به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، الگوریتمهای رایانهای این اتاق با ارتفاع 3.2 متر و با مساحت 16 متر را طراحی کردهاند.
به جای استفاده از پلاستیک (ماده معمول در چاپ سهبعدی) این سازه با شن چاپ شده است.
علاوه بر این، این بنا مانند یک اتاق واقعی و ساخته دست انسان و نه یک سازه سهبعدی چاپشده به نظر میرسد.
اتاق مزبور دارای یک ساختار پیچیده بوده و جرم آن نیز 11 تن گزارش شده است.
برای خلق «عجیبوغریبهای دیجیتالی»، هانسمایر و دیلنبرگر نخست کنترل پروژه را به علم ریاضی واگذار کردند.
آنها از الگوریتمها و رایانه برای طراحی تصادفی اتاقی که در زوریخ طراحی شده، استفاده کردند.
تیم طراح تعداد زیادی از بخشهای این مدل را طراحی کرد، اما بسیاری از جزئیات آن توسط الگوریتمها طراحی شده است.
با حضور نسخه دیجیتالی ، معماران از شن به عنوان ماده و عامل متصلکننده برای چاپ ستونهای بزرگ این اتاق بهره بردند.
ارتفاع این ستونها چهار متر، عرض آنها دو متر و عمقشان یک متر گزارش شده است.
آنها سپس قطعه به قطعه اتاق ساختهشده از ماده شن را مونتاژ کردند.
فرایند طراحی یک سال، چاپ آن یک ماه و مونتاژ نیز یک روز زمان برد.
فرایند طراحی دارای تعادل ظریفی بین آن چه انتظار میرود و آن چه انتظار نمیرود، است.