه کند.
بیبیسی در واکنش به اظهارات جدید اوباما نوشت: این
اظهارات پس از آن صورت میگیرد که روسای جمهور ایران و آمریکا پس از بیش از سه دهه
قطع رابطه با یکدیگر تلفنی صحبت کردند. با انتخاب حسن روحانی به ریاست جمهوری
خوشبینیهایی نسبت به حل مشکلات ایران و آمریکا به وجود آمده است.
پیش از
اوباما مشاور امنیت ملی وی نیز سخنانی گفت که حاکی از بیصداقتی و فریبکاری آمریکا
بود. فرید زکریا از شبکه سیانان در مصاحبه با سوزان رایس پرسشی را درباره شفاف
نبودن احتمالی سخنان اوباما در مجمع عمومی سازمان ملل مبنی بر احترام آمریکا به حق
ایران در دستیابی به انرژی هستهای صلحآمیز و اشاره نکردن او به حق غنیسازی
اورانیوم مطرح کرد و پرسیده که آیا این بیدقتی بوده است؟ اما رایس در این خصوص
گفت: عبارات مورد استفاده اوباما بسیار سنجیده بود. آمریکا سخنی درباره حق ایران
برای غنیسازی نگفته است. ما گفتهایم که به عنوان یک عضو انپیتی و در صورت عمل
کردن ایران به الزامات بینالمللیاش و صرفا پس از اجرای این تعهدات، حق این کشور
را همچون هر کشور دیگری، در زمینه استفاده از انرژی هستهای صلحآمیز به رسمیت
میشناسیم. این موضع جدیدی از سوی آمریکا و دیگران نیست.
معنای این سخن این است
که ایران حق غنیسازی - حق تصریح شده در انپیتی - را ندارد!
موضع سوم که نشان
میدهد آمریکاییها کمترین صداقتی در نشان دادن در باغ سبز ندارند و در واقع وعده
سر خرمن میدهند، سخنان جانکری وزیر خارجه در گفتوگو با شبکه سیبیاس است. او
برخلاف خوشخیالیهای اولیه اطمینان داد که به این زودیها تحریمهای ایران لغو یا
کم نخواهد شد.
وی در این مصاحبه گفت: ایران میتواند با موافقت فوری با بازرسی
(از تاسیسات اتمی) حسننیت و صداقت خود را ثابت کند و تلاشهای خود برای غنیسازی
اورانیوم را در سطوح پایینتری نگه دارد تا قابلیت استفاده در تسلیحات نظامی را
نداشته باشد.
وزیر امور خارجه آمریکا یادآوری کرده است «ایران باید برای اجرای
درخواستهای جامعه بینالملل در ارتباط با برنامههای اتمی، برنامههای اتمی
صلحآمیز (کشور) قدمهای سریع، روشن و متقاعدهکنندهای بردارد».
جانکری همچنین
با اشاره به تحریمهایی که آمریکا و دیگر کشورهای غربی علیه ایران اعمال کردهاند،
گفته است پس از دستیابی به توافقی در مورد صلحآمیز بودن برنامه اتمی ایران میتوان
تحریمها را لغو کرد.
وی خاطرنشان کرده است «تا زمانی که روندی کاملا قابل تایید
و موثق، مسئولانه و شفاف تدوین نشود تا به موجب آن ایالات متحده از تصمیم و نیت
ایران در مورد برنامه اتمی این کشور و چگونگی بهرهگیری از آن آگاه شود، ما
نمیتوانیم تحریمها را لغو کنیم».
کری با وجود این حرفها ادعا کرد: تلاشهای
دیپلماتیک برای حل و فصل برنامه اتمی ایران میتواند دستیابی به توافقی در یک
چارچوب زمانی 3 تا 6 ماه که حسن روحانی، رئیسجمهوری ایران مطرح کرده بود را ممکن
کند.
عبارت اخیر کری در تطبیق با بقیه سخنان وی نشانه بارز بیصداقتی و دروغگویی
و در واقع وعده سر خرمن است. او مدعی است 3 تا 6 ماهه میتوان پرونده را حل و فصل
کرد حال آن که تاسیسات اتمی ایران از سال 2003 تا 2006 به مدت دو سال و نیم در
تعلیق بود اما هرگاه سوال میشد که تعلیق موقت 3 تا 6 ماهه چه زمانی تمام میشود،
پاسخهای مبهم از سوی غرب داده میشد و به تدریج اعلام شد بهترین تضمین عینی، تعلیق
دایمی و تعطیلی برنامه هستهای است!
به عبارت دیگر میتوان پرسید ابهامی را که
غرب نتوانسته-نخواسته- در 10 سال با وجود بیسابقهترین بازرسیها برطرف کند چگونه
میتواند ظرف 3 تا 6 ماه برطرف کند؟ مگر آمریکا خواب بوده که بتوان او را بیدار
کرد؟ آمریکاییها خود را به خواب زدهاند وگرنه طبق گزارش صریح 16 نهاد اطلاعاتی
این رژیم از سال 2007 به بعد، برنامه هستهای ایران صلحآمیز و غیرنظامی ارزیابی
شده است.
آنچه دراین میان جالب توجه است احساس حقارت اوباما در برابر نخستوزیر
رژیم صهیونیستی و سخن گفتن باب طبع وی است و پرسش این است که اگر قرار است اوباما
نوچگی صهیونیستها را بکند- چنان که در جریان ملاقات با نتانیاهو نشان داد - چه
دلیلی داشت که دکتر روحانی امتیازی بزرگ و غیرقابل تصور از سوی آمریکاییها را به
آنها بدهد اما به فاصله چند روز اوباما سر خانه اول نوکری اسرائیل برگردد؟! اوباما
در دیدار با نتانیاهو میگوید: هم من و هم نخستوزیر [نتانیاهو] از همان زمان که من
به ریاستجمهوری رسیدم، روی این موضوع توافق داشتیم که ضروری است که ایران سلاح
هستهای در اختیار نداشته باشد. این موضوع برای امنیت آمریکا مهم است... کاملا مشخص
است که تنها حرف زدن کافی نیست. ما باید اقداماتی را شاهد باشیم که به جامعه
بینالملل اطمینان دهد که آنها [ایران] کاملا به تعهدات خود پایبند بوده و به
دنبال سلاح هستهای نیستند.
اوباما در حالی بر نگرانی درباره تسلیحات اتمی تظاهر
میکند که وی آذرماه سال گذشته کنفرانس خلع سلاح اتمی در خاورمیانه را که قرار
بود در هلسینکی فنلاند برگزار شود به خاطر حمایت از رژیم صهیونیستی وتو کرد.
با
این اوصاف باید از دولتمردان وزارت امور خارجه پرسید که آیا هنوز هم در ماهیت رژیم
آمریکا و موضع او نسبت به ایران خوشبینی دارید؟ و آیا منتظرید رئیسجمهور بیاراده
و اختیار آمریکا، صهیونیسم بینالمللی را قربانی ایران کند؟!